In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn.
En wat las ik in juli?
Eigenlijk zit ik nog steeds te wachten tot de zomer begint, maar ondertussen is juli alweer voorbij.
Na Het Bloemenmeisje, mijn laatste boek van juni, had ik wat moeite met het vinden van een boek dat me weer zo zou raken.
Ik begon met De Vleersmuisman van John Nesbø. Het eerste deel van de serie met Harry Hole. Een spannend boek, maar ik begin wat weerstand te krijgen tegen politiemensen met een drankprobleem.
Daarna koos ik met De Magische Apotheek- Er hangt een geheim in de lucht van Anne Ruhe voor een wat simpeler boek. Een heel ander genre ook. En wat een leuk boek! Je zou gelijk met allerlei kruiden willen gaan experimenteren.
Toen besloot ik voor de Lekker Lezen Challenge toch een soort thema te nemen en begon in het eerste deel van de Serie Q van Jussi Adler-Olson. Een serie boeken, die al heel lang op m'n ereader staat en die ik tegenkwam toen ik boeken overzette op mijn nieuwe e-reader. Dit zette mij weer aan het lezen, kun je wel zeggen. Binnen korte tijd las ik De vrouw in de kooi, De Fazantmoordenaars en De noodkreet in de fles. Challenge gehaald en blij met een nieuwe serie.
Heksen van Mona Chollet was het volgende boek. Een boek dat duidelijk maakt dat met de heksenvervolgingen eigenlijk met harde hand duidelijk gemaakt werd, hoe bepaalde mannen vonden dat vrouwen moesten zijn. Mondige, sterke en zelfstandige vrouwen waren eng en gevaarlijk en werden weggezet als heks. Andere vrouwen durfden steeds minder te zeggen en doen, bang om op te vallen en óók op de brandstapel te eindigen. Wat heeft dat gedaan met de positie van de vrouw? Hoe zou die zijn, zonder deze waanzinnige klopjacht? Een andere kijk op de vervolgingen dus.
Met Dossier 64 ging ik verder in de Serie Q reeks. Het voelt als een verslaving, wat een heerlijke serie! Geen standaard politieverhaal, wel een brigadier, die met z'n privéleven in de knoop zit, maar geflankeerd door diverse aparte types.
Wanneer je lichaam Nee zegt van Gabor Maté was het laatste boek van juli.
Wat doet stress met je lichaam? En dan niet alleen de dagelijkse stress, maar ook de manier waarop je als kind hebt leren omgaan met emoties. Heb je deze leren onderdrukken of uiten? Ben je je al vroeg gaan aanpassen, om het je ouders zo makkelijk mogelijk te maken?
Als pijnpatiënt voor mij op sommige momenten een eyeopener, op andere punten ben ik wat sceptischer. Ik vind het ook lastig dat ik als leek weinig kan met de aangehaalde studies. Hoe zijn die gedaan, zijn ze nog eens herhaald, zijn er studies die het tegendeel beweren, enz. Maar wel iets om over na te denken.
Het was een moeilijke maand. Twee weken lag ik met een verstuikte enkel en toch kwam het niet van meer lezen. Mogelijk doordat we ook de hond in moesten laten slapen. Normaal m'n maatje op de bank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten