Pagina's

zondag 30 september 2018

Boeken van september

 In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval alle maandoverzichten


Mijn boeken van september

op 30 september 2018 door   

Steeds, wanneer ik aan het eind van de maand deze blog afmaak, verbaast het mij welke boeken er voorbij komen.  Gelukkig houd ik gedurende de maand al bij wat ik las en hoe ik de boeken vond, want gevoelsmatig is het eerste boek op deze lijst alweer veel langer dan een maand geleden. Die las ik buiten in de tuin!

Tijden van Vuur - Kate Mosse
Een boek in de stijl van de eerdere boeken van Kate Mosse Het verloren labyrintDe vergeten tombe en Citadel, alleen dit keer speelt het boek zich in één periode af en niet in verschillende eeuwen. Ook dit boek is gesitueerd om en nabij Carcassonne. Dit keer zijn het niet de Katharen maar de Hugenoten waarmee de katholieke kerk de strijd aangaat.
De proloog speelt zich wél veel later af dan de rest van het verhaal en zo lijkt dit boek één grote flashback of de proloog een promotie voor volgende boeken. En op die volgende boeken ga ik met smart zitten wachten, want natuurlijk wil ik weten hoe dit verder gaat.

Eline Vere - Louis Couperus (luisterboek)
Tijdens de 17 uur luisteren 'gevoelde ik mij af en toe een wijle ongesteld, van al die mensen die vermoeid in heure canapé neerzegen'.
Gedurende het luisteren heb ik mij regelmatig afgevraagd hoe een man dit heeft kunnen schrijven. Eind negentiende eeuw ook nog. Onder andere over roeseltjes en tirelantijntjes aan en op de jurken en natuurlijk de indringende gevoelens der dames, die geregeld snikkend om de nek of aan de voeten van iemand vielen.
Waarom is dit literatuur? Ik vraag me dat vaker af bij boeken, wat maakt iets tot literatuur, maar was Eline Vere ook tot de literatuur gerekend, als een vrouw het had geschreven? Af en toe had het een groot 'Cissy van Marxveldt' gehalte, maar op het eind komt er zeker diepgang.
Ik heb met plezier geluisterd, niet in de laatste plaats door de stem van Carola Janssen, die zo goed bij het verhaal past.

De Pelikaan - Martin Michael Driessen
Een bijzonder verhaal met een bizarre vorm van chantage. Maar ook over vriendschap, geluk versus ongeluk en de verschrikking die oorlog kan zijn. Het was mijn lees-uit-eigen-kast boek

Pittah de grijze wolf - Jack London (luisterboek)
Ook dit boek las ik als puber, maar er stond me weinig meer van bij. Mijn vader was ooit zo enthousiast over dit boek, dat we er een hond naar noemden. Geen wolfshond hoor, een Welshterrier.
Het boek vertelt over het leven van een grijze wolfshond, product van half hond half wolf moeder en een wolfvader. De omstandigheden zijn zwaar. Nadat z'n vader komt te overlijden en Pittah en z'n moeder honger hebben, vindt zij haar oude mensenstam weer terug en besluit daar te blijven. Pittah krijgt een moelijk leven bij de mensen, gaat van hardhandige eigenaar naar nog ergere eigenaar,  totdat hij een man treft, die hem wel aardig bejegend. Het einde is zo ontroerend, dat ik liep te huilen op straat, want ik luister tijdens wandelen.

Bij de luisterbieb kun je gratis luisteren naar deze klassiekers. Heerlijk, anders zou ik er nooit meer aan toe komen. Helaas staat het boek zelf niet los op Hebban. Ik kan wel zeggen dat ik nu met recht een beestachtig boek gelezen heb.

Wees onzichtbaar - Murat Isik
Nadat ik er wat moeizaam inkwam, las ik het boek in één adem uit. Het is totaal niet mijn genre, een 'coming of age' roman dat zich afspeelt in een Turks migrantengezin in de Bijlmer, maar het bleef me boeien. Vooral de kracht van deze jongen om in een op het oog uitzichtloze situatie iets van zichzelf te maken en uiteindelijk zichzelf te ontwikkelen tot een krachtige jongeman, die zichzelf en zijn omstandigheden overwint.

Percy Jackson and the lightning thief - Rick Riordan
De vriend van mijn oudste liet dit boek voor mij achter, want ik zou het vást leuk vinden. Eigenlijk stond De tattoo verzamelaar op de planning, maar het was bedtijd en ik was bang dat met een thriller dan niet zo'n goed idee was. Uiteindelijk bleek beginnen in dit boek ook geen goed idee, want het begon zo leuk, ik wilde het niet meer wegleggen!

Van de koele meren des doods - Frederick van Eeden (luisterboek)
Wederom een boek uit mijn jeugd. Als puber las ik dit boek een paar maanden voor Eline Vere aan en destijds vond ze erg op elkaar lijken. Toen ik dan ook merkte dat ook dit boek door Carola Janssen wordt gelezen, besloot ik eerst tot Pittah, de Grijze wolf.
Mijn herinnering zat voor wat betreft dit boek niet ver naast. Ook hier heftige gevoelens (aandoeningen), wederkerend luid gesnik en uitgebreide beschrijvingen van kleding en omgeving. Het verschil met Eline Vere is wel, dat het voornamelijk over het gevoelsleven van hoofdpersoon Hedwig de Fontayne gaat, terwijl Couperus ook veelvuldig over het wel en wee van andere personen schrijft.
Wat me tijdens het luisteren enigszins stoort, is dat Van Eeden het over de inmiddels zestienjarige Hedwig maar blijft schrijven in verkleinwoorden als handjes, gezichtje, manteltje en zelfs woordjes, alsof wat zij zegt er niet zo toe doet. Het zal liefdevol bedoeld zijn, en bij de tijd behoren, maar mij strijkt het tegen de haren in. Er was een moment dat ik zelfs met tegenzin verder luisterde.
Er zijn een aantal zaken die door Van Eeden nogal omzichtig beschreven worden. Vele hoofdstukken lang wordt er bijvoorbeeld over Hedwigs lustgevoelens gesproken, maar of en wanneer ze nou echt seks heeft en met wie, wordt amper duidelijk. Op het laatst is het boek vooral stichtelijk, vol goede lessen over hoe een jonge vrouw een 'goed' leven zal leiden.

Het meisje in het ijs - Robert Bryndza
Dit boek las ik voor m'n thrillerleesclub. Wat een heerlijk boek! Moeilijk weg te leggen ook. Gelukkig komen er nog meer boeken met Erika Foster in de hoofdrol, zag ik.

De Tattooverzamelaar - Alison Belsham
Zodra ik dit boek op Hebban zag, wilde ik het lezen. De omschrijving was een gruwelijke aanzet en dat werd zeker waargemaakt in het boek. Hoewel enigszins voorspelbaar, de titel van het boek zou je als spoiler kunnen zien, zit er toch veel spanning in het verhaal en is er aan het eind een verrassing.
Het boek is opgezet volgens een stramien, waarin boeken vaak geschreven worden; hoofdstukken zijn steeds vanuit een andere persoon, af en toe zelfs de dader. Wat mij betreft bleven er over de hoofdpersonen genoeg vragen over, om een volgend boek te beginnen.

Ronja, de roversdochter - Astrid Lindgren
Even wat anders. Even een meisje, met wie het goed afloopt. En wát voor meisje.
Zoals we dat van Lindgren gewend zijn, is Ronja een sterk meisje, dat haar eigen gang gaat. Vrijgevochten en met een eigen wil. Jammer dat het wel de moeder is, de enige vrouw in het rovershol, die degene is die de was doet, schoonmaakt, de dieren voed en eten maakt voor de mannen. Gelukkig heeft ook deze vrouw de wind eronder.
Een heerlijk boekje, waar ik me deze zondag uitstekend mee vermaakte.

vrijdag 28 september 2018

Doorlopen

Vandaag zit ik op dag tachtig-op-een-rij van elke dag negenduizend stappen of meer. Dat is dus al vanaf 11 juli, net niet vanaf onze vakantie, doordat ik die week door de leesclub één dag dat magische getal niet haalde. Peanuts. Het overgrote deel van de dagen, op vijf of zes na denk ik, zat ik boven de tienduizend.

Mijn doel is honderd dagen op rij boven de negenduizend stappen. Dit vergt soms planning. De meeste dagen lukt het wel, door de wandelingen met de hond, twee keer per week lopend naar het werk en extra wandelingen op de andere dagen (want de hond wil écht niet zoveel lopen). Van 't weekend had ik twee verjaardagen en wandelde ik dus al voor de visites aan. Komende dinsdag is weer een leesclubdag en nu al vraag ik mij af: hoe ga ik dat doen? Lopend naar het werk kan niet, tussen werk en leesclub door is niet veel tijd, weer met fiets aan de hand wandelen, totdat het polsbandje trilt? Zoiets zal het wel worden.

Ondertussen ben ik ook bezig gezonder eten en dus met afvallen. Bij het voedingscentrum houd ik af en aan al sinds augustus 2012 bij hoeveel ik weeg, uiteraard met het doel af te vallen. Er zitten nogal wat gaten in de lijst van dagen, weken en maanden dat ik me hier even wat minder mee bezig hield.

Het 'leuke' van zo'n archief, is dat je kunt zien hoe het de afgelopen jaren ging. Zo was mijn gewicht twee jaar terug eind september vrijwel hetzelfde als nu, rond de éénentachtig kilo. In de tussentijd ben ik alleen maar zwaarder geweest, net als daarvoor. Op 13 juli 2013 woog ik het laagst van die hele periode, tachtig kilo. De dag daarna gingen we met vakantie en de drie daarop volgende weken kwamen er vier kilo's bij. Dat is ruim vijf jaar terug! En al die tijd aankomen en afvallen en weer terug. Zeker zo'n dertig kilo in totaal, afgevallen maar dus ook weer aangekomen. Manman, wat een energie zat daarin. Wat een strijd.

Zo'n datum drukt je ook met de neus op andere feiten, bijvoorbeeld dat er ook al zo'n vijf jaar bepaalde broeken in de kast liggen, die ik nooit heb kunnen dragen. Ai.

In elk geval houd ik nu niet alleen m'n gewicht  maar ook wat ik dagelijks eet bij bij de eetmeter, zodat ik niet in de verleiding kom om door te eten. 

Maar wat is nu verder het effect op mijn lichaam?  
Er is duidelijk verbetering in mijn conditie. Trappen loop ik makkelijker op, benen lijken sterker. Tegen de wind in fietsen gaat makkelijker. Verder voel ik me vooral, zoals ik me voelde toen ik in een (winter-)periode hardlopen opbouwde tot de vijf kilometer. De pijn wordt niet minder. Als het de afgelopen tijd al minder was, kwam dat volgens mij eerder door het warme weer. Dat had ook grote invloed op mijn huid, kennelijk, want de eczeem komt ook overal weer terug. En ik maar denken dat dat wegbleef door m'n gezondere eten.

Wanneer de honderd dagen op rij gelukt zijn, blijf ik natuurlijk wandelen. Ik zal alleen minder streng zijn. Een leesclubdag loop ik dan wel zoveel mogelijk, maar ik doe geen moeite om de tienduizend stappen vol te krijgen. Tenslotte fiets ik op die dagen ook meer dan anders.








maandag 17 september 2018

Wat zou je doen met...

 In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. 

Wat zou je doen met...

op 17 september 2018 door   

Wie droomt er niet over: een (paar) miljoen winnen. De grote vraag is dan natuurlijk: Wat doe je ermee?

Zoals wel vaker droomde ik vanmiddag weg met deze gedachte. Het is niet dat wij het financieel zwaar hebben, maar af en toe droom ik toch graag over 'niet meer werken' en 'lezen wanneer ik wil', 'geen was' en 'een groot huis met één hele kamer vol met boeken...', vooral wanneer het werk saai is en m'n boek thuis spannend.

Maar, vanmiddag zag ik ook een artikel met de vraag "hoeveel ongelezen boeken heb jij in je kast?" en eigenlijk verstoorde dat de droom een beetje, want dan héb ik die grote kamer vól met boeken, lees ik ze dan wel? Lezen doe ik meestal digitaal, toch? Zet ik het papieren exemplaar dan tóch, keurig netjes, in de kast? Om te verstoffen? En ga ik met een paar miljoen op de bank niet liever naar een warm, tropisch eiland, waar ik in een heerlijke loungestoel kan lezen op het strand met uitzicht op de azuurblauwe zee en een tropische cocktail binnen handbereik?

Voordat ik in de stress raak over welke droom nou voorrang heeft, check ik mijn staatslot van augustus (ja, ik droom graag wat langer van die paar euro, die een vijfde staatslot me kost) Mijn totaalprijs: € 0,00

Daar kan ik nog niet eens een boek van kopen, laat staan een grote bibliotheek of een reis. Ik kan er net m'n fietsbanden mee oppompen, om morgen gewoon weer mee naar het werk te gaan. Onderweg even langs de kantoorboekhandel, de hoofdprijs bij de 1 oktober trekking is 30 jaar lang elke maand 10.000 euro. Wat je dáár toch mee zou kunnen doen....!

En dan kan ik gelijk even checken of er nog nieuwe boeken liggen.

zaterdag 15 september 2018

Op dreef

Het gaat goed. Je zou haast zeggen dat het niet beter kan. Ik loop al zesenzestig dagen mijn stappendoel van 9000 stappen per dag. De laatste dertig dagen zelfs meer dan 10.000 stappen en ook de weken daarvoor waren meestal boven dat zo mooie ronde bedrag! Het is ongekend en ik wil er niet mee stoppen. Toch...

Er is een maar, helaas. Al sinds enige tijd zijn mijn achillespezen dik en doen ze zeer. Gisteren had ik ook pijn in de kuitspieren, vermoedelijk door tafeltennis de dag ervoor en de yoga de dag dáárvoor. Aan anderen durf ik dit al niet meer te vertellen, want iedereen reageert met 'je moet naar de dokter', maar dat wil ik niet. Die schrijft natuurlijk rust voor en ik zit al op zesenzestig dagen!

Dus ik smeer tegen ontstekingen (noem geen merk), dat lijkt te helpen, en daarnaast koel ik een paar keer per dag. Ook heb ik, eindelijk, goede wandelschoenen gekocht. Het lijkt te werken, maar gisteren was wel een dieptepunt.

Naast het wandelen let ik ook goed op wat ik eet. Online vul ik dagelijks mijn voeding in. Dit heeft, samen met het wandelen, gelukkig resultaat en eindelijk verlies ik weer eens wat gewicht. Dat is een andere reden, waarom die stappen per dag zo belangrijk voor me zijn. Stel dat ik stop, wat dan? En stel dat ik slechts een week stop, is de motivatie er dan nog om weer te beginnen? Nu wring ik me in allerlei bochten om op dagen, dat ik geen tijd heb om tussendoor even drie kwartier te wandelen, toch aan die stappen te komen. Al een aantal keren liep ik 's avonds op de heenweg met de fiets aan de hand, om over die 9000 stappen verder te fietsen naar mijn activiteit van die avond.

Gelukkig is het weekend. Vandaag en morgen loop ik meerdere korte afstanden, in plaats van één lange wandeling. Mijn doel is om in elk geval de honderd dagen vol te krijgen. De pijn in de kuiten is al minder. Het gaat me vast lukken!




maandag 10 september 2018

De pelikaan komt uit de kast

 In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. Hier weer een 'lees uit eigen kast' boek, waar ik erg enthousiast over was. 

De Pelikaan komt uit de kast

op 10 september 2018 door   

Ik zag toevallig dat het weer zover is: lezen uit eigen kast.

Hoewel ik niet zoveel ongelezen boeken meer in de kast heb staan (of tellen digitale boeken op de e-reader ook?) heb ik natuurlijk wel meer dan één exemplaar. Zo is daar mijn vergeten boek van twee jaar terug, die nog steeds met dezelfde status in de kast staat. Vorig jaar ging deze nog mee op vakantie, ter ere van 'lees uit eigen kast'-maand. Dit jaar laat ik hem maar even links liggen; kennelijk is het een mission impossible dat boek ooit (uit) te gaan lezen.

Een boek dat al een tijdje in m'n kast staat, of eigenlijk ligt bij gebrek aan staruimte, is De Pelikaan van Martin Michael Driessen.  Dit boek werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs. Ergens in juni was er op Hebban een actie, waarin 250 boektitels te vergeven waren (het artikel kan ik zo snel niet terugvinden). Ik koos voor dit boek en sinds begin juli ligt het in de kast.

De timing is perfect; net nu ik er gevoelsmatig aan toe was dit boek te gaan lezen (ik moet soms een bepaalde 'bui' hebben voor een bepaald soort boek) is het ook nog eens 'Lees uit eigen kast'-maand.

Het boek


Op Hebban is de cover een prachtig plaatje van een trein, zoals hiernaast te zien is. De effen blauwe (hard)cover van mijn boek viel me dan ook even tegen. Ik heb nog in de verpakking gecheckt of er misschien nog een losse omslag miste, maar helaas.

Het verhaal gaat over Andrej, een postbode in een slaperig Joegoslavisch kuststadje en Josip, machinist op een bijzondere kabeltrein. Andrej ontdekt een geheim van Josip en hij besluit hem hiermee te chanteren. Op zijn beurt ontdekt Josip een geheim van Andrej en hij besluit hem hiermee te chanteren, om zijn eigen onkosten te dekken. Op deze manier start een onderlinge afhankelijkheid, waar ze zich niet bewust zijn. Ondertussen ontstaat er een vriendschap tussen beide mannen.

Er komt een kantelpunt, wanneer het land in de burgeroorlog beland.

Mijn mening
Het is een toegankelijk geschreven boek, dat plezierig leest. Langzamerhand leert de lezer beide mannen beter kennen en krijgt een zekere sympatie voor hen. In mijn geval wat meer voor Josip, die het beste probeert te maken van zijn ongelukkig huwelijk.
In het boek komen thema's als geluk versus pech, eerlijk versus oneerlijk en vriendschap aan bod. Wat goed is in tijden van vrede, draait om als de meningsverschillen tot oorlog dreigen. Vriend wordt vijand en kennissen veranderen in kameraden. De omgeving wordt ondertussen beeldend beschreven, waardoor ik de Kroatisch-Adriatische kust zo weer voor me kon zien.