Rustiger aan doen

"AU", roep ik uit, wanneer de arts op m'n enkel drukt. Twee weken terug werd mijn achillespees 'gestript'. Hierbij worden adertjes, die vanuit een vetlichaam achter de achillespees de achillespees ingroeien, doorgeprikt. De behandeling vindt plaats onder plaatselijke verdoving bij de radiologie. Met het echoapparaat wordt gekeken waar de aderen zitten en dan geprikt.

Toen mijn arts vervolgens bij de nacontrole afgelopen vrijdag op één van de wondjes drukte waar geprikt was, voelde het alsof de naald er weer ingeprikt werd, maar dit keer zonder verdoving.
Au dus.

Normaliter is een achillespees slecht doorbloed. Dat is één van de redenen dat hij moeilijk herstelt. Toch zijn ingroeiende adertjes kennelijk geen oplossing. Het houdt het herstel tegen. Omdat mijn achillespees na het doen van oefeningen, het nemen van (nieuwe) steunzolen en een behandeling bij de fysiotherapeut niet overging, vond de arts in het Sportmedisch Centrum deze behandeling een goed idee. Na de behandeling mocht ik 'in en om het huis' lopen en kleine stukjes naar het werk fietsen was ook geen probleem. Of wel.

De arts die de nacontrole doet is niet tevreden. Ik had al veel minder pijn moeten hebben. Er zit ook nog een lichte zwelling naast de pees. Gelukkig is het niet echt blauw, ook niet geweest. Conclusie: ik moet het wat rustiger aan doen.

Nog rustiger

Mijn hobby's zijn lezen, internetten en televisie kijken. Tenminste, dat zijn de enige hobby's die ik momenteel actief beoefen. De afgelopen weken hebben man en zoon de hond het meeste uitgelaten. Als ik ging, nam ik de kleine rondjes. Naar het werk ging ik voornamelijk met de auto. Op het werk nam ik een kannetje water mee naar m'n werkplek, zodat ik niet voor elk kopje thee de trap op hoef. Collega's haalden wat vaker koffie voor me.

Rustiger, hóe dan?

Uit frustratie ga ik na de afspraak de stad in. Nee, niet slim. Met tranen in de ogen denk ik aan die  mensen, die mij op internet beschuldigden van 'ziektewinst'. Dat ik mij (onbewust) aanstelde, omdat ik het prettig zou vinden zo passief mogelijk te leven, terwijl ik anderen voor me laat zorgen. Mijn pijnlijk lijf in zou zetten, voor een comfortabel leven. Ik kan niet eens rustig aan doen, kennelijk. Zelfs niet als ik er moeite voor doe.

Afgelopen weekend lag ik voornamelijk op de bank. Gisterenavond leek het allemaal wel te gaan, maar wanneer ik vanmorgen na de koffiepauze op het werk naar beneden loop, voel ik hem weer luid en duidelijk. Mijn pees. Ik moet het rustiger aan doen, maar zelfs mijn zittende beroep is kennelijk niet rustig genoeg.

Au

Ik ben weer eens boos op mijn niet meewerkende lichaam.