Winter; ik ga het anders doen

Over ruim 2 weken begint de herfst. Een half jaar terug trappelde ik nog van ongeduld, ik wilde de lente naar me toetrekken. Lente, seizoen van belofte en nieuw begin. Alle signalen van het komende mooie weer zocht ik al vroeg: voorjaarsbloeiers, langere dagen, stijgende temperaturen.

Helaas bracht de lente, en later de zomer, niet waar ik naar verlangde: warme dagen, blauwe luchten en veel zon. Dit hebben we in Spanje en Portugal gehad, maar daarna wilde het echte warme zomerweer, waar ik zo van houd, maar niet komen. Voor mijn gevoel begon na onze 4 weken 'zomer' in het warme zuiden de herfst in Nederland. Soms heb ik zelfs het gevoel dat we het hele jaar herfst hebben, met enkele uitschieters naar kou in januari en een paar warme dagen in augustus en verder lang seizoen van regen en wind.

En nu komt de herfst er dus echt aan. Alle signalen zijn er: de dagen worden korter, temperaturen zijn nog redelijk, maar echt warm zal het niet meer worden en óveral zie je spinnen in grote maxiwebben, soms zelfs uitgespreid over de brandgang. (gruwel)

Normaliter kijk ik na de eerste officiële herfstdag, 21 september, alweer reikhalzend uit naar de lente. Ik ben één van die bekende aftellers "nog zoveel maanden, weken en dagen tot... ", maar daar ga ik mee stoppen, want het lijkt erop dat ik een half jaar toeleef naar een zekere teleurstelling; het mooie weer komt niet wanneer ik het verwacht en zo mooi als waar ik op hoop is het al tijden niet geweest. Zo lijkt het erop dat ik alleen tijdens de warme vakantieweken kan genieten, dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Ik wil het anders doen, móet het anders doen. Tenslotte is genieten niet weersafhankelijk, al helpt een zonnetje zeker mee. En koud weer staat gelijk aan meer pijn, meer eczeem en een grotere frustratie over kleding, die maar niet van katoen te krijgen is, maar dat ga ik dan maar negeren of een omdenker voor zoeken. Kan ik dat? Kan ik de grijze dagen met storm en regen positiever bekijken? Kan ik blijven wandelen, ook al is het nat en koud? Als ik aan m'n stappen wil blijven komen, zal ik wel moeten.

In de herfst ga ik me in elk geval verheugen op tamme kastanjes en beukenootjes, ik weet inmiddels een paar goede bomen in de buurt. 's Winters is er de sneeuw, koud maar mooi, en na regen komt toch nog steeds zonneschijn. 

Uitkijken naar de winter zal lastig worden, tegennatuurlijk haast. Maar me er minder door laten beïnvloeden, dat moet lukken. En de hele tijd als ik mezelf betrap op gemopper over het weer, probeer ik dat te corrigeren. Hoe? Dat weet ik nog niet. Maar niet door te denken "nog 6 maanden, 2 weken en 2 dagen tot de lente", al kijk ik daar nu alweer naar uit.Voorlopig zijn de lange winteravonden uitstekend geschikt voor het lezen van een fijn boek.