Op dreef

Het gaat goed. Je zou haast zeggen dat het niet beter kan. Ik loop al zesenzestig dagen mijn stappendoel van 9000 stappen per dag. De laatste dertig dagen zelfs meer dan 10.000 stappen en ook de weken daarvoor waren meestal boven dat zo mooie ronde bedrag! Het is ongekend en ik wil er niet mee stoppen. Toch...

Er is een maar, helaas. Al sinds enige tijd zijn mijn achillespezen dik en doen ze zeer. Gisteren had ik ook pijn in de kuitspieren, vermoedelijk door tafeltennis de dag ervoor en de yoga de dag dáárvoor. Aan anderen durf ik dit al niet meer te vertellen, want iedereen reageert met 'je moet naar de dokter', maar dat wil ik niet. Die schrijft natuurlijk rust voor en ik zit al op zesenzestig dagen!

Dus ik smeer tegen ontstekingen (noem geen merk), dat lijkt te helpen, en daarnaast koel ik een paar keer per dag. Ook heb ik, eindelijk, goede wandelschoenen gekocht. Het lijkt te werken, maar gisteren was wel een dieptepunt.

Naast het wandelen let ik ook goed op wat ik eet. Online vul ik dagelijks mijn voeding in. Dit heeft, samen met het wandelen, gelukkig resultaat en eindelijk verlies ik weer eens wat gewicht. Dat is een andere reden, waarom die stappen per dag zo belangrijk voor me zijn. Stel dat ik stop, wat dan? En stel dat ik slechts een week stop, is de motivatie er dan nog om weer te beginnen? Nu wring ik me in allerlei bochten om op dagen, dat ik geen tijd heb om tussendoor even drie kwartier te wandelen, toch aan die stappen te komen. Al een aantal keren liep ik 's avonds op de heenweg met de fiets aan de hand, om over die 9000 stappen verder te fietsen naar mijn activiteit van die avond.

Gelukkig is het weekend. Vandaag en morgen loop ik meerdere korte afstanden, in plaats van één lange wandeling. Mijn doel is om in elk geval de honderd dagen vol te krijgen. De pijn in de kuiten is al minder. Het gaat me vast lukken!