In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn.
Mijn boeken van augustus
Aan het eind van mijn vakantie was ik goed op schema qua aantal boeken voor de readingchallenge, dus besloot ik dat ik wel weer eens een dik boek van kon herlezen.
Gevangen - Stephen King
Ik twijfelde even of dit boek net zo spannend zou zijn als de eerste keer, omdat ik de clou van de koepel al kende. Antwoord: JA. Maar goed, kom op, Stephen King, hoe kan het anders?
Hoewel de koepel, uiteraard, iets bovennatuurlijk is, is de grootste horror in dit boek voor mij de menselijke aard. Wat mensen, en vooral bepaalde mensen met macht, denken andere mensen aan te mogen doen, daar krult m'n huid van op. En King beschrijft dit soort menselijke processen als geen ander.
Ik geef je de zon - Jandy Nelson
Ik wist niet wat ik van dit boek kon verwachten, maar ik was blij verrast. Wat een mooi beschreven verhaal! En de kleurrijke manier waarop gebeurtennissen en gevoelens beschreven worden, vooral door Noah, is fantastisch. Ik heb genoten. Naast de heftige emoties, zit er ook veel humor in.
Het perspectief van het verhaal, de dertienjarige Noah en zijn tweelingzus drie jaar later als zestienjarige, is ook bijzonder. Vanuit heden en verleden wordt er naar dezelfde gebeurtenis toegeschreven. Langzamerhand wordt er veel duidelijk.
Welkom in het rijk der zieken - Hanna Bervoets
Een intens verhaal over Clay, die besmet wordt met het Q-virus en daar chronisch ziek van blijft. Zijn gevecht, om toch beter te worden en de frustratie, die dat met zich meebrengt. Ik geloof niet dat alle metaforen van het rijk der zieken begreep, maar een en ander wordt goed beschreven en komt bij tijden behoorlijk binnen. Als fibromyalgiepatiënt kan ik alleen maar blij zijn dat ik niet álles kan begrijpen van de strijd die Clay en Marla voeren.
Nathan Z. - Arjan Alberts
Dit boek was genomineerd voor de Hebban Debuutprijs en dat snap ik wel. Het is een behoorlijk spannend verhaal over een jonge vrouw, die een seriemoordenaar wil ontmaskeren. In haar strijd neemt ze wel wat onvoorzichtige beslissingen, die ik niet echt geloofwaardig kan vinden. Daarnaast vraag ik me af waardoor er in de sneeuw geen sporen zijn. Dat blijft dan door m'n hoofd spoken.
Mijn broer heet Jessica - John Boyne
Dit boek is geschreven vanuit het perspectief van een dertienjarige jongen. Af en toe vind ik het taalgebruik iets te kinderlijk. Volgens mij snapt een jongen van dertien jaar ook meer, dan dat Sam snapt, maar wat weet ik daarvan.
In dit boek wordt wel de spanning goed beschreven in een gezin, waarin één van de kinderen heeft aangegeven transgender te zijn.
Als ervaringsdeskundige (mijn oudste is trans) krijg ik wel de neiging die ouders eens goed de waarheid te zeggen. Ik kan me dan ook helemaal vinden bij tante Rose. Maar de interne strijd die het broertje met zichzelf voert, vond ik mooi om te lezen.
Insomnia - Jilliane Hoffman
Een op zich origineel verhaal. Leuk geschreven ook, behalve dat een (groot) deel van het leven van Mallory achteraf wordt beschreven, net als van één van de agenten. En vooral allemaal op eenzelfde manier. Dit had wel wat minder gemogen, van mij. Met de thrillerleesclub viel ons ook op dat de actiemomenten wel heel snel voorbij waren. Gelukkig waren de verminkingen (want ja, weer een seriemoordenaar) juist helemaal niet gedetailleerd beschreven.
Leven en laten leven - Hendrik Groen
Van de schrijver van Pogingen iets van het leven te maken en Zolang er leven is, de belevenissen in een bejaardentehuis met de Oud-maar-niet-dood-club. Dit is een heel ander verhaal, maar wel op dezelfde manier geschreven. Soms vind ik het wat traag, maarja, dat is in die andere boeken natuurlijk ook de schrijfstijl. Het verhaal lijkt losjes gebaseerd op Herman uit het nummer van Acda en De Munnik. Vermakelijk en leuk einde.
Dood van een thrillerschrijfster - Pauline Slot
Op zich een leuk verhaal, maar de continue negatieve uitlatingen over Nederlandse thrillerschrijfsters en de Nederlandse boekenwereld, geven me een wat ongemakkelijk gevoel. De hoofdpersoon in het boek, schrijfster van literatuur, voelt zich duidelijk ver verheven boven al die schrijvers, die hun boeken (volgens haar) volgens een vast format schrijven.
De schrijvers en schrijfsters waarop veel kritiek is, zijn duidelijk te herkennen ook al verandert Slot namen en titels. Ik hoop dat ze zich beter voelt, nu ze haar gal heeft kunnen spuien, maar het nodigt voor mij niet uit nog eens een verhaal van haar te lezen.
Als het zaterdag wordt - Nicci French
Eindelijk dit volgende deel van de Frieda Klein serie aangeschaft. Klein bijt zich dit keer vast in een moord, die volgens haar niet door het meisje gedaan kan zijn, die hier wel voor vast zit. Uiteraard wordt ze tegengewerkt, maar ze heeft dit keer een machtige persoon achter zich staan.
Zondagochtend breekt aan - Nicci French
Dit verhaal gaat verder waar het vorige boek eindigde, maar natuurlijk is er meer. Er is iemand uit op de vrienden van Klein. Als lezer kom je er al snel achter wie het is, maar Klein moet nog bewijs leveren.
De dag van de doden - Nicci French
Frieda Klein heeft afstand genomen van haar vrienden, om hen te beschermen tegen Dean Reeve. Maar Reeve weet haar aandacht weer te trekken. Voor het eerst in de hele serie is er sprake van forensische onderzoeken. Klein kan een bepaalde moord niet gepleegd hebben, omdat ze daar te klein voor is. Dat idee had ik bij eerdere moorden al gehad, maar nu zag ook een inspecteur het licht. Daarnaast is er ineens een arts, die de lijken onderzoekt.
Het boek is weer spannend, maar af en toe wat langdradig. Misschien wil ik ook gewoon eindelijk eens weten hoe het afloopt, dat kan ook.
Ach, moedertje - Hugo Borst
Dit boek luisterde ik via de vakantie-luisterbieb. Dit jaar wandelde ik niet zo veel als vorig jaar, dus dit is ook gelijk het enige boek dat ik luisterde en dan moest ik de laatste week nog doorluisteren ook.
Hugo Borst leest het boek zelf voor, vol liefde over zijn demente moeder en de andere bewoners van het verzorgingstehuis. Boos heeft hij het over de organisatie en de directeur. Ik heb bewondering voor de tijd, die de familie Borst doorbrengt bij hun zieke moeder. Mocht één van mijn ouders ooit in die omstandigheden komen, dan zal dat mijn zus en mij niet lukken. Al was het alleen al vanwege de afstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten