Een geheugen als een .. eh..

Ik heb een geheugen als een zeef. Vroeger was onthouden geen probleem en vergat ik alleen onbelangrijke zaken; boodschappenlijstjes, bijvoorbeeld. Het fenomeen 'voor twee dingen naar de winkel, met een volle tas terugkomen behálve die twee dingen' is niet nieuw voor me, zeg maar. Toch vergat ik vrijwel niets. (voor zover ik - nog - weet)

Sinds het werken in de horeca (teveel alcohol?) en vooral de zwangerschappen werd het een stuk minder. "Dat komt omdat je met een kind ook veel meer moet onthouden", zo legde een vriendin uit. Een plausibele reden, die ik natuurlijk graag aannam. Ik vergat wel meer, maar ik onthield net zoveel als daarvoor. Ofzo.

Inmiddels is bij mij thuis mijn (gebrek aan) geheugen legendarisch, maar of het nu komt door nonchalance, alcohol, zwangerschap, fibromyalgie of ouderdom, ik wil er nog steeds niet aan toegeven. Elke keer weer ben ik ervan overtuigd dat opschrijven niet nodig is. Mogelijk vergeet ik hoe vergeetachtig ik ben. Om te onthouden gebruik ik ezelsbruggetjes, zoals gisteren:
"ik heb drie boodschappen nodig, toevallig één met een A en twee met een B". Appeltje-eitje, toch?

Ja, dat dacht ik gisteren, dus ging ik vanmorgen op pad voor: brood (maar dat was apart van het lijstje-van-drie, want in een andere winkel), bananen, avocado en.. eh.. B.. b.. bb.. hmmm.
Tijdens de koffieochtend vroeg ik de andere dames om raad: wat koop je, naast brood en banenen, in de supermarkt met een B? Snel werd er opgesomd: "biotex, brinta, eh... " Raar genoeg konden we zo op commando niet verder komen dan die twee dingen én brood + bananen. Om onze hersenen aan het werk te zetten, en voor de grap natuurlijk, pasten we vervolgens andere boodschappen maar aan: "Boffie en bee (ik had ook een boffieapparaat nodig), bolie, boter (oh. hee.. nee, dat was het ook niet), blees, bindakaas, bips... " Het hielp niets.

In meer ontspannen toestand, op de tafel bij de fysiotherapeut terwijl ik gemasseerd werd (laatste keer helaas), kwam ik op nog veel meer: bloemkool, broccoli, bitterkoekjes, brokjes, bindmiddel, bloem, .... (ik weet ze  nu al allemaal niet meer), maar er kwam geen "oooh, dát was het..." reactie in mijn hoofd.

Toen maar de winkel door. Op tijd bedacht ik me dat de knoflook bijna op was en de gember helemaal. De thee was fijn in de aanbieding en, ohja lekker, pastinaak. Basilicum? Nee, heb ik nog. Aardbeien, hmm.. oh verhip, de avocado! Zo doorkruiste ik de plaatselijke super drie keer. Goed voor de stappen, dat dan weer wel. Uiteindelijk trok ik de conclusie dat die derde B dan toch voor brood heeft gestaan. Wat anders? Geen idee, maar mijn mandje was inmiddels wel vol, dus ging ik naar de kassa.

Over het (gebrek aan) geheugen, had Brigitte Kaandorp ooit een leuke sketch, die ze begon met 'ik heb een geheugen als een eh.. zo'n ding met gaatjes', waarna ze doorgaat met dingen opnoemen en zo uiteindelijk weer terugredeneert naar de zeef. Deze kan ik helaas niet vinden. Wel Korsakov, waarin ze op eenzelfde manier haar geheugen opfrist. Kon ik dat maar.

Ondertussen hadden we ook kaas en mosterd nodig, maar die was ik vergeten op 'het lijstje' te zetten.