In de arena

Deze blog heet 'sterker dan pijn', maar ben ik dat wel?

Af en toe gaat de pijn de uitdaging aan, wil zichzelf bewijzen. Maakt zich sterk, valt me vanaf de zijkant,  als een guerrillastrijder, aan. Kleine pijntjes dringen zich op uit de 'uithoeken' van mijn lichaam en worden langzaam sterker. Voor ik het weet ben ik in een hoek gedreven, lijk ik geen kant meer op te kunnen, zit ik vol met de pijn.

Mijn strijd tegen deze pijn is in elk geval te doen wat ik altijd doe. Ik loop 's morgens de normale wandeling met de hond, neem tóch de fiets naar het werk en stop niet met de noodzakelijke dagelijkse bezigheden; werk, beetje huishouden, was en de kleine boodschappen.

Om te blijven staan in deze arena, is het van belang dat ik ook leuke dingen doe, om niet ergens halverwege op te geven en neer te vallen. Daarom heb ik me aangesloten bij een 'foto per dag' uitdaging op internet. Elke dag een foto-opdracht, die ik de ene keer op een creatieve manier probeer in te vullen en de andere dag een snapshot  met de telefoon is. Voor sommige opdrachten duik ik in m'n archief, omdat ik gewoon het goede plaatje al heb, ergens. Daarnaast lees ik graag en kijk wat tv, sitcoms afgewisseld met quizzen en films. Als ik alleen ben aangevuld met infotainment zoals "de IJzeren Eeuw" of een documentaire over Pinguïns (goed voor elk humeur). Zo houd ik mij staande.

Maar tijdens zo'n aanval, ben ik soms bang het te verliezen. Dreig ik de handdoek in de ring te gooien. "Laat maar, ik heb tóch pijn, ik doe gewoon niets meer", denk ik dan. Gelukkig is pijn niet alleen grillig als het toeneemt. Zonder aanwijsbare reden kan het weer afnemen en mij de illusie geven dat ik sterker ben dan de pijn.