In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn.
Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.
Mei alweer voorbij
De maand mei. De maand waarin ik acht boeken las, maar slechts over vier mag vertellen. Welke zijn dat?
De definitie van liefde - Nhung Dam
Een wat sprookjesachtig verhaal over een jonge vrouw, die heen en weer geslingerd wordt door haar gevoelens. Gevoelens over haar ouders en waar ze vandaan komt, aan de andere kant van de rivier. Wat ze wil met haar baan als actrice en hoe om moet gaan met haar relatie. Ondertussen blijkt ze zwanger en ook daarmee weet ze niet zo goed raad.
Morgen en morgen en morgen - Gabrielle Zevin
Dit boek las ik voor een van mijn twee leesclubs en we waren allemaal zeer positief. Een bijzonder boek over twee mensen, die elkaar jong onder bijzondere omstandigheden leren kennen en elkaar vinden in games. Eerst alleen spelen, later ook maken. Hoewel de games ze dichter bij elkaar brengt, drijven ze hen ook uit elkaar. Of is dat vooral het (frustrerende) gebrek aan communicatie tussen hen twee?
Ik vond het een lief boek, hoewel er een hoop emoties en gebeurtenissen zijn, die totaal niet lief zijn.
De waarheid over de zaak Harry Quebert - Joël Dicker
Dit boek las ik voor mijn andere leesclub. Ik moest ineens weer aan de bak, na een periode dat ik wat minder las. Gelukkig las ik dit boek vrij makkelijk door. Wegleggen was lastiger, dus hij kwam ruim op tijd uit. Een boek dat je steeds op het verkeerde been zet. Een boek in een boek met twee schrijvers als hoofdpersonen. Spannend!
Hierna las ik de vier juryboeken voor de Hebban Debuutprijs. Met wisselend enthousiasme. Eén boek kwam ik niet doorheen, van een ander boek genoot ik enorm en ik had het maar zo uit. Over welke boeken dat gaat? Jaaa, dat mag ik dus niet zeggen.
Als laatste las ik Atlas van Lucinda Riley. Het laatste boek van de Zeven Zussenserie (je hebt er vast wel van gehoord) Het las, net als de andere zeven boeken, erg makkelijk, maar soms had ik het gevoel dat ik een Young Adult zat te lezen. De 'spanning' vond ik wat ongeloofwaardig, maar goed, het is ook fictie natuurlijk. Het is wel fijn om eindelijk alle verhalen te kennen en te weten van het hoe en waarom, maar ik vond dit de minste van de serie.
En toen was het alweer juni
