Zere hoofdhuid (no poo?)

Ik heb al heel lang last van schilfers en een zere hoofdhuid. Vroeger kon ik het zelfs laten sneeuwen vanuit m'n haar, net als Ally Sheedy's karakter Allison Reynolds doet in The Breakfastclub. Een stuk herkenning. Men noemt het roos, maar van antiroos shampoo gaat het niet echt over en ik heb allerlei shampoos geprobeerd.

Toen ik echt langdurig wondjes op m'n hoofd had, die maar niet weggingen, noemde ik het een keer bij de dokter. Die sprak van een schimmel op het hoofd en schreef speciale shampoo voor: Ketoconazol. Antiroos shampoos raadt hij met klem af. De shampoo op recept helpt fantastisch, maar m'n haar wordt er erg droog van. Toch gebruik ik het al jaren, want het werkt. Mijn haar is inmiddels kort, vanwege de droge punten moest er steeds meer af.

Via internet kwam ik op een andere mogelijkheid, om de jeuk op het hoofd tegen te gaan: No Poo, oftewel geen shampoo. Hiervoor zijn verschillende manieren:
- je haren uitspoelen met warm water en naspoelen met koud.
- je haren wassen met bakingpowder en naspoelen met water + natuurazijn.

Voordelen van deze behandelingen zouden, naast een geheelde en rustige hoofdhuid, zijn: mooi, glanzend, zacht en voller haar. Een reclame voor het gebruik van *niets*, het lijkt een wonder en zo simpel ook. 

Een paar maanden terug begon ik met alleen het spoelen met water. Terwijl mijn haar niet echt vetter leek te worden en na een paar weken zelfs de jeuk minder werd, voelde het ook alsof er op een gegeven moment draden uit mijn haren naar m'n nek liepen. Daar werd de jeuk erger. Uiteindelijk pakte ik er dus maar weer shampoo bij en mijn vertrouwde ketoconazol. Vlak daarna kreeg ik mijn korte kapsel en was ik alleen nog met de ketoconazol, 1x per week is voldoende.

Helaas vergat ik tijdig een herhaalrecept aan te vragen, dus begon ik vorige week met bakingpowder en azijn. Terwijl de bakingpowder voelde als een soort klei op het hoofd, deed de azijn me vervolgens pijn in de wondjes. Mijn haar voelde stug, maar de jeuk leek iets minder dan voor de behandeling. Een dag later voelt het helemaal niet zo prettig meer en eigenlijk durf ik er zo niet mee naar het werk. Omdat ik geen hypo-allergene shampoo in huis heb, gebruik ik gewone douchegel. Dat blijkt een wonderwel goed effect te hebben en ik kan er weer even tegen.

 Vanmiddag kan ik het roze wonder, de shampoo van de dokter, weer ophalen. Mogelijk spring ik er gelijk mee onder de douche, want wat ben ik daaraan toe. Misschien dat ik ooit, tijdens een vakantie ofzo, nog eens ga proberen mijn haar niet te wassen. Ik zou zo graag dat mooie, glazende, zachte en vollere haar hebben, met daaronder een gave hoofdhuid, maar voorlopig houd ik het maar op 1x per week met mijn eigen speciale shampoo. (en kort haar)

Count your blessings (1)

Het werd voor mij bekend bij Oprah, het 'count your blessings' idee. Elke dag 5 dingen opschrijven, waar je dankbaar voor bent en je leven wordt een stuk mooier. Of je leert beter omgaan met tegenvaller doordat je je ook richt op de positieve zaken. Zoiets. Ik heb er het geduld niet voor, dagelijks zulke lijstjes maken, maar probeer wel af en toe stil te staan bij de mooie dingen die ik heb. Ondanks alles heb ik het niet tenslotte slecht.

Als tegenhanger voor mijn jaarlijks klaagfestijn over herfst en winter, de kou, wind en nattigheid, wat ik dit jaar dus niet wil doen, bedacht ik dan maar eens op te schrijven waar ik wél blij mee ben. Elke maand op de 21e, is de planning (want dan is het nog zoveel maanden tot..) Wat gaat er goed? Waar ben ik blij mee?

Mijn 5 'blessings' voor deze herfst:

Familie
Laat ik lekker klef beginnen: mijn gezin. Ik heb het getroffen met een fijne man en leuke pubers, al zeg ik het zelf. Dagelijks geniet ik van hun aanwezigheid om mij heen, de grapjes en de knuffels, ze zijn een bron van liefde en plezier. Daarnaast leven mijn ouders nog in (redelijk) goede gezondheid, kan ik het goed vinden met mijn zus en zie ik mijn schoonfamilie graag. (en dat schrijf ik niet alleen, omdat er af en toe één meeleest)
Al met al heb ik het met mijn familie enorm getroffen.

Werk
Mijn baan is niet de leukste van de wereld, maar ook lang niet de vervelendste. Het fijne is ook, ik héb werk, en daar ben ik heel blij mee. Werk betekent naast geld en sociale contacten, ook een regelmaat, die ik goed kan gebruiken. Het haalt me van de bank, zeg maar, en gelukkig houd ik het goed vol.

Omgeving
Ik woon in een groene wijk, waar ik dagelijks geniet van vogels, bloemen, vlinders en bijtjes, tijdens mijn wandeling met de hond. Rond deze tijd van het jaar komen de spectaculaire herfstkleuren weer aan de bomen en allerlei paddenstoelen uit de grond. In een park wandelen is een stuk prettiger dan tussen huizen en langs wegen, het nodigt zeker uit om naar buiten te gaan, dus ik ben er blij mee.

Gezondheid
Ja, dat lijkt misschien wat raar om blij mee te zijn, op een blog dat in het teken staat van een chronische aandoening. Met die aandoening ben ik natuurlijk ook niet zo blij, maar er zijn zoveel ergere dingen! In feite kan ik goed leven met wat ik heb en het staat oud(er) worden ook niet in de weg. Ik doe nog steeds leuke dingen, steeds meer zelfs, en ondanks pijn en andere kwaaltjes voel ik me momenteel best goed.

Het weer
Jaaaa, ik mag van mezelf niet klagen over het weer, maar deze heerlijke nazomer mag ik natuurlijk wel als een blessing zien!

De overgang (oh dear)

Het valt te verwachten bij een vrouw van mijn leeftijd met bepaalde klachten: het zal de overgang wel zijn. Zo dacht de dokter ook, toen ik met menstruatieklachten bij hem kwam. Ik ging er altijd vanuit dat bij de overgang de menstruatie op een gegeven moment gewoon zou minderen en daarna stoppen, maar dat blijkt niet altijd het geval. En in elk geval niet bij mij. Wel wordt het onregelmatiger en heftiger.

Om lekker te kunnen klagen over deze klachten, sloot ik mij aan bij een overgangsforum. Al snel bleek dat mijn menstruatieklachten vergeleken anderen wel meevallen. Oh? En ik vond het allemaal al reuze heftig. (ik wil niet in detail treden, want naast vervelend is het ook gewoon geen prettig beeld, zeg maar. De frisse blauwe luchten, blije gezichten en bloemetjes, die in de reclames geassocieerd lijken te worden met menstruatie, zijn in elk geval ver te zoeken. Heel ver)


Verder lezend over de overgangsproblemen van andere vrouwen, snapte ik ineens waarom ik 'alleen maar' last heb, of lijkt te hebben, van de menstruatie. Wat langs kwam was onder andere: pijn in spieren en gewrichten, hoofdpijn (migraine), vergeetachtigheid, nachtelijk zweten, slecht slapen, vermoeidheid en jeukaanvallen. Ehm, sja, een beetje of ik het fibromyalgieforum lees, eigenlijk. In elk geval zijn dit geen nieuwe klachten voor mij, of zou ik gewoon al 10 jaar in de overgang zijn en kan ik de menstruatieklachten zien als 'de laatste loodjes'?

(I wish)

Helaas is de overgang ook het begin van een aantal andere gezondheidsproblemen. Vrouwen hebben na de overgang meer kans op hart- en vaatziekten en diabetes. Van die ziektes, die in mijn familie ruimschoots voorkomen. Ook gezellig. Daarnaast is er nog de botontkalking, waar ik me zorgen over mag maken. Jippie.

Op zich ben ik de afgelopen tijd wel goed bezig. Ik kom niet aan, ik val af.(jeej) Ik eet gezond(er) en blijf al maanden van suiker en alcohol af. Wanneer ik toch wat neem, heb ik gelijk meer jeuk,wat mij goed motiveert om ervan af te blijven. Daarnaast beweeg ik meer met de stappenteller. Zo volg ik al een paar tips, die op verschillende internetsites voor vrouwen en de overgang staan. De menstruatieklachten worden daar niet minder van, de andere ergernissen houd ik hopelijk wat binnen de perken. En zo niet, dan ben ik in elk geval niet de enige.

Winter; ik ga het anders doen

Over ruim 2 weken begint de herfst. Een half jaar terug trappelde ik nog van ongeduld, ik wilde de lente naar me toetrekken. Lente, seizoen van belofte en nieuw begin. Alle signalen van het komende mooie weer zocht ik al vroeg: voorjaarsbloeiers, langere dagen, stijgende temperaturen.

Helaas bracht de lente, en later de zomer, niet waar ik naar verlangde: warme dagen, blauwe luchten en veel zon. Dit hebben we in Spanje en Portugal gehad, maar daarna wilde het echte warme zomerweer, waar ik zo van houd, maar niet komen. Voor mijn gevoel begon na onze 4 weken 'zomer' in het warme zuiden de herfst in Nederland. Soms heb ik zelfs het gevoel dat we het hele jaar herfst hebben, met enkele uitschieters naar kou in januari en een paar warme dagen in augustus en verder lang seizoen van regen en wind.

En nu komt de herfst er dus echt aan. Alle signalen zijn er: de dagen worden korter, temperaturen zijn nog redelijk, maar echt warm zal het niet meer worden en óveral zie je spinnen in grote maxiwebben, soms zelfs uitgespreid over de brandgang. (gruwel)

Normaliter kijk ik na de eerste officiële herfstdag, 21 september, alweer reikhalzend uit naar de lente. Ik ben één van die bekende aftellers "nog zoveel maanden, weken en dagen tot... ", maar daar ga ik mee stoppen, want het lijkt erop dat ik een half jaar toeleef naar een zekere teleurstelling; het mooie weer komt niet wanneer ik het verwacht en zo mooi als waar ik op hoop is het al tijden niet geweest. Zo lijkt het erop dat ik alleen tijdens de warme vakantieweken kan genieten, dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Ik wil het anders doen, móet het anders doen. Tenslotte is genieten niet weersafhankelijk, al helpt een zonnetje zeker mee. En koud weer staat gelijk aan meer pijn, meer eczeem en een grotere frustratie over kleding, die maar niet van katoen te krijgen is, maar dat ga ik dan maar negeren of een omdenker voor zoeken. Kan ik dat? Kan ik de grijze dagen met storm en regen positiever bekijken? Kan ik blijven wandelen, ook al is het nat en koud? Als ik aan m'n stappen wil blijven komen, zal ik wel moeten.

In de herfst ga ik me in elk geval verheugen op tamme kastanjes en beukenootjes, ik weet inmiddels een paar goede bomen in de buurt. 's Winters is er de sneeuw, koud maar mooi, en na regen komt toch nog steeds zonneschijn. 

Uitkijken naar de winter zal lastig worden, tegennatuurlijk haast. Maar me er minder door laten beïnvloeden, dat moet lukken. En de hele tijd als ik mezelf betrap op gemopper over het weer, probeer ik dat te corrigeren. Hoe? Dat weet ik nog niet. Maar niet door te denken "nog 6 maanden, 2 weken en 2 dagen tot de lente", al kijk ik daar nu alweer naar uit.Voorlopig zijn de lange winteravonden uitstekend geschikt voor het lezen van een fijn boek.
 

Zomaar een (drukke) week

Er zijn dagen, dat de hele dag zinnen door mijn hoofd spoken. Zinnen, waarmee ik blogs zou kunnen vullen. Soms gaan ze de hele dag over hetzelfde onderwerp en schaaf ik ze in mijn hoofd bij. Andere dagen dartelen ze langs verschillende onderwerpen en probeer ik er een thema bij te vinden. Het 'schrijven' gaat dan in feite de hele dag door, ook al zet ik effectief geen pen op papier (of letter op een blog).

Op andere dagen komt er geen zin bovendrijven, gaat het leven z'n gangetje en kan ik zelfs in de 'overleef'-stand staan. Zo ging het deze week. Op zich gebeurde er niet veel nieuws, waar ik over zou willen schrijven en ondertussen was het druk.

Zo had ik bijna elke avond wat te doen. Dinsdagavond begon mijn eerste echte tafeltennistraining. Hartstikke leuk. Vermoeiend, maar leuk. En gelukkig ook gezellig. Woensdagavond moest ik werken en gisterenavond was er de gewone training. Omdat ik vanavond een etentje van het werk heb en morgen de hele dag een toernooi, besloot ik niet naar de gewone training te gaan, want tussen alle bedrijven door vroeg de ziekte van onze dochter tijd, aandacht en vooral energie. Daardoor sliep ik ook nog eens veel te weinig.

In al mijn enthousiasme en optimisme had ik mij midden juli aangemeld voor een Tekenvierdaagse op internet, die deze week plaatsvond. Gratis. Een soort idee hoe je bijvoorbeeld presentaties met snelle schetsen kunt verduidelijken. Ik had werkelijk gedacht dat ik daar de tijd makkelijk voor zou vinden, maar heb er nog niets aan gedaan. Gelukkig zitten de opdrachtmails gewoon in de mailbox, dus kan ik me daar bijvoorbeeld volgende week over gaan buigen. Dat is het voordeel van thuisstudie toch? Studeren en oefenen in je eigen tijd? Nadeel van de cursus vond ik, dat de opdrachten via een filmpje werden gegeven. Ik vind dat nooit zoveel aan, een filmpje kijken waarin iemand wat staat of zit te vertellen. Vlogs sla ik daarom ook vaak over, mede omdat ik het geluid van de computer uit heb staan. En ja, die kan thuis heel makkelijk aan hoor, maar dan stoor ik er ook gelijk mijn huisgenoten mee.

Op zich gaat het verder goed. Gezond eten, genoeg stappen en van de suiker + alcohol afblijven, het lukt allemaal wel, maar in mijn hoofd bleef het stiller dan normaal, qua blogs. Zowel hier als op het fotoblog. Op mijn boekenblog was ik nog wel actief met allerlei reacties op mijn blog en die van anderen. Erg leuk, maarja, daar zit dan ook weer tijd in.

Maandag ben ik vrij, zorgverlof voor mezelf, om te voorkomen dat ik migraine krijg in deze migraineweek. Ja, ik neem wel verlofuren op, uiteraard. De dag is uit voorzorg, omdat ik na deze week maar een half weekend heb om tot rust te komen. Rust, die nou eenmaal nodig is. Misschien kan ik dan ook eindelijk mijn boek eens uitlezen, een lesje van de tekenvierdaagse doen, foto's maken voor de volgende fotomaand en blogs uitwerken, die nog ergens op de achtergrond in mijn hoofd zitten.