Boeken van december

In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.

Waarmee rond ik het jaar af?

op 31 december 2024 door Ria van Boeken tot Blog  

+2

Een leesdip, zo kun je het wel noemen ja. Drie boeken in één maand. Nu moest ik de eerste weken van deze maand dus nog tekenen op m'n vrije dagen en dat nam meer tijd dan gedacht. Op de laatste tekendag startte ik een luisterboek. Die luisterde ik helaas niet af, want ik had niet echt luistertijd meer. Toen gingen we een weekje naar Londen en zo deed ik wat langer over alles, zullen we maar zeggen. 

Wat waren dan die drie hele boeken?

Aardzee - Ursula le Guin
Een fantasyverhaal voor volwassenen, streep ik dat ook eindelijk een keer af. Ik vind het een lief maar voorspelbaar verhaal, met natuurlijk fantastische fantasiën. Het blijkt ook dat ik drie boeken in één las, dat had ik niet zo door. Ik las het boek (de boeken) met veel plezier, maar ik voel me niet aangetrokken tot de volgende boeken. 

De bijensteek - Paul Murray
Het boek van deze maand. Ik snap dat dit een goed geschreven boek is en dat het daarom boek van de maand werd, maar het was niet echt mijn boek. Het was voor mij vaak een worsteling. Erg veel negativiteit. Een hele goede spanningsopbouw, waardoor ik aan het eind wel doorlas, maar over het eind was ik dan weer niet zo enthousiast. 

Maar goed, mijn Hebban-boek-van-de-maand-challenge heb ik af!

Op de valreep lees ik nog De moord op Sandringham Caslte van S.J. Bennett uit. Wat een gezellig boek, al klinkt dat raar met een moord. Ik dacht dat de Britse koningin hier een bijrol in zou spelen, maar ze heeft zelfs een hoofdrol! Zo grappig. Het las ook lekker weg. Dit was trouwens ook een luekboek, dat niet op mijn luek-lijstje stond. Ik tel 'm toch mee.  

Ik heb mijn leesdoel niet gehaald dit jaar. In eerste instantie zette ik deze op 78 en daarna omlaag naar 65. Uiteindelijk haalde ik de 60 nog net. Dit had goede redenen, lezen in het Portugees en het tekenen, maar ook minder goede, zoals verzanden in spelletjes op de telefoon. Wat wel weer een goede reden is, is vele spelletjes met de familie doen.

Om mijzelf niet te plagen, heb ik m'n leesdoel voor volgend jaar een stuk later gezet. Hoewel, 62 is dus wel meer dan afgelopen jaar, maar een stuk minder dan voorgaande jaren. Het is tenslotte geen wedstrijd. Niet alleen wil ik weer in het Portugees lezen, ik hoop wel dat dat steeds makkelijker gaat, ook wil ik meer tijd besteden aan het tekenen en andere bezigheden, ook al is dat niet voor een specifiek doel. Misschien moet ik gelijk beginnen met een luisterboek daarbij. 

Uiteindelijk is 2024 een mooi jaar geweest waarin ik leuke dingen heb gedaan. In 2025 mag het wel zo doorgaan. 

GELUKKIG NIEUWJAAR IEDEREEN!

(op de afbeelding een 'Bücherschrank' in Vorsfelde bij Wolfsburg)

Hersenspinsels

Soms verbaast het me, dat 1 januari op zo'n arbitraire dag is. Ik had het veel logischer gevonden als de eerste dag van het jaar direct naar de kortste nacht zou zijn. Dagen lengen, nieuw jaar, nieuw leven. En qua nieuw leven had de lente ook nog een mooi 'eerste dag van het jaar' kunnen zijn. 

Nu is 1 januari de tiende dag na de kortste nacht. Of zou Julius Ceasar dat niet geweten hebben? Want dit haal ik van wikipedia:

Wie heeft de kalender van 365 dagen uitgevonden?
Het was Julius Caesar die in 46 voor Christus de Juliaanse kalender instelde. Hij bedacht dat het jaar voortaan zou beginnen in januari en dat er om de vier jaar een schrikkeldag zou worden ingevoerd. Men wist toen al dat een jaar 365 dagen en 6 uren telde.

Waarom koos deze man voor die dag? Merkte hij pas op dag tien van de lengende dagen, dat de dagen inderdaad langer werden? Is dat in Italië sowieso minder opvallend? En waarom de maanden zoals ze zijn? Ooit vond ik een voorbeeldkalender met dertien maanden van elk vier wken en een extra dag, dat dan de eerste januari zou zijn. Zoiets als hieronder. Het lijkt zo logisch! 

En dan dus de eerste januari op de eerste dag na de kortste nacht. Ofzo. Ik bedenk maar wat. Waarschijnlijk wordt het teveel heisa om dit in te voeren, maar ik ben wel voor. Het zal wennen zijn!

Maar goed, waarom deze hersenspinsels? Mijn goede voornemen of jaarlijkse uitdaging uiteraard. Wel eerder bedacht ik dat ik een nieuwe uitdaging op 22 december zou willen beginnen, omdat ik dat veel meer vind passen bij nieuwjaar. Jaren terug was het plan al met een Keltisch jaarwiel te gaan werken, met Susan Smit als inspiratiebron. Ja, dat ging nog niet zo goed. Ik kocht speciaal een tekenboekje en de rest is geschiedenis (en waarschijnlijk ook nog wel ergens te lezen op de blog).

Maar oké, ik kreeg nu m'n nieuwe creatieve boekje op 24 december dus eerste kerstdag zou óók een mooi begin van mijn nieuwe jaar zijn. Welgemoed schreef ik daar gisteren een blog over en daarna zou ik een tekeningetje maken. Misschien had ik dat eerst moeten doen, want in plaats daarvan gingen we spelletjes doen en dat duurde, enkel onderbroken door eten, tot elf uur 's avonds. Zeker ook heel leuk. 

Dus nu... begint mijn nieuwe uitdagen op tweede kerstdag of de dag ná kerst, ooit de trouwdag van m'n ouders. Pak ik nu het boekje erbij of doe ik dat morgen en heb ik weer een blog in plaats van een tekening. Goede vraag wel. We krijgen vandaag ook nog visite, dus opruimen is ook nog in de planning. 

Weet je wat? Het wordt vast vervolgd. Zowel de hersenspinsels als het plan. 

Slechts één voornemen

Om mijzelf meer uit mijn telefoon te halen en meer aan het tekenen, lanceerde ik in mijn vorige blog een leuk idee: bij elk boek dat ik lees een illustratie. Dat vereist wel lezen en dat gaat de laatste tijd ook al niet zo goed. Er staan ook weer boeken in het Portugees op de planning en dat schoot afgelopen jaar al helemaal niet op. 

Dus.. om mijzelf enigszins te stimuleren om wat meer te tekenen, of anderszins, kocht ik een 'Creative Flow' boekje met een kerstcadeaukaart. Hierin staat iets meer dan alleen tekenen, kwam ik achter. Ik moet ook blaadjes, insecten en bloemetjes zoeken. Niet handig om daar in januari mee te beginnen misschien. Maarja, zo'n boekje kopen en dan in maart beginnen is óók raar. (dan ben ik 'm ook alweer vergeten, als ik het echt zolang bewaar) 

Aan de andere kant: er staat geen datum in, alleen een dagnummer. Wat let mij om vandaag, eerste kerstdag, te beginnen? Niets toch? 

Of ik het elke dag vol ga houden? Het is een streven, maar ik ben ook realistisch. We gaan het weer eens zin. In elk geval past dit boekje (en nog wat anders dat ik kocht, maar nog niet heb) bij mijn voornemen om creatief 2025 door te gaan. Eind januari ook weer het begin van de tweede teken- en schildercursus. Ik heb er zin in. 

Fijne kerst iedereen! 

Ik ga zo een bloemetje tekenen. 

Een plan

 Ik heb (weer eens) een plan. 

Er zijn veel activiteiten die ik leuk vind en meestal houd ik me daar in vlagen mee bezig. Schrijven, deze blog of een dagboek, fotograferen, tekenen, planten en zelfs lezen. Lezen is wel een redelijke constante, maar de laatste tijd zit het toch in een dip. 

Een aantal van deze oplevingen postte ik hier al op de blog. De blog op zich is een en al opleving, samen met het lezen van andere blogs. Wekenlang schrijf ik in m'n hoofd en werk dat daarna uit. Voor inspiratie en de leuk lees ik andere blogs. Ineens is het dan weer weg.
- Poef - Leeg hoofd, lege pagina's.

De planten die bij mij nog floreren, kunnen tegen een stootje (lees, tijdelijke droogte) Fotografie zit al langere tijd in een inactief stadium. Vorig jaar (ja, een jaar geleden) nog wel een foto-per-dag-project gedaan, dat was erg leuk, maar met de telefoon. M'n camera ligt te verstoffen, helaas.

En dan tekenen: "Jaa.. ik ga (weer) tekenen!" denk ik zo'n twee keer per jaar. "En nu houd ik het écht bij" denk ik er dan achteraan. Lessen uit het verleden zeggen mij níets, zoveel is duidelijk. Twee keer per jaar is er een opleving, zo te zien in de diverse boekjes, want ik zet er altijd enthousiast een datum bij. "Kijk, het is mei/november en ik teken weer!" Regelmatig (meestal) gaat dit gepaard met de aanschaf van materiaal om mee of in te tekenen en al snel verdwijnt dat in de kast, die al vol zit met materiaal. En er blijft altijd wat naast de bank liggen, voor als ik plotseling zin en inspiratie krijg. Je weet maar nooit. 

Dit jaar deed ik het anders. Ik meldde me voor een tekencursus en zo tekende ik in elk geval negen weken achtereen. Mijn zoon deed er voor mij een schepje bovenop: Hij schreef een verhalenbundel, deze wordt uitgegeven (!!), en hij vroeg mij om bij elk verhaal een tekening te maken. 

- slik -

Enthousiast maar voorzichtig zei ik "Ja, leuk!". Vanbinnen had ik grote twijfels. Tekenen is leuk, dat lukt ook best wel af en toe, maar illustraties? Bij de cursus had ik ook veel betere tekeningen gezien dan ik maakte en nou zou ik ineens tekeningen maken, die gepubliceerd worden? 

- HELP - 

Ik kreeg een lijst met dertien onderwerpen om te tekenen. Na wat rommelen kreeg ik ook een deadline. Dat werkt bij mij toch beter. Onze eettafel werd mijn atelier. Ik nam vrij op de dagen dat m'n man niet thuis werkte, zodat ik lekker mijn muziek (Beatles) hard aan kon zetten en meeblèren. 

En het is gelukt! Dertien tekeningen zijn af. Sommigen aangepast. Zo zag ik de Hollywood-letters in de bergen niet zitten. Dit werd popcorn. En die is erg goed gelukt, al zeg ik het zelf. Anderen werden niet zoals ik wilde, maar zoon is tevreden. 

En wat is nu mijn plan? 

Eén van de redenen dat ik weinig teken, is dat ik geen inspiratie heb (zeg ik altijd). Zit ik daar met potlood in aanslag, geen idee wat te doen. Maar nu ontdekte ik illustreren. Nee, ik ga geen uitgevers aanschrijven dat ik dit kan en wil. (misschien wel ooit, je weet het niet) Ik wil per boek dat ik lees minimaal één illustratie maken. Wat een leuk idee hè? En die post ik dan op de blog. Deze of die andere, die speciaal voor dagelijkse tekening of foto was. Kan ik vervolgens mijn 'boek van de maand'-idee weer uit het stof halen. En.. nu ik een opleving van het blog aan voel komen, ook de WOW.

 

Wanneer ik met dit plan begin? Het nieuwe jaar natuurlijk. Heb ik gelijk een mooi goed voornemen. Eind januari begin ik ook met een nieuwe tekencursus van acht lessen.

 

Boeken van november

 In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.

November

op 30 november 2024 door Ria van Boeken tot Blog  

+2

Ik heb het al op verschillende plekken genoemd, maar ik doe het hier lekker nog een keer: mijn zoon schreef een verhalenbundel en deze wordt gepubliceerd bij Uitgeverij Boekscout. Hij vroeg mij om bij elk verhaal een tekening te maken en dat ging natuurlijk ten koste van mijn leestijd. Niet erg, tekenen is leuk tenslotte. (Ook eng, te bedenken dat ze gepubliceerd worden. Zo tevreden ben ik over het algemeen niet over mijn tekeningen)

Afijn, wat las ik?

One of us is next - Karen McManus
Het vervolg op One of us is lying, dat ik al eerder las. Beide boeken, en het derde boek, zijn ook verfilmd als serie op Netflix. Deze zag ik al, maar zo lang geleden, dat ik de clou alweer kwijt was. (Dat heb ik snel, trouwens) Ook was ik even kwijt wie wie ook alweer was in de boeken, maar daar kwam ik uiteindelijk (uiteraard) wel uit. Kwestie van doorlezen.

Het is een redelijk luchtig boek over soms zware onderwerpen op een Amerikaanse Highschool. Intriges en misverstanden, lekker leesvoer maar ook zeker leuk om te kijken.

Hamnet - Maggie O'Farrel
Uit de tekst op de achterflap weet je dat er een kind gaat sterven, maar de manier waarop dit geschreven is, maakte zo'n indruk op me, dat ik veel tranen heb gelaten. Verder vond ik het boek traag beginnen, maar het gaf een mooie inkijk in het leven van William Shakespeare en de tijd waarin hij leefde.

De spionne - Tess Gerritsen
Weer een spannende thriller van Tess Gerritsen. Het leest, zoals haar boeken, weer lekker weg en haalde een mede-leesclublid zelfs uit haar leesdip. Het onderwerp, gepensioneerde geheim agenten, deed mee erg denken aan de filmserie RED met onder andere Helen Mirren (zo ziet de hoofdrolspeelster in dit boek er voor mij dus ook uit) en Bruce Willis. Daarnaast doen de omstandigheden van deze pensionados bijna aan als 'cosy crime' met hun leesclub en eetclub (en heel veel martini en wiskey)

Wat mij nog wel stoorde is dat Gerritsen wel erg vaak benadrukt hoe goed zo'n geheim agent getraind is en hoeveel ze weten. Baldacci heeft daar ook altijd een handje van en dan irriteert het me ook. Maar goed, daar overheen lezend genoot ik zeker van dit boek.

Intermezzo - Sally Rooney
Dit is een bijzonder boek. De schrijfstijl in het eerste hoofdstuk, en daarna vooral als Peter 'aan het woord' is, doet denken aan José Saramago in Stad der blinden. Het is even wennen dus. Ik lees dit boek voor een leesclub, maar helaas ben ik even niet zo in de stemming voor een dergelijk boek. Het is niet omdat het boek niet boeit, dat zeker niet. Na een trage start, kan ik het boek uiteindelijk niet wegleggen totdat ik 'm uit heb. Ergens in de vroege uurtjes van Hebban uitleesdag.

Als de wolven huilen - Kristin Hannah
Dit boek kreeg ik in ruil voor een recensie. Deze is bijna af. Het is een mooi boek, maar voor mij misschien iets te veel feelgood. Uiteraard zet Hannah een mooi verhaal neer. 

Prima Facie - Suzie Miller
Het boek van de maand, dat ik deze maand dan ook nog net uitlas. De spanning wordt in het boek langzaam opgebouwd. Misschien iets te langzaam, vind ik wanneer ik halverwege ben en het voorval, dat op de achterflap aangekondigd wordt, nog niet gebeurd is. Het vervelende is dat ik altijd wat moeite heb met dergelijke voorvallen en daardoor steeds moeite heb met doorlezen, omdat ik weet wat er gaat komen...

Na de gebeurtenis gaat het snel. De verhaallijn gaat van toen, de tijd na de gebeurtenis, naar nu, de tijd van het proces. Het gaat snel en langzaam tegelijk. Er wordt beschreven hoe moeilijk het is om een dergelijke getuigenis te doen voor het slachtoffer en hoe weinig daders daadwerkelijk veroordeeld worden.

Een op drie vrouwen is slachtoffer. Een op de tien doet aangifte en slechts op enkele procenten daarvan volgt een veroordeling. Een van de redenen waarom er zo weinig aangiftes zijn. De schrijfster gaat hier vaak op in en hoofdpersoon Tessa houdt een sterk monoloog. 

Het tweede deel van het boek is de reden van mijn vijfde ster, maar ik begrijp dat het eerste deel er moest zijn, voor het verhaal. 

Afijn, weer een maand voorbij. De laatste maand van het jaar begint bijna. Een maand van afsluiten en vooruitkijken. Ik heb er zin in. Ook nog even dertien tekeningen afmaken de komende week.

Boeken van oktober

In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.

Oktober met een eindsprint

op 31 oktober 2024 door Ria van Boeken tot Blog  

+2

Niet echt een maand, waarin ik veel las. Tenmninste, in het begin. En dit keer zonder de 'smoes' van "Ja, maar ik las een boek in het Portugees". Het probleem was vooral mijn (gebrek aan) concentratie en de afleiding van een spelletje op m'n telefoon. Bovendien was mijn kind uit Londen een week lang over, met ons kleinkind! Ja, daar zat ook wat tijd (en energie) in. Daarnaast ben ik begonnen met een tekencursus, waarvoor ik ook elke dag wat huiswerk moest maken. Nouja, 'redenen' genoeg.

Al met al, lezen kwam er niet zo van, maar toen kwam het laatste weekend van de maand. De vonk kreeg me ineens weer te pakken. Nadat ik op vrijdag Er stromen rivieren in de lucht uitlas, waar ik dus al de hele maand over deed, was ik vier dagen later ineens drie boeken (van de maand) verder en besloot ik de nog niet gelezen boeken van de maand ook maar aan te schaffen. Dankzij de e-reader hoefde ik daar niet het herfstige weer voor te trotseren (en bleef het nog betaalbaar). Met een deken en ettelijke koppen thee (niet tegelijkertijd) kroop ik op de bank en las ook deze boeken uit. Ja, de woensdag is mijn vrije dag. Ik deed tussendoor zelfs nog nuttige vrijedag dingen, zoals was enzo.

Dus, wat las ik?

Er stromen rivieren in de lucht - Elif Shafak
Een boek van de Hebbanmaand. Een schitterend boek, dat ik met veel plezier las. Niet altijd, want er gebeuren een aantal minder leuke dingen in en dat is dan ook nog niet zo heel lang geleden gebeurd. Gruwelijk, wat mensen elkaar aandoen.

Maar het verhaal, het verweven van meerdere levens, dat is allemaal heel goed gedaan. Ook met veel interessante informatie over de geschiedenis van diverse rivieren, wat er op hun oevers zoals gebeurde, en hoe sommige verdwenen.

Ik vrees, ik vrees dat jij niet vreest - Leon Roossien
Dit boek las ik als redacteur. Het wordt begin volgend jaar waarschijnlijk uitgegeven. Het is een verhalenbundel, geschreven door mijn zoon! Daarom noem ik het toch maar even, want ja, het is nóg een reden dat de andere boeken niet zo snel gingen. Boekscout is de uitgever.

Als de wereld wankelt - Jandy Nelson
Weer een boek van de maand. Ik ben bezig met een inhaalactie, dat blijkt. (ik schrijf deze stukjes zoveel mogelijk als ik het boek uit heb. Inmiddels weten we dat de inhaalslag gelukt is) Weer een schitterend boek. Zo'n boek, dat je eigenlijk niet weg wilt leggen, omdat je contact wilt houden met de diverse personages in het boek. Zo'n boek.

Ook hierin diverse verhalen die bij elkaar komen. Ik had de stamboom achterin al bekeken, dus een spoiler gelezen, maar dat maakte het niet minder mooi om te lezen. De verschilldende levevens, echte emoties aangevuld met een stukje magie. Ik houd ervan.

Wat liefde kan doen - Lotte Kok
Ja, het thema deze maand is boek van de maand, dat is duidelijk. Voordeel van dit boek was, dat het bij de online bieb te leen was. Ik las het in een (maandag)avond uit. Een boek over psychische mishandeling binnen een relatie. Een heftig verhaal, dat af en toe helaas wat dichtbij kwam. En wat ik heb bewondering voor de kracht van deze schrijfster. 

Wondermond - Anne-Gine Goemans
Zoals gezegd, ik was lekker bezig en dit boek stond al in de kast, dus besloot ik verder te gaan met de boek-van-de-maand-inhaalrace. Ik had niet verwacht dat ik ook dit boek in een dag uit zou hebben. Wat een heerlijk boek! Verdrietig ook en gekmakend, als je de geschiedenis van Nanna leest en beseft dat het fictie is, maar heel waarschijnlijk wel is gebeurd, ooit, ergens en nog steeds. Hoe het eind nog weer teruggrijpt op het eerste verhaal, brengt wat schijnbaar niets met elkaar te maken heeft weer bij elkaar.

Gelukkige dagen - Renée van Marissing
Doordat ik af en toe wat vergeetachtig kan zijn, vond ik het spannend aan dit boek te beginnen. Ik dacht zelfs dat dit het boek zou zijn, waardoor ik de boek-van-de-maand-challenge niet zou halen, maar toen las ik Al het blauw van de hemel, met hetzelfde onderwerp, en ontdekte dat het niet zo eng was en zelfs mooi kon zijn. Of... mooi en ontroerend beschreven kan zijn. Dat klinkt beter. Na al twaalf goede ervaringen met het boek van de maand, besloot ik het maar te proberen. 

Wat een intens en intens verdrietig verhaal. Zodra ik erin begon, werd ik erin meegezogen. Net als met Hersenschimmen van Bernlef, merkte ik dat ik dezelfde gedachtengangen ging krijgen, waardoor ik even afstand moest nemen. Net als Sil in het verhaal, begon ik te herhalen wat ik ging doen. Kaartje schrijven, kaartje schrijven, kaartje posten, enz. Al snel ben je als lezer dit stadium weer voorbij en huil je stiekem mee met Lina, Barbara en Piers. 

Stemmen - Naomi Rebekka Boekwijt
Het laatste boek-van-de-maand dat ik nog kon lezen en ja, daar begon ik dan ook maar mee.
Weer een heel ander verhaal, maar ook toch weer heftig. Verdrietig als je leest hoe Sis' vertrouwen al verschillende keren beschaamd is, ook als dit verdedigbaar is. (geen idee) Mooi dat ze Hanne treft, die een andere ingang durft te nemen om bij Sis' emoties te komen. Ik hoop dat Sis en Japke, en alle andere bewoners, een mooie toekomst tegemoet gaan.

Sja, en toen had ik na een aantal leesarme weken ineens in een week zes boeken gelezen. Het kon dus wel. Zoveel heb ik er niet voor hoeven laten.

Nu ben ik natuurlijk benieuwd naar het volgende boek van de maand, ik lig (weer) helemaal op schema! Vol spanning zal ik morgen deze website openen. Maar wat zal ik nu eens zal lezen? Ik heb vast nog wel een leuk luek-boek om in te beginnen. (ik ga er maar vanuit dat ik die niet in een avond uitlees en dat ik dit [boek van de]maand-overzicht dus kan plaatsen)

Nieuw schetsboek

Ik kijk online graag naar tekeningen van anderen. Sinds enige tijd volg ik verschillende Facebookgroepen van "Urban Sketching", regionaal en internationaal. Heerlijk. Hele kunstwerken komen daar voorbij, die volgens mij nog weinig met schetsen te maken hebben, maar waar ik graag naar kijk. Via het algoritme kom je dan ook vanzelf bij "Reisschetsboeken" en "Tekenen met waterverf". Heerlijk zo'n algoritme met niets dan moois.

Uiteraard pakte ik er vervolgens mij eigen schetsboek bij. Deze wordt er, zo wijzen de data onder schetsen uit, zo'n twee keer per jaar bij gepakt. Elk jaar rond mei en oktober krijgt het 'ik wil tekenen' virus vat op mij, en na een paar (mislukte) schetsen blijft het weer liggen. Hoe dat komt? Niet tevreden met het resultaat en daardoor een enorme rem op het tekenen zelf. 

Dit jaar doe ik het anders.

Nadat m'n cursus Portugees afgelopen was, vroeg ik me af wat ik nu eens zou gaan doen. Dit was zo rond de tijd dat ik het schetsboek er weer bij pakte. Online kwam een cursus 'urban sketching' voorbij en dat leek me ook wel wat. Maar.. hoe dan. Al zoekend kwam betreffende cursus niet meer boven, wel een basiscursus tekenen en schilderen. Voor ik het wist, had ik me aangemeld. 

En zo begon ik vorige week welgemoed met mijn beginnerscursus. Leuk! We kregen allemaal ons eigen schetsboek, haha, weer een nieuw tekenboek. Zou ik niet meer kopen, nu dit. Maar, in tegenstelling tot andere schetsboeken, is deze ook gelijk de hele week gebruikt. 

Tijdens de cursus oefenden we met tekenen zonder kijken. Erg leuk om te doen. Daarna was het huiswerk élke dag tekenen! Dit is me gelukt, maar ik liep uiteindelijk wel weer tegen mezelf aan. 'Wát zal ik eens tekenen... ' en 'kan ik dit wel.. nee dit kan ik nooit'. Ja, ik werd geconfronteerd met mijn eerder genoemde rem. 'Ik wil niet want ik kan niet'. 

Tijdens de cursus werd deze 'rem' ook nog enigszins geactiveerd, want toen we moesten oefenen met houtskool en alledaagse voorwerpen had ik vooral krabbels, schetsen dus, terwijl andere cursisten hele kunstwerken maakten van een kaasschaaf en een wasknijper. Maar goed, ik was ondertussen tegen mijn onkunde betreffende 'perspectief' en 'tekenen wat je ziet in plaats van wat je denkt te zien' aangelopen en dat is toch ook wat waard. Dat is ook waar ik thuis tegenaan blijf lopen, en waardoor tekeningen dus niet worden zoals ik zou willen.

Gisteren, tijdens de tweede cursusavond, kwam dit onderwerp al een beetje aan bod toen we met licht en schaduw gingen werken. Leuk, met een kaarsje bij een kopje. Idyllisch. Gaandeweg merkte ik al dat oefenen en herhalen wel helpt. Eigenlijk weet je zoiets wel, maar het dóen, dat is soms wat lastiger.

Nog nooit heb ik zo braaf elke dag huiswerk gemaakt als afgelopen week, hoewel ik toch een paar keer 'ohja, moet nog' tekende, gevolgd door 'wát dan'. Nog nooit had ik zo'n onbevredigend gevoel na het maken van huiswerk, want steeds werd het niet wat ik wilde, was het niet af. Maar als het goed is, gaat oefenen hierbij dus helpen. Helaas is de afgelopen week het dagelijkse tekenen dan weer niet gelukt.

Nog een dingetje

Aansluitend op het onderwerp van dit blog: tweeënhalf uur tekenen doet pijn. En daar baal ik van. Want het laatste half uur wil ik eigenlijk gewoon stoppen en weg, terwijl de tijd ervoor voorbij vliegt. En ja, we hebben een pauze en, ook ja, ik wissel van houding, loop wat rond en dergelijke. Had ik dit van tevoren kunnen weten? Waarschijnlijk wel, maar ik heb er toch niet echt bij stil gestaan, eigenlijk. Gelukkig maar.

 Afijn
Ik heb dus een nieuw schetsboek, ik heb zelfs elke dag getekend en als ik zo doorga, post ik over een paar jaar misschien ook wel bij "Urban Sketchers", heb ik een getekend (reis-)dagboek en worden al mijn tekenspullen eindelijk eens gebruikt, inclusief de schetsboeken die ik al had. Ik heb er zin in.  

NB: deze blog staat dus al 2 weken in concept. Vergeten te posten. Bij deze..

Boeken van augustus en september

 In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.

Ojé augustus en september zijn voorbij

op 06 oktober 2024 door Ria van Boeken tot Blog  

+2

De tijd gaat snel. Voor ik het weet is er weer een week, een maand en nog maand voorbij. Zo waren maar zo de zomer door en belandden we in de herfst. Wat las ik de afgelopen maanden? 

Rome - Kiki van Dijk
Dit boek wilde ik lezen in Rome, maar dat is niet gelukt. Nu ik het las, was het in elk geval leuk dat ik in Rome geweest ben. Als ik het ter plekke gelezen had, had ik op bepaalde plekken nog wat beter rondgekeken. 
Verder is het een leuk verhaal, bij tijden spannend. Het las makkelijk weg. Wel fijn na mijn moeizame tocht door een Portugees boek. 

Clara - Agnita de Ranitz
Van de schrijfster van Kom Atir kom. Ook dit boek gaat over een exotisch dier dat poot op Europese grond zette en daarbij veel bijkijks had. Clara, een neushoorn dit keer. Daarnaast komt er nog een stukje geschiedenis van een rijke familie in Groningen in voor. Interessant leesvoer op een toegankelijke manier geschreven. 

De vervalste Vermeer - Jeroen Windmeijer
Dit boek borduurt voort op het onderwerp van Het bedrog van Goring, hoewel het van een andere schrijver is. Opvallend dat beide boeken vorig jaar juni uitkwamen. Het is ook een dun boekje en was uit voordat het spannend kon worden. 

O caso do funeral fatal (After the funeral/Na de begrafenis) - Agatha Christie
Na drie boeken in vier dagen, had ik misschien weer eens tijd om een boek te nemen dat zeker langer duurde. Een Portugees boek dus. Een goedkoop exemplaar uit een supermarkt. Daar deed ik vervolgens een stuk langer over dan ik verwacht had. Je zou zeggen dat mijn vorige ervaring met een boek in het Portugees een voorbode was. Christie las iets makkelijker, maar ik deed er nog steeds langer over. Waarschijnlijk omdat het nog niet makkelijk gaat en dus niet lezen ter ontspanning is. 

Het verhaal was een echte 'whodunit', zoals we van Christie gewend zijn. 

Met dit boek ging ik ook september in. 

Na weer een moeizaam leesavontuur, wilde ik een doorlezer. Dit vond ik in Stemmen in het duister van Nicci French. Een spannend verhaal over een vrouw met een psychisch verleden en die daarom niet geloofd wordt, wanneer ze zeker weet dat haar buurmeisje vermoord is. Er zaten wat punten in het boek, waar ik graag over gepraat had in een leesclub, maar helaas las ik dit boek daar niet voor. 

Dat was wel het geval met Al het blauw van de hemel door Mélissa da Costa. Een triest verhaal, dat weet je van tevoren, want de hoofdpersoon lijdt aan vroege dementie. Boeken met dit onderwerp ga ik liever niet aan, bang dat ik mijn eigen vergeetachtigheid erin herken. Gelukkig was dit niet het geval. 

Het is een mooi verhaal, met wat onregelmatigheden waar ik met liefde overheen las, ten behoeve van het geheel. Toch kwamen deze nog wel aan bod bij de bespreking. Er waren er zelfs steeds meer. Nam niet weg dat ik het laatste hoofdstuk van het boek huilend uitlas. 

Afgeschreven van Angelique Haak was het laatste boek van september. Technisch gezien las ik het in oktober uit, vlak voor m'n andere leesclub. Een verhaal, dat al op verschillende manieren geschreven is. Een schrijfster stopt met een serie en een toegewijd lezer wil graag dat ze verder schrijft. Langzamerhand kunnen er steeds meer verdachten zijn. Een oplettende lezer ziet de ongeregeldheden, die misschien naar een dader wijzen, een leesclub ziet er samen (achteraf) nog meer. Een spannend boek, dat je doorleest omdat je wilt weten of je geijk hebt of dat er toch een andere dader is. 

En dan is het écht oktober. Alweer een week. Een drukke week, waardoor ik even niet aan schrijven, of lezen, toe kwam. 

Het boek van juli

In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.

Mijn boek van juli

op 01 augustus 2024 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Al eerder vertelde ik dat ik mij wilde gaan toeleggen op het leren van een nieuwe taal. Ik zou daarom een Pauze nemen van mijn leesclubs en mijn leesdoel voor dit jaar ging omlaag.

De taal? Portugees.
Onder mijn blog, dat ik hieraan wijdde, werd al terecht opgemerkt dat ik mij ook echt toe moest leggen op Portugees en niet Braziliaans, wanneer ik de taal van ons continent wilde leren. Aangezien het online lastig is te zien welke boeken in het Portugees dan wel Braziliaans geschreven zijn, ging ik in Portugal zelf op pad om boeken te kopen.

Eigenlijk koop ik op vakantie in andere landen altijd wel een boek, maar dat is dan altijd in het Engels. Nu dus Portugees. Dat bleek in de boekwinkel waar ik was nog een uitdaging; niet alleen stonden de genres door elkaar, ook stonden young adults tussen de adults en boeken van dezelfde schrijver niet per definitie bij elkaar. Ik zag veel boeken van mijn WILL, maar die leken me nog wat te lastig in deze nieuwe taal.

Uiteindelijk kocht ik A pirâmide vermelha (de rode piramide) van Rick Riordan. Dit is de schrijver van onder andere Percy Jackson en van die serie heb ik genoten. Bovendien zag de eerste pagina er wel leesbaar uit. Welgemoed begon ik eind juni aan dit boek.

Het viel wat tegen. Niet alleen bleek mijn Portugese kennis (nog) niet toereikend, ook is het lezen in een nieuwe taal niet echt ontspannend. Omdat ik regelmatig vertalingen op de telefoon moest opzoeken, was lezen buiten lastig. En dat is jammer op vakantie in Portugal. Verder is lezen over het algemeen ontspanning, maar dit was werken. En als ik een beetje moe was of hoofdpijn had, pakte ik het boek dus niet. Ook 'even snel tussendoor' lezen, kwam er niet van. Een 525 pagina's tellend boek neem je ook al niet zo makkelijk mee in je tas.

Voor mijn (gebrek aan) Portugese kennis bleek google translate dé uitkomst. Klinkt logisch, maar niet altijd al ik gewoon een vertaling zoek. Dan is vertalen.nu mijn 'go - to' site, omdat deze meerdere vertalingen geeft. Google translate vaak maar 1. Maar wat google translate dan weer heeft, is de fotofunctie. Je hangt je telefoon boven een zin of pagina en deze wordt in z'n geheel vertaald! Niet in perfect Nederlands, maar het kan wel helpen om de strekking van het verhaal te volgen. Het verraste me ook wel eens. Zo las ik 'Carter verloor z'n zwaard' en ik dacht 'huh, had Carter een zwaard??'

Aangezien dit boek het eerste deel is van een trilogie en ik de rest eigenlijk ook wel in het Portugees wil lezen, ging ik online op zoek naar de volgende delen. Hierbij stuitte ik op een Portugese wiki-pagina waarop stond dat de titel "As Crónicas dos Kane" Braziliaans was, en "As crónicas de Kane" Portugees. Ik was in de war. Kocht in dan in Portugal toch een boek in de Braziliaanse taal? Echt onderscheid kan ik er nog niet in maken, maar één verschil ken ik wel: hond is in het Braziliaans cachorro en in het Portugees cão. En gelukkig speelde Anubis een rol in het verhaal. Een Egyptische god met een hondenkop. Maar vervolgdelen kopen wordt een uitdaging, heb ik gemerkt*.

Afijn

Al met al deed ik dus een tijdje over dit boek. Het is een leuk boek, echt in de stijl van Rick Riordan. Tieners die verwikkeld raen in een strijd der goden en hun verhaal zelf vertellen. Dit keer een broer en een zus, die om de beurt het verhaal vertellen en tijdens dat vertellen ook af en toe een kwinkslag naar elkaar doen. Hierin zit vaak humor en die snapte ik ook. (meestal, ik zal een hoop gemist hebben)

Toen aan het eind van het boek de gevechten gedaan waren en het verhaal afgerond werd, het leven weer meer normaal was zeg maar, had ik google vertalen een stuk minder nodig. Of dat nou kwam doordat er minder rare woorden gebruikt werden, ik de taal eindelijk wat beter machtig was of omdat het boek úit moest en ik geen geduld meer had om op te zoeken, dat weet ik niet. Feit is wel dat ik het nog nét in juli uitlas, het werd nachtwerk en misschien was het technisch gezien al augusutus, nadat ik er 5 weken over deed! Het is lang geleden dat ik zo lang over een boek deed.

Augustus begin ik met een Nederlandstalig boek, dat ik in Rome had willen lezen. Rome van Kikki van Dijk. Even weer lezen als ontspanning, maar ik heb gelukkig in Portugal nog 2 boeken gekocht. Die ga ik ook zeker nog lezen. De taal moet actief blijven. Mijn leesdoel van dit jaar moet vermoedelijk nog verder omlaag. Dat dan weer wel.

~~~

*bij het blauwe mannetje kan ik de boeken wel digitaal aanschaffen, maar dan zijn ze alleen te lezen in kobo+, dus of op de app op m'n ipad, wat ik niet fijn vind lezen, of een kobo-ereader aanschaffen. Ook niet wat ik wil.