In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn.
Februari ook alweer voorbij
Als zomerliefhebber kan de winter mij niet snel genoeg gaan. Toch bezie ik met verbazing dat er weer een maand voorbij is. En wat las ik dan in deze tweede maand?
If cats dissapeared from the world - Genki Kawamura
Een bitterzoet verhaal over verlies, liefde en een kat. Twee katten eigenlijk. Als de hoofdpersoon te horen krijgt dat hij niet lang meer te leven heeft, doet de Duivel hem een voorstel: hij mag een dag langer leven, maar daarvoor moet hij iets van de wereld laten verdwijnen. Elke keer vraagt de hoofdpersoon zich af, of datgene dat de Duivel voorstelt echt een dag van zijn leven waard is. Hoever gaat hij? Een verdrietig maar toch hoopvol boek, met humor geschreven.
Het boek speelt zich af in Japan, dus ik kan 'een boek uit het oosten' afstrepen in de categorieënlijst.
Dit gaat niet over grasmaaien - Ellen Deckwitz
Al lange tijd word ik aangetrokken door poëzie, maar als ik dan wat lees, lijk ik er niet veel van te snappen en leg ik het weer weg. Om me meer met poëzie bezig te houden, meldde ik mij al aan bij het Poëziecafé van Poëzinnig. En ik kocht dit boek. Gaandeweg begrijp ik wat mij zo trekt in poëzie en waarom ik m'n best blijf doen: ik wil me net zo kunnen verliezen in een gedicht als Deckwitz kan. Wat zij al leerde toen zij puber was, wil ik ook.
Gelukkig schrijft zij toegankelijk en met humor over het lezen en begrijpen van poëzie. Verhalen ook hoe zij jongeren bij een gedicht betrekt, hoe oude gedichten ook over ons coronatijdper lijken te gaan en dat je één gedicht in de loop van je leven steeds weer anders kunt lezen. Zeker een aanrader voor iedereen, die meer wil begrijpen van dichters en gedichten.
Bones
Ik besloot weer eens wat te gaan lezen van Katy Reichs. Het was inmiddels tenslotte alweer 2 jaar geleden dat ik me verdiepte in het leven van Temperance Brennan. Dus ik dus ik zocht op waar ik gebleven was, wat het volgende boek zou zijn en pakte Van vlees en bloed erbij. Al snel wat ik weer onderdompeld in het leven van de forensisch antropologe, haar werk, de slachtoffers en haar leven met haar kat Birdie, dochter Kathy, ex-man Pete en knipperlichtrelatie Ryan. Zo erg, dat ik vervolgens Bones voor altijd erbij pak en dan Dodenreis, De dood liegt nooit en als laatste Als de dood spreekt. Daar houdt de serie zomaar ineens op. Ik val in een leegte, hoe gaat het nu met Tempe?
Reichs boort in haar boeken regelmatig misstanden aan. Zo las ik al over de jacht op bedreigde dieren en het leed dat vele mensen aandaan wordt. In Dodenreis vraagt ze de aandacht voor mensenhandel. Behoorlijk heftig.
Het is me trouwens een raadsel hoe men van deze boeken de televisieserie Bones heeft kunnen maken. De énige overeenkomst is de naam van de hoofdpersoon en haar beroep. Wat dan wel weer grappig is, is dat de Tempe in het boek af en toe een aflevering Bones kijkt. Omdat haar kat Jack Hodgins leuk vindt, is het commentaar. Geen woord over het feit dat de hoofdpersoon dezelfde toch wel bijzondere naam heeft als zijzelf. Ik moest wel lachen. Sowieso zit er leuke humor in de boeken.
Qua categorieën vallen de boeken onder 'ver weg' en 'in het westen'. Verder heeft Tempe het in sommige boeken erg warm, dus daar passen ze ook bij. Wat pakte ik op, toen ik genoodzaakt was Charlotte (US) en Montreal (Canada) de rug toe te keren?
De Kleine Prins - Anoine de Saint-Exupéry
Ik weet dat veel mensen gék zijn op dit verhaal. Ik kom bij postcrossing mensen tegen, die speciaal kaartjes vragen met de illustraties. Sommigen vertellen dat ze het boekje in alle talen sparen. Volgens mij heb ik het vroeger zelfs gelezen, op aanraden van m'n oudere zus, maar ik wist er niets meer van. Vorig jaar kocht ik een exemplaar. Nu maar eens in begonnen.
Het is vooral een lief en filosofisch verhaal, dat ik waarschijnlijk nog een keer doorblader, om tot de diepere lagen te komen.
The hate u give - Angie Thomas
Een indringend, ontroerend en hartverscheurend verhaal, dat duidelijk maakt waar Black Lives Matters nou echt om draait. Het verschil in benadering van mensen met een kleur, niet alleen door gezagsdragers maar ook door de omgeving. De strijd die ze leveren om niet in de eerste plaats als crimineel gezien te worden, wanneer alleen hun achterlicht maar kapot is.
Het verhaal gaat over de worsteling met de gevestigde orde, maar ook onderling.
De moordclub (op donderdag) - Richard Osman
Een leuk en luchtig verhaal over een woonvorm voor bejaarden, waarin een klein groepje wekelijks, op donderdag, een cold case onder handen neemt, totdat er ineens echte moorden zijn. Dan bijten ze zich daarin vast.
De nachtploeg - Michael Connely
Een spannend verhaal over een jonge rechercheur in de nachtploeg, die door omstandigheden geweerd wordt van een zware 'crimescene' maar op haar eigen manier achter de waarheid komt.
Met dit boek en De Moordclub (op donderdag) rondde ik op het nippertje de boekenweekchallenge af.
Nimmernacht - Jay Kristoff
Net uit, mensen wat een boek. Ik ben er nog vol van. In het begin misschien wat zoekend en onwennig, maar met een knallende ontknoping. Fantasy met behoorlijk expliciete seksscenes, misschien net iets té om young adult te zijn, denk ik. Hoewel.. wat las ik zelf in die tijd niet met rode oortjes... In elk geval had dit van mij iets minder gedetailleerd gehoeven. Niet omdat ik zoiets niet kan of wil lezen, maar omdat het verhaal het niet nodig heeft, denk ik.
Olijven moet je leren lezen - Ellen Deckwitz
Nog een boek over het lezen van gedichten van Deckwitz. Verhelderend en uitnodigend om er nu écht eens een bloemlezing of zelfs dichtbundel van één dichter bij te pakken. Gelukkig heb ik wat bloemlezingen in m'n kast, zelfs één die Deckwitz meerdere keren aanraadt (Ik wou dat ik twee hondjes was) dus dat komt goed. Toch?
Arsène Lupin, Gentleman inbreker - Maurice Leblanc
Net als vele anderen ben ik door de Netflix-serie Lupin geïnspireerd dit boek te gaan lezen. En ik kijk niet eens veel Netflix. M'n man begon met de serie en ik keek mee. Was al snel enthousiast, vandaar dus ook maar het boek. En wat een heerlijk boek! Het leest ook snel en makkelijk en hoewel het zich begin 20e eeuw afspeelt, zie ik toch steeds Omar Sy voor me als Lupin. Uiteraard? Het kan makkelijk. Zoals hij Lupin acteert, past hij precies in het boek. De volgende delen wil ik ook zeker lezen.
En dan is het morgen maart. Nieuwe maand, lentemaand. Een maand die ik begin met vier thrillers voor de lezerjury van de thrillerprijs. Ik ben heel benieuwd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten