Boeken van januari

  In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik een aantal blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten

Mijn boeken van januari

op 31 januari 2018 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Het ging niet zo goed, het lezen deze maand. Op de één of andere manier kwam ik er niet aan toe. Lagen de prioriteiten elders. Toch las ik de serie van de Mazerunner* uit. Heerlijk, wat een fijn verhaal. Voor de mensen die de film al gezien hebben: die is ook erg leuk, maar wat ik zag vorige week wijkt het nogal af van het boek. Geeft niet, maar daarom hoefde ik niet verder te kijken.

Met de Mazerunner-serie vinkte ik ook een aantal categorieën af:
- Eerste boek van een serie
- Een doorbraakboek van een bekende auteur (toch?)
- Een boek met #diversiteit. Vanaf het begin worden de verschillen tussen de jongens en later meisjes beschreven
- Een boek waarin het klimaat een rol speelt en
- Een verfilmd boek

Misschien kan ik het ook nog als een 'what if ..' boek zien? Want wat gebeurt er, als we ineens grote droogte krijgen door klimaatsveranderingen? Wat gebeurt er, als we kinderen inzetten als onderzoeksobject? Als we experimenteren met de beste en slimste kinderen of mensen? Ja, ik denk wel dat ik deze categorie ook aan kan vinken.

Omdat ik nog steeds niet echt uit m'n leesdip was, besloot ik verder te gaan waar ik gebleven was in de Harry Potter-serie en ik pakte The Halfblood Prince erbij. Deel 6. Ik ken het verhaal al lang, las 'm toen hij in Nederland uit kwam in het Engels. Geen nieuws dus, maar wel de categorie Dik Boek afgevinkt. Omdat Harry Potter in bepaalde landen en religies verboden is, besluit ik die categorie ook af te vinken, aangezien ik niet zeker weet of ik verder nog met verbannen boeken in aanraking zal komen. Natuurlijk zit er ook een naam in de titel en het is inmiddels ook al ouder dan 10 jaar. Dubbelcheck.

Al met al met 4 boeken 10 categorieën bediend. Een goed begin van het nieuwe leesjaar. En die dip? Daar kom ik vanzelf weer uit. Ik zie nog zoveel mooie boeken in het verschiet.

*Ik las de boeken in het Engels, maar helaas kan ik ze alleen in het Nederlands bijvoegen

26-11-2026

Een boek! (hier word ik blij van)

Momenteel behoorlijk veel aan het winkelen voor dochter, die komend weekend uit huis gaat. En dan kom ik wel eens wat tegen voor mezelf. Wel vaker, maar sommige dingen kan ik niet laten liggen, zoals dit boek van mijn favoriete schrijver!

En met het huidige weer (regen, wind en nog meer regen en wind.. ) is het toch heerlijk om lekker in een luie stoel te zitten lezen. Dekentje over (ja, die heb ik ook al gekocht) kop thee erbij. Heerlijk.

Vroege voorjaarsbloeies (daar word ik vrolijk van)

"Het madeliefje is de enige composiet, die het hele jaar bloeit", zo vertelde ooit een leraar biologie. Altijd weer apart, hoe bepaalde wetenswaardigheden je bijblijven.Terwijl de wind gisteren weer wat aantrok en de temperatuur daalde, genoot ik van de eerste bloemen in het park. Niet alleen het madeliefje was aan het bloeien. Ook de vroege voorjaarsbloeiers steken hun kopjes weer op.

Een sneeuwklokje kon ik nog niet in fotogenieke staat vinden. Dan maar zo.

 

GK tafeltennis

Eindelijk is het dan zo ver, ik heb een beker.
Een wát? Echt?

Ja, een beker, gewonnen bij tafeltennis.
Niet alleen mijn eigen verdienste, trouwens.

Op zaterdag 21 januari deed ik mee met het Unitas Tafeltennistoernooi, nieuw onderdeel van het open Groninger Kampioenschap Tafeltennis.  Hierbij dubbelden spelers uit de G-klasse met een Unitasspeler. En mijn dubbelpartner was goed. Erg goed. Fanatiek ook. Verliezen was geen optie en gelukkig deden we dat ook niet, want daar werd hij wel wat chagrijnig van. We verloren wel af en toe een game, maar overall wonnen we dus de wedstrijden. En de eerste prijs!

Het toernooi-onderdeel was een ontzettend leuk initiatief waarvan iedereen genoot. We hopen dat zoiets vaker georganiseerd wordt. De intentie is er in elk geval. En zo mogelijk doe ik weer mee. Met een gecombineerd evenement als dit wint tenslotte iedereen.

Een goede week!

Unuit hebben wel 100 namen voor sneeuw, zo vertelt een verhaal. Terwijl ik vanmorgen naar mijn werk wandel, vraag ik me af waarom wij dan maar zo weinig namen voor regen hebben? Ik kan namelijk de regen, waar ik doorheen loop, niet echt duiden. Ik denk aan 'drizzle', maar dat is Engels? Een druilerige regen? Miezerig? Net geen motregen.. oké, we hebben misschien toch best een aantal woorden voor regen, al lopend kon ik er wel een paar verzinnen.

De afgelopen week was een goede week, in alle opzichten.Ten eerste was het aan het begin van de week schitterend weer. Koud, maar droog en zonnig. Zondag wandelde ik daarom een uurtje met m'n dochter en de hond. Dochter in rolstoel, gelijk een workout voor mij.

Maandag lag ik al vroeg in het zwembad en zwom 20 minuten baantjes (ik was te laat, de bedoeling is een half uur, maar hé, opstaan ging niet zo goed) 's Avonds had ik vervolgens een intensieve tafeltennistraining.

Na een rustige dinsdag (las wel een boek uit) bracht ik de woensdag mijn dochter lopend naar een afspraak. Daarna deden we boodschappen. Zij weer in rolstoel, ik weer een workout.

Op dinsdag en donderdag fiets ik tegenwoordig verder en in mijn pauze, vanwege een tweede werkplek en gisterenavond ging ik ook gewoon tafeltennissen. Vandaag dus lopend naar het werk. Mijn lichaam sputterde nog tegen, maar het ging nog, besloot ik.

Ook met eten deed ik alles wel zo'n beetje volgens het boekje, alleen slapen ging niet zo goed. Want ja, dat boek moest dus uit en aangezien het een tweede deel van een serie was, 'moest' ik gelijk door met de volgende. Deze is nog niet uit, maar ik lees 's avonds in bed nog vaak en het is een moeilijk boek om weg te leggen; De Mazerunner-serie. Vervolgens droom ik er ook nog over. Eigenlijk moet ik saaiere boeken lezen, zo voor het slapen gaan.

Dat het mooie weer en het zwemmen mijn huid droger maakten, zorgde voor jeuk en dus slechtere slaap. En natuurlijk zorgden kou en mist en bewegen voor pijn, maar... het was een goede week. Een week zoals ik ze altijd wel wil. Een streefweek.

Overigens las ik net op wikipedia dat het met die namen voor sneeuw toch tegenvalt, bij de Unuit. Eigenlijk hebben ze er net zoveel als Engelsen hebben.  Valt dat toch nog tegen.

Teveel crime?

 In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik een aantal blogs hierheen. Dit blog geeft op zich een leuk beeld. En die laatste zin plaatst Covid in een heel ander daglicht. 

Teveel crime, kan dat?

op 10 januari 2018 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Het is 's morgens vroeg, het wordt al wat licht maar door de mist kun je nog niet ver zien. De wereld is een kleine cocon. Achter me hoor ik voetstappen en zwaar gehijg, geschrokken kijk ik om en zie een man met een hond. Niets aan de hand dus. Rustig loop ik verder, totdat... wat zie ik daar liggen langs de kant van het pad? Die vorm, is het een hand.. ohneee, zie ik een lijk??? Ondanks mezelf loop ik ernaar toe. Het blijkt geen hand te zijn, alleen een handschoen. Terwijl mijn hart weer uit m'n keel naar z'n normale plaats zakt en de hartslag normaliseert, vraag ik me af: kun je teveel horror en crime lezen of zien?

Elke dag loop ik 's morgens door het park en een groot gedeelte van het jaar is dat in het donker. Hoevaak is dat bij CSI of Criminal Minds niet dé manier, waarop een lijk gevonden wordt? Ook in boeken is de ochtendwandelaar, met hond, vaak de geschokte vinder en hoewel ik op zich niet verwacht dat ik ooit die wandelaar zal zijn, het is mogelijk. Toch?

Maar dan... zojuist dreef er wat in het afwaswater. Gelukkig bleek het een worteltje en niet een vinger, maar toen ging ik me toch afvragen of ik niet teveel spannende series kijk of enge boeken lees. Is het bizar dat dit het eerste is dat in m'n hoofd op komt? Een lijk in het park, oké, vergezocht maar mogelijk, maar een vinger in de afwas? Als iemand in huis een vinger kwijtraakte, zou dat niet op een andere manier opgevallen zijn? Vást, maarja, dat soort verhalen lees ik dan weer niet. 

Overigens zie ik niet alleen lijken hoor. Een zwart of wit busje, dat ergens op een hoek staat, dat zijn natuurlijk geheim agenten die iemand in de gaten houden. De associaties zijn ook niet alleen op crime gebied. Door afleveringen van Mindfuck en Dynamo zijn mijn dochter en ik er van overtuigd dat de wereld van Harry Potter, of andere tovenaars, echt bestaat.

Schrijvers zijn goed. Doordat een boek vaak begint met een alledaagse gebeurtenis, een ochtendwandeling met de hond bijvoorbeeld, lijkt het net of alles wat daarna gebeurt ook om de hoek ligt. En doordat ik tijdens het lezen 'in het verhaal ben' geeft me dat het gevoel dat een lijk in de vijver helemaal niet zo raar hoeft te zijn. Eng, zéker, gruwelijk zelfs. Maar niet onmogelijk.

Gelukkig lees ik nu de Mazerunner-serie. De kans dat er een enge, besmettelijke, ziekte uitbreekt die alleen te bestrijden is door met jongeren te experimenteren, lijkt me nihil. Voorlopig.

26-11-2025

Een nieuw jaar! Voornemens ja dan wel nee.

Voornemens, ik ben er goed in. Op dagelijkse basis neem ik me goede dingen voor. Me houden aan die goede voornemens, dat gaat wat minder goed, maar ach..

Zo zijn er op dit blog ook al een aantal voorbij gekomen.
Om te beginnen was daar afvallen. En ja, dat lukte wonderwel. In 2016 viel ik zo'n 7 kilo af, daarna stopte het, maar toch.. 7 kilo. Helaas kwamen de meeste van deze kilo's er afgelopen jaar weer bij. Wat de reden daar ook van is, zonde is het wel.
Dan was er het hardlopen. Ook een mooi voornemen. Hieruit volgde de 4 mijl lopen op m'n 50e. Beide niet gelukt.Wat me verder nog bijstaat zijn de 10.000 stappen en gezond eten. Best haalbare voornemens, die ik helaas toch niet haal, momenteel.

Mijn nieuwjaarsvoornemen is al een aantal jaren hetzelfde: blijf het goede doen dat ik doe en verminder de dingen die slecht voor me zijn een beetje. En na een feestmaand als december is het ook weer 'gezonder eten, minder alcohol drinken en meer bewegen'. Het is geen verrassing, uiteraard, dat dit ook vooral de wekelijkse en maandelijkse voornemens zijn. Het zijn ook de voornemens, die de meeste mensen hebben in het nieuwe jaar en die zo simpel lijken.

Waarom gaat het dan zo vaak fout? Omdat we onszelf voor de gek houden. Ik wel, tenminste. Na een goede week, dag of maand is één wijntje helemaal niet erg. Af en toe een gebakje geen probleem en met het beroerde weer van afgelopen week zijn 10.000 stappen gewoon lastig.

Daarnaast  lijkt afvallen en meer bewegen niet altijd zo belangrijk. Wanneer je hoort dat er weer iemand op jonge leeftijd ernstig ziek is of overlijdt. Wat maakt dat éne wijntje uit. Waarom zou je dat gebakje niet nemen. En kun je je kostbare tijd niet beter besteden, dan buiten lopen in de regen? Geniet van het moment en het lekkere eten of drinken dat er is! Gelukkig kan gezond ook lekker zijn.

Ook zonder het benoemen van goede voornemens nu, op 3 april, 9 augustus of wanneer dan ook, zijn bovenstaande altijd een streven van mij, maar 1 januari is gewoon een mooi moment om er echt mee te beginnen. Er zijn geen feesten in het vooruitzicht, de dagen worden weer langer (voorlopig nog niet warmer helaas) en iedereen heeft hetzelfde voornemen. 8 januari is dit jaar een nog beter moment, zo na de vakantie. En aangezien jong overlijden niet in mijn planning staat, is me focussen op genieten van gezonde dingen wél van belang. Gezond oud worden, zodat ik op m'n oude dag nog steeds lekker kan bewegen en dingen ondernemen.

Om het jezelf makkelijker te maken je aan je voornemens te houden, is het van belang acties te bedenken voor moeilijke momenten. En die acties zijn niet eens zo moeilijk, in mijn geval. 'Gewoon' elke keer fruit of groente nemen, wanneer ik zin heb in koek of chips. Maak van die gezonde hap dan wel een feestje. Wél elke dag op de fiets naar het werk, ipv met slecht weer de auto nemen. Niet toegeven aan pijn, vermoeidheid of jeuk wanneer het gaat om sporten (oké, dat is al lastiger).

Voor 2018 dus weer die twee simpele voornemens, waar ik af en toe vanaf mag wijken, maar die de rode lijn in mijn leven zijn: gezond(er) eten en meer bewegen. Oh.. en weer 52 boeken lezen en minstens elke maand een blog schrijven. Voornemens van afgelopen jaar, die ik ruim haalde. Jeej voor mij.

Er zijn nogal wat voornemens, die ik tot nu toe nooit kon houden: 
Elke dag een tekening maken, elke dag een foto maken, elke dag een stukje schrijven (hoeft niet voor publicatie, gewoon vijf minuten zitten en schrijven), elke dag een tekening óf foto maken, elke dag een tekening of foto maken of een stukje schrijven, elke dag lezen.
Elke dag een half uur wandelen, drie keer per week een half uur wandelen (op de dagen dat ik niet sport), elk weekend een uur wandelen, elk weekend tijdens de wandeling foto's maken, één keer per week voor het werk zwemmen, elke dag een half uur yoga doen, elke dag één yogaoefening doen, 3x per week een paar yogaoefeningen doen.
100% vegetarisch eten, elke week een keer breien of haken (minions maken), koud douchen. Elke dag iets opruimen of schoonmaken dat niet tot het reguliere dagelijkse behoort.  

De lijst kan vast nog langer. Voorlopig maak ik geen 'elke dag... ' voornemens meer. Ik denk dat ik me maar voorneem om geen onrealistische (nutteloze) voornemens meer te maken en gewoon door te leven zoals ik doe. Vanmorgen weer gezwommen. Goed bezig dus. 

Landenchallenge 2017

 Hebban stopt in 2025 met blogs op de website. Daarom kopieer ik een aantal hierheen. Omdat ik in 2025 voor mezelf weer een landenchallenge heb gedaan, leek het me leuk deze ook te plaatsen

Lezend reizen in 2017

op 05 januari 2018 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

De landenchallenge. Toen ik er over las, was ik gelijk enthousiast en ik zocht boeken, die me naar verschillende landen zouden brengen.

Ik begon in Oslo, met De Sneeuwman. Koud was het, dat zegt de titel al. Spannend ook! Ik kon me niet herinneren ooit in/over Noorwegen te hebben gelezen, wel Scandinavische landen maar ik wist niet meer zeker welke.

Na de Sneeuwman besloot ik het wat warmer op te zoeken, 's winters zou ik graag reizen naar warmere oorden. Met Het Huis van de Moskee belandde ik in Iran. Hier was ik zeker nog nooit geweest. Ik leerde over de cultuur, de geschiedenis en het geloof.

In Behind her Eyes reisde ik wat heen en weer in Groot Brittannië en Het jasje van Louis Martin bracht me niet alleen terug naar Nederland, maar ook een paar dagen naar Spanje. Ik was lekker op dreef. De Onderwaterzwemmer nam me mee naar Afrika, helaas weet ik niet precies welk land, Cuba en weer Nederland, maar daarna stopte het reizen een beetje. Met Mysteries in Groningen en De Lovebus verbleef ik zelfs in mijn eigen omgeving. Zo kwam ik zelfs niet verder met een eventuele 'alle 11 provinciën' challenge.

Achter Gesloten Deuren bracht me weer terug naar Groot Brittannië en ik reisde even naar Thailand. Geen leuke avonturen daar. Met leesclubboek Dagboek uit de Rivier deed ik België aan, maar intussen was ik begonnen met een serie en Unit Plaats Delict hield mij vast in Den Haag. Met Het derde Zusje kwam ik weer in Amsterdam. Gelukkig reisde ik met Bloedlink even naar Frankrijk en Italië, De Droogte bracht me zelfs naar een warm Australië, en met Karen Blixen kon ik voor het eerst echt een land afvinken in Afrika; Kenia.

Hoewel ik dacht veel boeken te lezen die zich in Amerika afspelen, belandde ik daar pas in april. Maar doordat Rizzoli & Isles mij gelijk bij de lurven grepen, bleef ik daar ook gelijk een paar maanden. Ook met het leesclubboek American Gods dat ik tussendoor las. 

Pas in juni reisde ik naar Duitsland, met Als we elkaar terugzien. In juni reisde ik ook naar Zweden, zowel in het echt als met De Chinees. Met dit boek deed ik ook even China aan, eindelijk Azië.

Hittegolf van Suzanne Vermeer speelt zich af in Portugal, heerlijk, wat had ik daar graag in het echt gezeten, maar al lezend belandde ik gewoon weer op eigen grond met Lefbek en Hex. De Judajaagster speelt zich zelfs weer af in Groningen. Ondertussen leefde ik in Magisch Groot Brittannië en Schotland, door tussendoor bij Harry Potter langs te gaan.

In september ging ik op vakantie naar Frankrijk en omdat ik graag boeken lees over de omgeving waar ik heenga, las ik Het Parfum en de een trilogie van Kate Mosse. Eenmaal terug van vakantie raakte ik opnieuw verslingerd aan een serie. Met de Noordzeemoorden was ik weer terug in Nederland, met uitstapjes naar Groot Brittannië en Denemarken en Zweden. Door de genomineerde boeken van de NS Publieksprijs, bleef ik ook in ons land.

Uiteindelijk bracht alleen De Partituur voor de Toverfluit mij nog een nieuw land: Oostenrijk. En zo reisde ik door 19 landen afgelopen jaar. Lang niet de vijftig van de challenge, maar ik ben best tevreden. Door de challenge heb ik keuzes gemaakt, die ik anders niet gedaan zou hebben en zo reisde ik verder dan gedacht.

Het was een heerlijk avontuur en ik denk dat ik ook in de toekomst het land waar een boek zich afspeelt mee ga laten wegen in mijn keuzes. Gewoon, omdat je door te lezen reist en waarom zou ik me dan beperken tot de landen, waar ik me normaliter bevind? De wereld is zo groot en ik vind het best jammer dat ik afgelopen jaar Canada en Finland niet bezocht.

26-11-2025