Ik kan de schuld gaan geven aan het feit dat ik een week vrij had. Natuurlijk, dan heb ik tijd genoeg, maar ik heb er geen idee van wélke tijd. Heb niet elke dag met de datum te maken. Het feit dat ik zo'n week vrij kan nemen, is dan wel weer een blessing.
Nu ik elke maand opschrijf wat positief is in mijn leven, kom ik er wel achter dat ik elke maand eigenlijk hetzelfde wil schrijven. Mijn basis is mijn blessing: familie, (hond,) werk, lezen, andere hobby's en vaker mooi weer dan donkere bewolkte dagen. Het feit dat ik ondanks pijn en vermoeidheid, toch een fijn leven kan hebben.
Hoofdpijn blijft roet in het eten van dat lekkere leven gooien, trouwens, en ik ga op zoek naar andere manieren, om die hoofdpijn de kop in te drukken. (welja, pun intended) Ik zit te denken aan shiatsu massage of haptonomie. En meer ontspanning inpassen in het dagelijks leven, zoals elke avond voor het slapen gaan. Juist als ik hoofdpijn heb, wil ik dat nog wel eens vergeten. Ook bijzonder.
Waar ik ook blij mee ben, is dat ik in Nederland woon. Ja, er wordt bezuinigd op onze gezondheidszorg en ja, het UWV ontkent de impact van fibromyalgie, maar nog steeds zitten we in de top 5 van de wereld, als het om onze gezondheidszorg gaat. Ik moet er toch niet aan denken dat ik elders zou wonen en last zou hebben van mijn klachten. In veel landen moet je toch op straat wonen, als je niet kunt werken. In Nederland is gelukkig bijna altijd wel een vangnet, hoewel helaas ook daar nog mensen door de mazen van dat net vallen. Dat is moeilijk en zwaar, maar nog steeds hebben wij het beter dan lotgenoten in andere landen. En dan heb ik het nog niet over oorlogen of heftige aardbevingen.
Na een heerlijke week vrij, waarin ik weer een gratis boek van een hebban leesclub uitlas, was dus vandaag mijn enige zorg dat dit blog te laat online komt. Als dat toch je enige zorg is.
 |
| Afgelopen maand ging ik ook nog met een vriendin naar de tentoonstelling van Rodin in het Groninger Museum. Zo fijn! |
Maar je bent actief met andere dingen Ria! Pijn vergalt mijn leven ook met neuropathie in heel mijn lichaam, geen pijnstiller kan dat bestrijden. Ontspannigsoefeningen helpen maar daar heb ik vaak niet genoeg energie voor. Ik zit scheef achter mijn computer, hel naar rechts als ik op de bank lig. Een verkeerde houding is funest.
BeantwoordenVerwijderenJa we leven in Nederland maar wat ik hier mis is de behulpzaamheid van derden dat wat in ontwikkelingslanden en zelfs in Spanje of Italië zo van zelfsprekend is.
Als je alleenstaand bent en ziek heb je het niet makkelijk in ons land toch!
Ik krijg op zich wel hulp, Emma, maar heb ook (nog) niet zoveel nodig. Ik heb natuurlijk ook mijn man. Hulp geven is voor mij al lastiger, uiteraard, maar ik heb het wel gedaan. Men vraagt mij niet meer zoveel.
VerwijderenMensen hebben het druk in Nederland, en we krijgen het steeds drukker, met mantelzorgen en dergelijke. Dat trekt zeker een wissel.
Gelukkig zie ik toch veel mensen, die elkaar helpen. Vooral via facebook groepen.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen