En als ik dan toch ging, kon ik dan gelijk wat boter, drinkyoghurt en vla meenemen? Zo vroeg het thuisblijvende thuisfront. Ik sputterde nog wat tegen, want hee ik ging wel lopen Ik zou nog wel zien wat mogelijk was.
Eenmaal in de winkel bleek de drinkyoghurt in de aanbieding, dus ik nam 2 pakken mee. En snert was met dit weer natuurlijk ook wel lekker en, ohja, de bananen waren op! Zo waren er nog wat producten, die ongemerkt 'meeliepen'. Bij de bakker gekomen koos ik voor de normale aanbieding, per 3 goedkoper, plus nog 1 want anders was er misschien net niet genoeg voor een week. En nou, vooruit, zo'n zeebonkje is ook wel lekker. (ja, echt!)
Met (eigenlijk te) volle bepakking ging ik weer huiswaarts. Dat ging best goed. In tegenstelling tot andere weggebruikers koos ik voor de gladde wegdelen, want met spikes is het helemaal niet prettig lopen op een 'schone' weg. Halverwege de terugweg werd ik wat minder welgemoed. Mijn eerst nog lief fluisterende knieën begonnen langzaamaan meer te schreeuwen. Spieren startten daarnaast ook met protesteren, niet alleen die van mijn benen, maar ook in de schouders. De plekken onder de voeten, waar de spikes ongeveer zitten, begonnen aan te voelen als blauwe plekken.
Maarja.. stoppen is dan natuurlijk geen optie meer.
Thuis plofte ik op een lekkere stoel, benen omhoog. Al na een half uurtje voelde ik me weer wat beter, gelukkig. Tijd om snert te maken. Voor zover ik nu kan voelen, houd ik hier nog wel wat spierpijn aan over, maar qua beweging komt het deze week helemaal goed! Zo helpt het weer alvast mee met goede voornemens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten