Count your blessings (6)

Tijdens mijn ochtendwandeling met de hond vanmorgen vroeg, werd het nota bene al licht! Gisteren trakteerde een merel mij op een ochtendlied, vanmorgen hield een winterkoninkje verschrikt op, toen hij door had dat ik naar hem stond te kijken. Sneeuwklokjes en winterakonieten bloeien; alles wijst erop: het gaat de goede kant op! (voor wat betreft de lente dan)

Ik ben het tellen van mijn 'zegeningen' begonnen, om deze winter nou eens niet af te tellen naar de lente en  minder klagend door te komen. Gelukkig hielp de winter mee, door niet al te koud en redelijk zonnig te zijn. Blessing één, haha.

Verder was het best lastig, om maandelijks met nieuwe zegeningen te komen. De grootste zegening is toch mijn basis: gezin, familie en vrienden. Daarnaast, wat ik volgens mij nog niet genoemd had, het land waar ik leef. Eén van de gelukkigste landen ter wereld, als je de diverse lijstjes moet geloven, met één van de beste sociale- en zorgstelsels. Ja, er is ruimte voor verbetering, maar stel je voor: elders is het alleen maar slechter! Wat een geluk dat we hier wonen dan!

Qua locatie ben ik ook heel blij niet in bijvoorbeeld Scandinavië te wonen. Het zijn (vast) erg mooie landen, vreedzaam ook, maar 's winters is het daar nog kouder en veel langer donker. Daar zou ik toch echt moeite mee hebben.

Natuurlijk ben ik er ook mee gezegend dat ik ondanks mijn ziekte werk en inkomen heb. Dat ik tevens een partner met inkomen heb, waardoor ik me niet elke maand zorgen hoef te maken over rekeningen of onverwachte uitgaven. In tegenstelling tot vroeger heb ik aan het eind van mijn geld geen stuk maand meer over, dat leeft wel rustig.


En dan is het ineens alweer eind februari. Nog 4 weken en het is lente! Hopelijk doet dit jaar het weer daar ook aan mee. Voorlopig is dit dus mijn laatste blessing-blog. Ik vond het leuk om te doen en met de blessings bleef mijn blog ook een beetje in leven.

De vitale ik

Van 't weekend begon ik met een nieuw project. Het werd wel weer eens tijd, ben ik bang. Het laatste project dat ik me kan herinneren, dat ik er hier over schreef, is hardlopen. Dat gaat niet zo goed, helaas. Het overgewicht is er nog en de kuiten doen zeer. Zelfs de 10.000 stappen lukken niet dagelijks, wegens kou, regen en diezelfde kuiten. Bovendien is het bandje van de stappenteller gebroken. Op alle producten van Jawbone zit 2 jaar garantie, maar op het bandje 6 maanden. Hij brak bij 6 maanden + 2 weken. Bij Jawbone weten ze waar ze garantie op geven, zeg maar. Nu vergeet ik dus nogal eens om de stappenteller over te hevelen van de éne broekzak naar de andere en weet ik niet precies hoeveel ik gelopen heb, wel dat het vaker te weinig is dan genoeg.

Afijn, nieuw project. Leuk!

Nadat ik weken aan het aanmodderen ben met migraine, oppert mijn zus een nieuw boek: 'Het energieke vrouwen voedingskompas' (ja, een hele mond vol) Hierin beschrijft Marjolein Dubbers hoe voeding van invloed is op je hormoonhuishouding. We hebben nogal wat hormonen door het lijf razen en we voelen ons het beste als deze in balans zijn. En kennelijk zijn ze dat bij mij  niet. Ik geef de overgang de schuld, maar dat is volgens de schrijfster geen excuus.

Het boek leest makkelijk weg, ik heb 'm dan ook zo uit, maar vervolgens heb ik last van een informatie-overload. Wát zei ze nou over welk hormoon en hóe ging ik dat sturen? De globale informatie is duidelijk: eet vers en veel groentes, eet zo min mogelijk bewerkt, eet zo biologisch mogelijk. Vermijdt suiker, alcohol, gluten (tarwe) en lactose (melkproducten). En koffie, koffie is ook niet goed. Het klinkt zo simpel (behalve die koffie, waar ik ook nog melk in drink). Vanwege FODMAP at ik al eerder gluten- en lactosevrij, maar toen 'mocht' ik wel kant en klaar glutenvrij brood van de supermarkt. En ik nam lactosevrije melk. Maar in glutenvrij brood zitten allerlei toevoegingen, om het brood op 'normaal' brood te laten lijken. In dierlijke producten zitten weer toevoegingen, van wat de dieren krijgen, zoals antibiotica.  Die krijg je als mens gewoon binnen en die verstoren je hormoonhuishouding. Overigens kom ik wat opmerkingen tegen in het boek, die volgens mij niet helemaal kloppen, maar dat maakt voor het algemene verhaal niet uit.

Op zich ben ik al goed bezig. Vanwege mijn eczeem, samen met de migraine de grootste motivatie om mijn eetgewoonte te veranderen, drink ik al bijna geen alcohol en blijf ik zoveel mogelijk van bewerkte suiker af. Groentes eet ik denk ik meer dan gemiddeld, maar ik twijfel of ik aan de 500 gram per dag kom. Wel neem ik voornamelijk vers of diepvries (dat mag gelukkig wel, hoewel het niet biologisch is). Maar ik heb nog steeds eczeem, dus wil ik proberen toch strenger gluten- en lactosevrij te gaan. En dat vind ik lastig, vooral voor de lunch op het werk.

Helaas heeft het boek daar geen tips voor. Er staan een aantal recepten in, maar eigenlijk maar één voor op het werk: een groentebrood. Op de site van de 'Energieke vrouwen Academie' staan ook geen recepten, wel een aantal boekjes, die je aan kunt schaffen. Lekker dan. Een overzicht van hoe je eet-dagindeling eruit zou kunnen zien, mis ik een beetje. Ik snap dat de schrijfster geen vast eetschema wil plaatsen, want elk lichaam is anders, maar suggesties had ik prettig gevonden.

Gelukkig zijn er andere sites, die wat recepten hebben geplaatst, want hier kan ik niet zoveel mee. Van het weekend ga ik eens wat oude FODMAP-recepten afstoffen, een oud project nieuw leven inblazen kan ik het ook noemen. En als alles gaat zoals het boek beloofd, kan ik als 50-plusser misschien de komende jaren alsnog de 4 mijl van Groningen lopen.

Stemmen, stembureau en stemming

15 maart gaan we weer naar de stembus en zoals al zo'n 18 jaar zit ik op het stembureau. Gisteren kreeg ik, samen met vele anderen, instructie over het gebruik van de 'stembureau-app', een app, waarmee we de QR-code op stembiljetten kunnen aflezen en direct weten of deze persoon mag stemmen of dat het biljet ongeldig is.

Er zijn verschillende redenen waarom een biljet ongeldig zou zijn. Zo zijn er mensen, die hun biljet kwijtraken en een nieuwe aanvragen. Met het oude kunnen ze dan niet meer stemmen, ook niet als ze deze terugvinden. Anderen vragen een kiezerspas aan en natuurlijk zijn er tussen het verzenden van de stempassen en de dag van het stemmen mensen overleden. Ook hun pas is niet meer geldig. (klinkt logisch, maar het schijnt dat nabestaanden nog wel eens willen proberen hiermee alsnog een stem uit te brengen)

Dit jaar zijn er 28 partijen, gelukkig in Groningen maar 24. Nouja.. 'maar..' het zijn er nogal wat. Niet alleen zorgt dat voor een ongekend groot stembiljet, ook maakt dit het tellen lastiger. En tellen moeten we, handmatig. Dus wanneer iedereen z'n stem heeft uitgebracht en lekker op de bank met de voeten omhoog zit te wachten op de uitslagen, vouwen op duizenden stembureaus mensen die lappen papier uit en zoeken plekken waar ze ze kunnen neerleggen. Vanwege ruimtegebruik zal dat vaak op de grond zijn, bij mij waarschijnlijk ook.

Met de app wordt de eerste globale telling makkelijker; stembureauleden (en tellers) pakken een biljet op, zeggen voor welke partij deze is en de voorzitter tikt dat in op z'n iPad, terwijl de leden het biljet op het bewuste stapeltje leggen. Wanneer alle biljetten op hun plek liggen, is de sneltelling dus als het goed is ook gedaan. Dit sturen we naar een centraal punt en dan werken we weer verder. Per partij uitsplitsen op voorkeursstemmen. Ook dat wordt allemaal geturfd, eerst op papier, dan nogmaals in de app. Aan het eind van de avond, als alle getallen kloppen (net zoveel stembiljetten als ingenomen stem- + kiezerspassen) wordt alles in zakken gedaan en hiermee vullen we de stembus. We  wachten op de vrachtwagen, die de stembus ophaalt en de voorzitter gaat met iPad en proces verbaal (waarin alles uitgeschreven staat) naar een centraal punt, waar alle proces verbalen ingenomen worden en nageteld. En nog eens nageteld.

Dit jaar zie ik er echt tegenop. Juist vanwege dat tellen. De hele dag op een stembureau zitten is best te doen. Vaak wel gezellig. Ja, het is een lange dag, maar je hebt uren vrij tussendoor en als er maar mensen komen stemmen gaat de tijd zo om. Om 21.00 uur sluit het stembureau. Dan ben ik best gaar van die hele lange dag en dán moeten we nog tellen. Recept voor het maken van fouten, gelukkig zijn de tellers fris. (dat hoop ik maar) Door het grote aantal partijen en de grote stembiljetten zal het dit jaar veel bukken, hurken en lopen zijn, na een lange dag zitten.

Stemmen vind ik belangrijk, vrouwen mogen het nog maar 100 jaar!

15 maart gaan we naar de stembus en ik zit op het stembureau.  Ik heb er meestal wel zin in, maar nu is m'n stemming wat ambivalent; ik vind het leuk en nuttig, maar de dag is lang en zwaar, met het zwaartepunt op het eind. Elke keer denk ik 'dit was echt de laatste keer', maar dan komt de oproep weer en ach.. het zal wel meevallen, toch?

16 maart ben ik vrij, dat weet ik al wel.