Geen sexy onderwerp: een boek over de overgang

Niet alleen op Hebban win ik boeken. Laatst deelde ik gewoon het plaatje dat hieronderaan staat op facebook, vond ik leuk en toepasselijk, en verhip, ik won een boek. 'Te Lijf' over de overgang en mooi ouder worden, geschreven door Isa Hoes en Medina Schuurman.

De dames, vooral bekend van tv, kwamen er onafhankelijk van elkaar achter, dat veel van hun 'vage klachten' met de overgang te maken hebben. Ze zochten hier verdere informatie over, maar er bleek bar weinig te vinden. 'Hoe komt dat?', vroegen ze zich af? Nou, omdat de overgang niet sexy is. En vrouwen mogen niet klagen. Bovendien is nog niet zo heel lang duidelijk hoeveel invloed die hele overgang eigenlijk op een vrouw heeft.

Zo'n 100 jaar terug bestond de overgang nauwelijks, of er was in elk geval weinig over bekend. Vrouwen werden gemiddeld niet oud genoeg om er last van te krijgen. Dat relativeert gelijk. Hoe vervelend ook, op zich ben je als vrouw gezegend deze periode mee te maken. Later, zo na de jaren '50 van de vorige eeuw, werden vrouwen weggezet als 'hysterisch' en zelfs opgenomen. Depressieve gevoelens kunnen namelijk ook ontstaan bij de overgang. Anderen zochten hun heil in Sherry-(k)uurtjes, gezellig 's morgens bij elkaar na de koffieronde.

Het boek zelf
In het eerste deel van het boek komen deskundigen aan het woord, die vertellen wat er gebeurt in het lichaam van de vrouw tijdens de overgang. Hierbij komt veel nuttige informatie langs. Klachten, die je zelf niet zo snel aan de overgang zou toeschrijven, blijken er toch bij te horen. De overgang bestaat niet alleen uit opvliegers en een afnemende menstruatie. Het is veel meer. (helaas) Voor mij lijkt het vooral op fibromyalgie, een 'feest' der herkenning.

Het volgende deel gaat over mooi ouder worden. In het hoofdstuk over botox en fillers komt vooral de deskundige van één 'beautysalon' aan het woord, die natuurlijk natuurlijke lichaamseigen producten gebruikt en altijd goed en in overleg spuit. Het hele hoofdstuk leest als één grote advertentie, met mogelijk wat nuttige informatie over de verzorging van je huid, waar ik dan weer niet zoveel aan heb, in verband met mijn eczeem. Ach.. anders deed ik er waarschijnlijk ook weinig mee. Het hoofdstuk over kleding sla ik maar over. Het heeft gewoon mijn interesse niet. Volgens de schrijfsters 'verslonst' de oudere vrouw, ik kleed mij zoals ik mij altijd al kleedde, laten we daar de leeftijd niet de schuld van gaan geven.

In de volgende delen blijkt dat ik veel al goed aanpak. Ik ben nooit perfectionistisch geweest op het gebied van uiterlijk en huishouden, en juist dat blijkt bij vrouwen veel stress te veroorzaken. En mijn man zorgt gewoon mee in huis, dus ik hoef niet alles alleen te doen, zoals dat nog veel voor lijkt te komen. (Isa en Medina hebben beide geen partner, dus hebben hierin niet zoveel keuze) Andere tips over ontspanning en omgang met je ouder wordende lichaam, heb ik als chronisch pijnpatiënt al opgedaan bij revalidatie. Ik ga gewoon goed voorbereid de overgang in!

Wat vond ik van het boek?
In het boek wordt voor mijn gevoel teveel nadruk gelegd op 'mooi' ouder worden. Voor de schrijfsters natuurlijk ook meer van belang dan voor mij. Hun uiterlijk is deels hun werk. Bovendien pas ik bij veel beschrijvingen van 'de vrouw' toch al niet in het plaatje, dus mogelijk voel ik me daardoor minder aangesproken door deze invalshoek. De algemene informatie over de werking van het lichaam tijdens de overgang en wat je er verder aan kunt doen om prettiger ouder te worden, vond ik wel goed. Bij voeding werden hypes afgeraden, geheel volgens mijn ideeën, en bij bewegen werd de nadruk op matig intensief gelegd. Geen trainingsschema's en voedingslijstjes. Gewoon wat je zelf al zou kunnen doen, kleine mogelijke aanpassingen. (Stoppen met roken werd in elk hoofdstuk benadrukt. Gelukkig doe ik dat niet)

Waar ik positief over ben, is dat er nu eindelijk eens aandacht aan het fenomeen 'overgang' gegeven wordt. Een grootste gedeelte van de bevolking heeft er op enig moment mee te maken (voor de partner en andere huisgenoten is sommige informatie wel handig) maar er is nog bitter weinig van bekend. Ook bij de huisartsen niet, las ik tot mijn verbazing. Overgang als reden voor een klacht wordt regelmatig als laatste genoemd.

Een naslagwerk op dit gebied kun je het niet noemen, maar voor vrouwen van 45+ is het voor mijn gevoel wel een aanrader. Het leest ook vrij makkelijk weg.

Dit is het plaatje dat ik deelde op facebook. Uiteraard behoor ik tot de 43% die geen last heeft van stemmingswisselingen. (Geen idee hoe mijn omgeving daar over denkt)

Count your blessings (5)

Het verraste me, moet ik zeggen, ineens is het al de 22e! Zo snel, de eerste maand van het nieuwe jaar is al bijna voorbij. En ik vergat niet alleen wekelijks te bloggen, ook m'n maandelijkse blog komt te laat online.

Ik kan de schuld gaan geven aan het feit dat ik een week vrij had. Natuurlijk, dan heb ik tijd genoeg, maar ik heb er geen idee van wélke tijd. Heb niet elke dag met de datum te maken. Het feit dat ik zo'n week vrij kan nemen, is dan wel weer een blessing.

Nu ik elke maand opschrijf wat positief is in mijn leven, kom ik er wel achter dat ik elke maand eigenlijk hetzelfde wil schrijven. Mijn basis is mijn blessing: familie, (hond,) werk, lezen, andere hobby's en vaker mooi weer dan donkere bewolkte dagen. Het feit dat ik ondanks pijn en vermoeidheid, toch een fijn leven kan hebben.

Hoofdpijn blijft roet in het eten van dat lekkere leven gooien, trouwens, en ik ga op zoek naar andere manieren, om die hoofdpijn de kop in te drukken. (welja, pun intended) Ik zit te denken aan shiatsu massage of haptonomie. En meer ontspanning inpassen in het dagelijks leven, zoals elke avond voor het slapen gaan. Juist als ik hoofdpijn heb, wil ik dat nog wel eens vergeten. Ook bijzonder.

Waar ik ook blij mee ben, is dat ik in Nederland woon. Ja, er wordt bezuinigd op onze gezondheidszorg en ja, het UWV ontkent de impact van fibromyalgie, maar nog steeds zitten we in de top 5 van de wereld, als het om onze gezondheidszorg gaat. Ik moet er toch niet aan denken dat ik elders zou wonen en last zou hebben van mijn klachten. In veel landen moet je toch op straat wonen, als je niet kunt werken. In Nederland is gelukkig bijna altijd wel een vangnet, hoewel helaas ook daar nog mensen door de mazen van dat net vallen. Dat is moeilijk en zwaar, maar nog steeds hebben wij het beter dan lotgenoten in andere landen. En dan heb ik het nog niet over oorlogen of heftige aardbevingen.

Na een heerlijke week vrij, waarin ik weer een gratis boek van een hebban leesclub uitlas, was dus vandaag mijn enige zorg dat dit blog te laat online komt. Als dat toch je enige zorg is.

Afgelopen maand ging ik ook nog met een vriendin naar de tentoonstelling van Rodin
in het Groninger Museum. Zo fijn!

Nieuw jaar!

Allereerst voor iedereen een Gelukkig Nieuwjaar! In goede, of zo goed mogelijke, gezondheid, met veel geluk en wijsheid.

Het is stil op dit blog. Dat komt niet doordat ik niet schrijf, het komt doordat ik niet hier schrijf. Kennelijk kan ik verschillende interesses niet zo goed tegelijkertijd bedienen. Op mijn boekenblog schreef ik de afgelopen weken regelmatig een stukje en sowieso was ik op Hebban.nl redelijk actief met het lezen van en reageren op andere blogs. En nog steeds loopt de Hebban Leesclub van 'Het achtste leven' door, volgende week moet de recensie online. Ook daar zit ik mee te worstelen. Nu ik mijn Reading Challenge 2017 op 52 boeken heb gezet, probeer ik ook vaker een boek te pakken, in plaats van de laptop of pc. Het fotoblog ligt ook angstvallig stil, hoewel het voornemen toch heel anders was.

Daarnaast voel ik me al een hele tijd niet zo fit. De wekenlange hoofdpijn lijkt eindelijk bezworen, dat wel, maar ik heb last van vermoeidheid en pijntjes. En jéuk, steeds maar jeuk. De feestdagen hebben we het als gezin dan ook rustig aan gedaan, daar waren we met z'n allen aan toe. De kerstdagen deden we het spel 'Party & Co' (door de dames glansrijk gewonnen van de heren) en we hebben gegourmet, net als de rest van Nederland zou je kunnen zeggen. Tweede kerstdag is het overgebleven vlees opgebakken voor de vleeseters. Ik had een lekkere vegetarische snert. 

De dinsdag na kerst waren mijn ouders 55 jaar getrouwd en dat vierden ze woensdags met een etentje. Dientengevolge zat dochter dagelijks in de auto onderweg naar Zeist of weer naar het Noorden. En wij ook 2 dagen, vanwege een gesprek en om op te halen. Gelukkig is voor de wekelijkse rit een taxi geregeld.

Oudejaarsavond zat ik met een bange en bibberende hond op de bank. We keken naar het overzicht van 'De Tv Draait Door' en de oudejaarsconference van Claudia de Breij. Rustig en toch leuk en gezellig.

Na al deze rustige feestdagen was nieuwjaarsdag met mijn schoonfamilie een leuke afwisseling. Een kamer vol bij m'n schoonzus met veel gezelligheid, lol en hapjes. Maandags weer aan het werk en het gewone leven begonnen. Nouja, behalve dan dat zoon nog vrij is en man ziek thuis is met griep.

Ondertussen las ik deze week al 2 boeken uit. Tot dusver loop ik dus voor op de challenge. Nu me eerst even in die recensie verdiepen.