Harry Potter Exhibition

We wilden er graag heen, maar zagen een beetje op tegen de drukke dag, mijn dochter en ik; de Harry Potter Exhibition. Gelukkig is Utrecht niet onoverkomelijk ver weg. En natuurlijk gingen we. Samen met twee schoonzussen met de trein, dat zou het minst vermoeiend zijn, dachten we.

De reis
Gelijk in Groningen zat de trein, een extra lange dubbeldekker, al propvol, en dan waren wij ook nog op tijd. Doordat dochter de rolstoel mee heeft, besloten we op het balkon te blijven, waar toch ook klapstoeltjes zijn. Vanaf Assen staan er al mensen, bij Zwolle wordt het echt druk. Bij Amersfoort rijdt de trein niet verder in verband met een wisselstoring. Doorreizen kan wel, met de Sprinter Amersfoort-Utrecht of via Hilversum. In theorie dus. Want al die mensen uit de overvolle extra lange trein, moeten in een paar bescheiden Sprinters. Dat ging niet. Zodra de deuren openen, verdringen mensen zich voor de ingangen. Zelfs a;s we met rolstoel voor de deur staan, komen we geen centimeter vooruit. Schokkend. Na drie of vier pogingen besluit ik de expo te bellen, want de gereserveerde kaartjes waren voor een bepaalde tijd die we niet meer gingen halen. Zoveel is welduidelijk.

Gelukkig is schuiven geen probleem. Wij gaan dan ook eerst maar eten. De broodjeszaak is druk, gevuld met mensen die dezelfde keuze maakten als wij. De zaak kan het amper aan, er gaat iets niet helemaal goed met de bestelling, maar het is wél lekker. Ook is het gezetllig, dat er nog een vriendin van me langs komt waaien. Zij had ons met liefde naar de expo gebracht, maar haar man heeft de auto mee. Ik heb geluk met zulke vrienden!

Na het eten gaan we weer naar het perron, waar inmiddels politie gearriveerd is om het instappen in betere banen te leiden. Dit keer haln we de Sprinter naar Hilversum wél en de trein die ons verder naar Utrecht brengtt, wacht zelfs op ons, zodat dit stukje reis vlekkeloos verloopt. Ook het laatste stukje naar station Leidsche Rijn geeft geen problemen.

De expo
En oh, wat genieten we van de expositie! Het is rustiger, dan het om twaalf uur geweest was, dus ergens is later komen toch nog een geluk. Af en toe is het dringen, maar even op elkaar wachten is hier geen probleem.

De dikke dame

Bij de entree worden we ontvangen door een Harry Potter lookalike, die enkele kinderen indeelt met de sorteerhoed. Daarna lopen we langs de Hogwarts Express de echte tentoonstellingsruimte in. Eerst ontvangst met bewegende schilderijen, onder andere de dikke dame die een glas kapot wil zingen. Daarna kleding, die de acteurs droegen in de films, en alle objecten die in de films voorkomen. De bedden van Harry en Ron, maar ook alle toverstokken, een Quibbler, de ketting die Katie Bell kreeg, Hermeliens boeken, het tasje en veel en veel meer. Alles mooi verlicht, zodat ze mooi te fotograferen zijn, maar ook vooral goed te zien, terwijl we zelf door het duister lopen.

Erg leuk is ook Hagrids hut met zijn stoel, waarin je mag zitten. Of de gillende mandragora's, die je zelf uit de pot mag trekken. Gelukkig is Aragog, de enorme spin, zelf er niet, maar wel één van z'n kinderen, ergens in het donker, niet zo dichtbij dat ik er niet langs durf. Je mag ook zelf ballen gooien door Quidditch ringen.

Op het eind is er in de shop ook nog veel leuks te zien, maar alles was veel te duur. Behalve de t-shirts, daar heb ik er dus één van.

En weer naar huis...
Terug bij station Leidsche Rijn blijkt de lift naar het perron het niet te doen. Had ik al gezegd dat we geluk hadden dat dochter wél kon lopen? Een bereidwillige jongeman helpt de rolstoel de trap op te tillen. Gelukkig zijn ze er nog, die behulpzame mensen.

Overstappen op Utrecht Centraal gaat gesmeerd, het lijkt erop dat ook deze trein weer op ons wacht. De omroeper zegt dat we in de rechtstreekse trein naar Groningen zitten. Moe maar voldaan zakken we op zachte stoelen van de tweede klasse neer, nadat we de rolstoel onhandig een trapje opgesjouwd hebben, weer met de hulp van een jongeman. Helaas.. ook de terugweg gaat niet zo makkelijk als het zou kunnen. Het achterste treinstel blijft achter in Zwolle en ja, daar zitten wij in. Weer overstappen dus. Dit keer zakken we zuchtend op stoelen van de eerste klasse neer, die  minder comfortabel zijn dan je zou verwachten. Nee, daar hebben we geen kaartjes voor, maar we zijn te moe om ons daar druk over te maken. Bovendien hebben we wel wat van de NS te goed, vinden wij.

Mijn vriendin uit Amersfoort appt dat ze met haar gezin een Harry Potter avond gaan houden en hoewel we die stad nou éigenlijk wel hebben gezien, willen we terug. Nouja, grapje natuurlijk.
Op station Groningen worden we gelukkig opgewacht door m'n man. Moe maar heel erg voldaan gaan we naar huis. Stiekem willen we volgende week wel weer.

Thuis gourmetten we gezellig met het gezin en zo luiden we de Pasen in.

Sorteerhoed

'Daar staan ze dan' Marcel, Harry, Hermelien en Ron

Gruzielementen