Hebban stopt in 2025 met de blogs op de website. Daarom kopieer ik een aantal blogs hier naartoe. In elk geval de maandoverzichten

Mijn boeken van april

op 30 april 2017 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Lezen geen probleem, deze maand. Nadat ik in Tess Gerritsen begon, de Rizzoli & Isles serie, had ik voor weinig anders tijd. Maar ik las ook andere boeken dan thrillers, in het kader van 'Lees eens wat anders in april' en vanwege de leesclub van In het museum.

Het derde zusje - David Hewson
Een boek van een Britse schrijver dat zich afspeelt in Amsterdam, Volendam, Marken en het natte land ertussen. Dat had ik niet verwacht. Het verhaal gaat over twee zusjes, die op jonge leeftijd een man vermoorden, waarvan ze dachten dat deze hun ouders en drielingzusje had vermoord. Vanwege hun mooie zangstemmen deed de moeder van de drieling haar best om hen op het podium te krijgen. Dat en meer. Het verhaal neemt bizarre wendingen, is spannend en leest lekker weg.
 Ik las dit boek voor mijn thrillerleesclub. Op 2 mei bespreken we het.

Bloedlink - Marianne en Theo Hoogstraten
Een verhaal uit middeleeuws Frankrijk komt samen met een vermissing in het hedendaags Italië. Twee verschillende ik-figuren vertellen hun verhaal: Emily leeft in de tegenwoordige tijd. Haar zus Julia is op vakantie in Italië verdwenen, samen met haar vriendin Vicky. Dit verhaal lijkt verband te houden met het verhaal van Madeleine, die leefde in 1206, de tijd van de kruistochten.
 Ik lijk in herhalingen te vallen: onverwachte wendingen, niemand lijkt te vertrouwen en het boek wegleggen valt me zwaar. Hiermee kon ik Italië afstrepen op de landenchallenge.

De Droogte - Jane Harper
Een hebban buzzboek. En wat voor boek. Op het Australische platteland wordt een gezin dood gevonden. Alleen de baby overleeft het drama. De vader, Luke, wordt gezien als de dader. Een jeugdvriend van Luke, Aaron Falk, keert met tegenzin terug naar de plaats van zijn jeugd. Samen met de plaatselijke politie onderzoekt hij wat er werkelijk gebeurd is. Ondertussen ondervindt hij weerstand van de plaatselijke bevolking, die in hem nog steeds de moordernaar ziet van Ellie, bevriend met Luke en Aaron toen ze pubers waren.
 Wéér een 'pageturner', ik schiet zo lekker op met m'n challenge. En na Italië kan ik ook Australië afvinken.

In het museum - Joost van Driel
Een leesclubboek. David heeft een bijzonder, extravagante vader, met wie hij regelmatig een museum in Brussel bezoekt. Hun geheimpje. Davids favoriete zaal is bij de dinosauriërs. Na verloop van tijd gaat Davids vader er alleen op uit, terwijl hij David achterlaat bij Sarah. Sarah is niet geïnteresserd in het museum, wat David irriteert. Langzamerhand blijkt dat Davids vader een bijzonder dubbelleven leidt, die problemen geeft in het gezin. David zoekt de ultime vlucht uit de realiteit.
 Hoewel het boek makkelijk leest en me nieuwsgierig genoeg maakte om door te lezen, is het niet mijn genre. Het is wel snel uit. En zo ga ik verder waar ik gebleven was in mijn 'lees eens wat anders'-boek.

Out of Africa (een lied van Afrika) - Karen Blixen
In het kader van de 'Lees eens wat anders'-maand op Hebben, besloot ik dit boek uit mijn boekenkast een kans te geven. In feite stond het al een tijdje op mijn 'wil ik lezen'-lijst in mijn hoofd, maar het kwam er nooit van, omdat het, zoals je al zult begrijpen, een totaal ander genre is dan ik normaliter lees. Het is wel een boeiend boek, dat vooral de relatie tussen Karen Blixen en de inheemse bevolking op de Afrikaanse plantage beschrijft.
 Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik erover moet zeggen. Het boek leest makkelijk en het is interessant. Het geeft een beeld van het leven van de blanke landeigenaren begin twingste-eeuw, gezien door de ogen van zo'n blanke landeigenaar. Op zich zou het ook interessant zijn om het verhaal van Farah, de huisbediende, en alle andere inheemsen te lezen vanuit hun perspectief.  Ik ben blij het boek gelezen te hebben, ben ook blij dat het uit is. En ik schreef er een blog over, uiteraard.

De Chirurg - Tess Gerritsen
Ik hoorde al veel positieve verhalen over de serie Rizzoli and Isles en mijn dochter kijkt 'm graag op tv. Na de enthousiaste blog van Desirée leest besluit ik dat er geen beter moment is dan nu en ik begin in De Chirurg. Al snel word ik meegesleurd in het verhaal van Rizzoli. Isles komt in het hele boek niet voor, maar mèn, wat is het spannend! Gelukkig kan ik na deel 1 gelijk door met deel 2.

De Leerling - Tess Gerritsen
In deel 1 van de Rizzoli & Isles-serie heeft een enge seriemoordenaar het gezien op 'beschadigde' vrouwen. In haar jacht op deze man, verijdelt Rizzoli dé moord, waar deze moordernaar naar toe werkte. Verklap ik hiermee erg veel? Ik denk het niet, dat hoort toch een beetje bij het genre. Ook als ik dergelijke series op tv kijk, is al snel duidelijk welk slachtoffer het gaat overleven. De moordenaar verdwijnt gelukkig achter slot en grendel. Maar dan.. in dit deel wordt Rizzoli geroepen bij een moord, die verdacht veel lijkt op de moorden van Hoyt, de seriemoordenaar in deel 1. Rizzoli legt gelijk een verband, die door haar collega's zo snel niet gezien wordt. Veel vertel ik er verder niet over. Het voordeel van beginnen in een serie is, dat je weet dat de hoofdpersoon het overleeft. Isles komt dit boek af en toe langs, maar echt vriendschappelijk contact is er nog niet met Rizzoli.
 Tijdens het oplossen van de moorden, blijkt dat Rizzoli kampt met issues, die te maken hebben met de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Eén en ander voortkomend uit haar jeugd, als jongste met twee oudere broers, die haar continu uitdaagden. Haar moeder lijkt haar carrière ook minder belangrijk te vinden dan die van haar oudere broer Frank. Hierdoor is Rizzoli erg gedreven om zichzelf te bewijzen als sterke, onafhankelijke vrouw.

De zondares - Tess Gerritsen
Er liggen nog wat andere boeken op me te wachten, maar toch besluit ik tot minimaal nog éen boek van Gerritsen. In dit deel wordt een jonge non vermoord en een andere levensgevaarlijk mishandelt. Wat zou hier aan de hand zijn. De boeken van Tess zijn slecht voor mijn nachtrust.
 In De Zondares lezen we ineens ook vaak uit perspectief van Isles. Langzamerhand lijken Jane en Maura toch een beetje de band te krijgen, die we kennen van de tv-serie. Hoyt komt gelukkig niet langs, wel een stel andere griezels, maar dat is logisch. Ondertussen verzoent Rizzoli zich enigszins met haar moeder.

Terwijl ik in het volgende deel begin, probeer ik deze zonnige zondag ook zoveel mogelijk sociaal te doen met mijn familie. Zo maakte ik vandaag een heerlijke wandeling met m'n dochter en spelen we drie spelletjes Kolonisten van Catan. Het boek had ook uit kunnen zijn, maar acht boeken in één maand is voor mij ook al een heleboel.

26-11-2025

 Hebben stopt in 2025 met blogs op de website. Daarom kopieer ik een aantal blogs hier naartoe. ]

Elk jaar heeft Hebban een 'lees eens wat anders'-maand. In 2017 las ik Out of Afrika. Inmiddels zijn dit soort boeken al niet meer 'anders' voor mij om te lezen. (26-11-2025)

Ria las eens wat anders: Out of Africa

op 20 april 2017 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Ik zie mijzelf als een alleslezer, maar over het algemeen zit ik toch vrij vast aan bepaalde genres: thriller/detective, fantasy en af en toe een (historische) roman. Het leek me daarom leuk om in het kader van de uitdaging "lees eens wat anders in april" ook echt wat anders te lezen. Mede hebban-enthousiasten kwamen al met leuke ideeën, maar ik besloot eerst eens in m'n boekenkast te kijken, lekker dichtbij.

Mijn vergeten boek komt niet in aanmerking, dat is namelijk ook een thriller, maar moet ik dit jaar nog wel lezen! Leuk hoor, die uitdagingen. Zo kom ik m'n boekenkast nog eens door.

Staande voor deze rommelige berg papier, om het eens oneerbiedig te benoemen, leek het even dat ik inderdaad maar weinig genres lees. Een groot deel van de kast wordt ingenomen door Stephen King, gevolgd door J.A. Michener en John Grisham. De Harry Potterboeken zijn ingepikt door m'n dochter, maar beslaan in principe ook een halve plank. Zo lijkt de genrekeuze beperkt, maar dan zijn er de planken met kleinere boekjes en de enkele boeken van een bepaalde schrijver. De jeugdboeken, de boeken over kinderen met een problematische jeugd (Torey L. Hayden), de gedichtenbundels, verhalenbundels en romans. Zelfs literatuur ontbreekt niet. De meeste boeken zijn toch echt gelezen en met plezier. Welk genre ontbreekt er nog?

Even dacht ik erover het mezelf makkelijk te maken door het boekenweekgeschenk te pakken, lekker dun, maar ook Herman Koch staat in de kast en ja.. is gelezen. Help!

Uiteindelijk werd het Out of Afrika van Karen Blizen. Is het een roman? Een feelgood? Geen idee. In elk geval geen genre, dat ik regelmatig lees. Ik heb genoten van de film en na het lezen kan ik Kenia afstrepen op de Landenchallenge-lijst. Kijk, daar is de extra motivatie weer, die deze challenge met zich meebrengt.

Over het boek
Als ik denk aan de film, denk ik aan de eerste zin "I once had a farm in Africa", uitgesproken door Meryl Streep. Dit is ook de eerste zin in het boek, dus tot zover komen film en boek overeen. Maar waar de film zich verder focust op het slechte huwelijk van Karen Blixen en de vriendshap met Denys Finch Hatton, gaat het boek vooral over haar leven op de plantage, de problemen met de koffie en het weer, regelmatige bezoekers en haar relatie met de inheemse bevolking. Pas op de helft van het boek kom ik erachter dat Denys de persoon is, die in de film gespeeld wordt door Robert Redford. Misschien was de film al te ver weggezakt of ben ik gewoon niet zo snel van begrip. Haar man wordt één keer terloops genoemd, bij de laatste aantekeningen, op tweederde van het boek.

Hoe was het?
Het boek is op zich onderhoudend geschreven en ik lees het met plezier. Toch mis ik op den duur de opbouw en spanning. Verhalen lopen door elkaar, het is niet echt een dagboek, dat meer chronologisch zou verlopen.

Tussendoor lees ik het boek In het Museum voor de gelijknamige leesclub. Ook een boek, dat tot een genre behoort dat ik niet vaak lees en éigenlijk ben ik dan wel weer toe aan een spannende thriller of detective (met een paar bloederige moorden ofzo) maar ik besluit toch verder te lezen over de plantage in Kenia, vooral omdat ik bang ben dat ik het boek er anders nooit meer bij zal pakken. Dat zou toch zonde zijn.

Ik ben wel blij dat ik meegedaan heb aan deze challenge. Soms blijf ik misschien teveel hangen in mijn favoriete genres, daar valt ook zoveel in te lezen. Dit was een leuk uitstapje, maar inmiddels staat De Chirurg van Tess Gerritsen alweer klaar op mijn e-reader.

Harry Potter Exhibition

We wilden er graag heen, maar zagen een beetje op tegen de drukke dag, mijn dochter en ik; de Harry Potter Exhibition. Gelukkig is Utrecht niet onoverkomelijk ver weg. En natuurlijk gingen we. Samen met twee schoonzussen met de trein, dat zou het minst vermoeiend zijn, dachten we.

De reis
Gelijk in Groningen zat de trein, een extra lange dubbeldekker, al propvol, en dan waren wij ook nog op tijd. Doordat dochter de rolstoel mee heeft, besloten we op het balkon te blijven, waar toch ook klapstoeltjes zijn. Vanaf Assen staan er al mensen, bij Zwolle wordt het echt druk. Bij Amersfoort rijdt de trein niet verder in verband met een wisselstoring. Doorreizen kan wel, met de Sprinter Amersfoort-Utrecht of via Hilversum. In theorie dus. Want al die mensen uit de overvolle extra lange trein, moeten in een paar bescheiden Sprinters. Dat ging niet. Zodra de deuren openen, verdringen mensen zich voor de ingangen. Zelfs a;s we met rolstoel voor de deur staan, komen we geen centimeter vooruit. Schokkend. Na drie of vier pogingen besluit ik de expo te bellen, want de gereserveerde kaartjes waren voor een bepaalde tijd die we niet meer gingen halen. Zoveel is welduidelijk.

Gelukkig is schuiven geen probleem. Wij gaan dan ook eerst maar eten. De broodjeszaak is druk, gevuld met mensen die dezelfde keuze maakten als wij. De zaak kan het amper aan, er gaat iets niet helemaal goed met de bestelling, maar het is wél lekker. Ook is het gezetllig, dat er nog een vriendin van me langs komt waaien. Zij had ons met liefde naar de expo gebracht, maar haar man heeft de auto mee. Ik heb geluk met zulke vrienden!

Na het eten gaan we weer naar het perron, waar inmiddels politie gearriveerd is om het instappen in betere banen te leiden. Dit keer haln we de Sprinter naar Hilversum wél en de trein die ons verder naar Utrecht brengtt, wacht zelfs op ons, zodat dit stukje reis vlekkeloos verloopt. Ook het laatste stukje naar station Leidsche Rijn geeft geen problemen.

De expo
En oh, wat genieten we van de expositie! Het is rustiger, dan het om twaalf uur geweest was, dus ergens is later komen toch nog een geluk. Af en toe is het dringen, maar even op elkaar wachten is hier geen probleem.

De dikke dame

Bij de entree worden we ontvangen door een Harry Potter lookalike, die enkele kinderen indeelt met de sorteerhoed. Daarna lopen we langs de Hogwarts Express de echte tentoonstellingsruimte in. Eerst ontvangst met bewegende schilderijen, onder andere de dikke dame die een glas kapot wil zingen. Daarna kleding, die de acteurs droegen in de films, en alle objecten die in de films voorkomen. De bedden van Harry en Ron, maar ook alle toverstokken, een Quibbler, de ketting die Katie Bell kreeg, Hermeliens boeken, het tasje en veel en veel meer. Alles mooi verlicht, zodat ze mooi te fotograferen zijn, maar ook vooral goed te zien, terwijl we zelf door het duister lopen.

Erg leuk is ook Hagrids hut met zijn stoel, waarin je mag zitten. Of de gillende mandragora's, die je zelf uit de pot mag trekken. Gelukkig is Aragog, de enorme spin, zelf er niet, maar wel één van z'n kinderen, ergens in het donker, niet zo dichtbij dat ik er niet langs durf. Je mag ook zelf ballen gooien door Quidditch ringen.

Op het eind is er in de shop ook nog veel leuks te zien, maar alles was veel te duur. Behalve de t-shirts, daar heb ik er dus één van.

En weer naar huis...
Terug bij station Leidsche Rijn blijkt de lift naar het perron het niet te doen. Had ik al gezegd dat we geluk hadden dat dochter wél kon lopen? Een bereidwillige jongeman helpt de rolstoel de trap op te tillen. Gelukkig zijn ze er nog, die behulpzame mensen.

Overstappen op Utrecht Centraal gaat gesmeerd, het lijkt erop dat ook deze trein weer op ons wacht. De omroeper zegt dat we in de rechtstreekse trein naar Groningen zitten. Moe maar voldaan zakken we op zachte stoelen van de tweede klasse neer, nadat we de rolstoel onhandig een trapje opgesjouwd hebben, weer met de hulp van een jongeman. Helaas.. ook de terugweg gaat niet zo makkelijk als het zou kunnen. Het achterste treinstel blijft achter in Zwolle en ja, daar zitten wij in. Weer overstappen dus. Dit keer zakken we zuchtend op stoelen van de eerste klasse neer, die  minder comfortabel zijn dan je zou verwachten. Nee, daar hebben we geen kaartjes voor, maar we zijn te moe om ons daar druk over te maken. Bovendien hebben we wel wat van de NS te goed, vinden wij.

Mijn vriendin uit Amersfoort appt dat ze met haar gezin een Harry Potter avond gaan houden en hoewel we die stad nou éigenlijk wel hebben gezien, willen we terug. Nouja, grapje natuurlijk.
Op station Groningen worden we gelukkig opgewacht door m'n man. Moe maar heel erg voldaan gaan we naar huis. Stiekem willen we volgende week wel weer.

Thuis gourmetten we gezellig met het gezin en zo luiden we de Pasen in.

Sorteerhoed

'Daar staan ze dan' Marcel, Harry, Hermelien en Ron

Gruzielementen

Een geheugen als een .. eh..

Ik heb een geheugen als een zeef. Vroeger was onthouden geen probleem en vergat ik alleen onbelangrijke zaken; boodschappenlijstjes, bijvoorbeeld. Het fenomeen 'voor twee dingen naar de winkel, met een volle tas terugkomen behálve die twee dingen' is niet nieuw voor me, zeg maar. Toch vergat ik vrijwel niets. (voor zover ik - nog - weet)

Sinds het werken in de horeca (teveel alcohol?) en vooral de zwangerschappen werd het een stuk minder. "Dat komt omdat je met een kind ook veel meer moet onthouden", zo legde een vriendin uit. Een plausibele reden, die ik natuurlijk graag aannam. Ik vergat wel meer, maar ik onthield net zoveel als daarvoor. Ofzo.

Inmiddels is bij mij thuis mijn (gebrek aan) geheugen legendarisch, maar of het nu komt door nonchalance, alcohol, zwangerschap, fibromyalgie of ouderdom, ik wil er nog steeds niet aan toegeven. Elke keer weer ben ik ervan overtuigd dat opschrijven niet nodig is. Mogelijk vergeet ik hoe vergeetachtig ik ben. Om te onthouden gebruik ik ezelsbruggetjes, zoals gisteren:
"ik heb drie boodschappen nodig, toevallig één met een A en twee met een B". Appeltje-eitje, toch?

Ja, dat dacht ik gisteren, dus ging ik vanmorgen op pad voor: brood (maar dat was apart van het lijstje-van-drie, want in een andere winkel), bananen, avocado en.. eh.. B.. b.. bb.. hmmm.
Tijdens de koffieochtend vroeg ik de andere dames om raad: wat koop je, naast brood en banenen, in de supermarkt met een B? Snel werd er opgesomd: "biotex, brinta, eh... " Raar genoeg konden we zo op commando niet verder komen dan die twee dingen én brood + bananen. Om onze hersenen aan het werk te zetten, en voor de grap natuurlijk, pasten we vervolgens andere boodschappen maar aan: "Boffie en bee (ik had ook een boffieapparaat nodig), bolie, boter (oh. hee.. nee, dat was het ook niet), blees, bindakaas, bips... " Het hielp niets.

In meer ontspannen toestand, op de tafel bij de fysiotherapeut terwijl ik gemasseerd werd (laatste keer helaas), kwam ik op nog veel meer: bloemkool, broccoli, bitterkoekjes, brokjes, bindmiddel, bloem, .... (ik weet ze  nu al allemaal niet meer), maar er kwam geen "oooh, dát was het..." reactie in mijn hoofd.

Toen maar de winkel door. Op tijd bedacht ik me dat de knoflook bijna op was en de gember helemaal. De thee was fijn in de aanbieding en, ohja lekker, pastinaak. Basilicum? Nee, heb ik nog. Aardbeien, hmm.. oh verhip, de avocado! Zo doorkruiste ik de plaatselijke super drie keer. Goed voor de stappen, dat dan weer wel. Uiteindelijk trok ik de conclusie dat die derde B dan toch voor brood heeft gestaan. Wat anders? Geen idee, maar mijn mandje was inmiddels wel vol, dus ging ik naar de kassa.

Over het (gebrek aan) geheugen, had Brigitte Kaandorp ooit een leuke sketch, die ze begon met 'ik heb een geheugen als een eh.. zo'n ding met gaatjes', waarna ze doorgaat met dingen opnoemen en zo uiteindelijk weer terugredeneert naar de zeef. Deze kan ik helaas niet vinden. Wel Korsakov, waarin ze op eenzelfde manier haar geheugen opfrist. Kon ik dat maar.

Ondertussen hadden we ook kaas en mosterd nodig, maar die was ik vergeten op 'het lijstje' te zetten.