Het besef

"Ik heb eigenlijk altijd pijn" Op het moment dat ik het zeg, dringt het voor het eerst echt tot me door.

Ik maak deze opmerking tegen mijn collega. De laatste tijd ben ik aan het hardlopen en dat voel ik niet alleen in mijn  knie, waar ik de pijn verwachtte, maar ook in mijn kuit en enkel. Ik strompel af en toe dus wat door het kantoor. Mijn collega vraagt zich af waarom ik niet stop met hardlopen, als ik daar pijn zo'n van krijg. Hij is 10 jaar ouder, nooit ziek en weet zelfs niet hoofdpijn is. Hij snapt er niets van en kijkt me dan ook geschokt aan: "Altijd pijn?"

De pijn zit niet altijd in mijn benen. Al jarenlang ben ik RSI-patiënt met pijn in schouder, elleboog en pols. Tijdens de zwangerschappen kreeg ik bovendien last van bekkeninstabiliteit en dat ging nooit helemaal weg. In de jaren dat ik deze pijnen heb, heb ik diverse hulpverleners bezocht, om er vanaf te komen; fysio-, cesar-, ergo- en psychomotorische therapie. Met de fysiotherapeut in de buurt bouwde ik zelfs een zekere band op, zijn vrouw werkt in dezelfde praktijk en mijn man en kinderen moeten ook nogal eens bij hen langs. Bij een nieuw consult bespreken we eerst hoe het met de familie gaat.

Waarom begon ik dan met hardlopen? Omdat ik ervan overtuigd was dat ik het kon en dat het goed voor me zou zijn. Als ik maar heel langzaam op zou bouwen, goed luisterde naar mijn lichaam en pas uitbouwde, als ik de afstand van dat moment vrijwel pijnloos liep. En het werkte: op mijn 40e verjaardag liep ik 5 kilometer hard en voelde me geweldig. Om dat te vieren kocht ik nieuwe, goede, hardloopschoenen en vanaf dat moment werd de pijn erger.

Door de therapie in het verleden verminderde de pijn vaak wel, maar het kwam altijd terug, op dezelfde plek of weer ergens nieuw. Toch was ik er tot dat moment, het moment dat ik het uitsprak, nooit van bewust geweest dat ik altijd ergens pijn voel. Pijn is onderdeel van mijn lijf en mijn leven, maar altijd?

Dit speelde zich ruim 7 jaar terug af. Een paar maanden later kreeg ik de diagnose fibromyalgie, maar nog steeds is het wennen, altijd pijn.