Mengelmouzen

Jos Rietveld signeert

Vol bewondering kijk en luister ik naar haar, mijn collega de 'import-Groningse', zoals ze zichzelf noemt. Ondertussen maakt ze een praatje in het Gronings, doorspekt haar toespraak met Groningse woorden, zinnen en uitdrukkingen en schrijft ze om de week een column in de krant over de Groninger taal.

Ik, een geboren en getogen Groningse, kom niet verder dan 'het komt goud' (het komt goed) Niet echt een taaltechnisch hoogstandje.

Dertig jaar terug verhuisde Jos Rietveld uit Zuid Nederland naar Groningen. Ik weet niet precies het hoe en waarom. Wel weet ik dat ze al met taal bezig was en zich in Groningen aansloot bij een taalgenootschap. Ook schreef ze stukjes voor een wijkkrantje, maar die stopte.

Tien jaar terug werd ze gevraagd om haar stukjes voor het Dagblad van het Noorden te gaan schrijven. Dit jaar kwam ze in aanraking met iemand van Koninklijke Uitgeverij Van Gorcum, die het een goed idee vond om deze stukjes te bundelen en in boekvorm uit te geven. Jos besloot niet te gaan schiften en stopte gewoon alle 193 tot dan toe geschreven columns in het boekwerkje. Gisteren werd dit boekwerkje gepubliceerd.

Het boekje heet Mengelmouzen.  

,,Een mengelmous’’, zegt Rietveld, ,,is een verzameling van invloeden, wat we in het Nederlands een ratjetoe noemen. Mensen die naar de stad komen en hun taal en gebruiken meenemen.’’(quote uit artikel DvhN)

Ik was aanwezig met drie andere collega's en zag haar dus met trots een eerste exemplaar overhandigen aan wijkwethouder Carine Bloemhoff, omringd door fotografen, als al een echte beroemdheid. Het tweede eerste exemplaar ging naar bevriend Groninger publicist Henk Puister, die haar in de beginjaren in Groningen opnam in het genootschap Pennestreken. Na nog wat toespraken signeert Jos die ter plekke aangeschafte boeken. Er staat een heuse rij met fans, maar Jos signeert ook niet zomaar, ze heeft voor iedereen een persoonlijke opdracht.

Ik koop twee exemplaren, één voor mezelf en één nog weg te geven, ik weet niet aan wie. Ik vraag hierin wel een handtekening, want dit wordt natuurlijk een collectors item. "Biezonder bewoarspul", noemt Jos dat nog snel in het Gronings.

Helaas heb ik geen tijd voor de afsluitende borrel. De hond moet eruit, dus op m'n nieuwe fiets 'vlieg' ik naar huis.