Count your blessings (4)

Mijn zegeningen tellen, het ging me moeilijk af de afgelopen tijd. Ik werd veel geplaagd door hoofdpijn; migraine, spanning en een volle voorhoofdsholte. De jackpot, zou je kunnen zeggen, maar één die je liever niet 'wint'. Mijn inspanning om toch zo min mogelijk ziek te melden op het werk resulteerde in halve weekenden in bed. Jammer.

Buiten was het net zo mistig als in mijn hoofd

Ook jammer, vond ik, was dat ik daardoor veel minder schreef. Op mijn blogs bleef het akelig stil en nu is er maar zo weer een maand voorbij.

Er zijn lichtpuntjes, gelukkig:

Dochter
Mijn dochter is opgenomen in een kliniek, waar samen met haar aan haar ziekte gewerkt wordt. Ze zal er nooit helemaal vanaf komen, maar als het goed is zal het over een half jaar een stuk beter gaan. Mij bracht de opname rust en hoop. Wat nog extra rust gaf, is dat ze heen en weer gereden kan worden door een taxi, zodat wij niet twee keer per week vier uur hoeven te rijden.

Het weer
Ja, dat had ik niet verwacht rond deze tijd van het jaar, maar het weer valt me alles mee. Het is koud geweest, maar toen was het best zonnig en samen met dochter heb ik lekker gewandeld. Meestal is mijn instelling "alles beter dan regen" en daar houden de weergoden zich aardig aan. Fijn dus!



Weekend weg
Ik schreef er al eerder over, helaas in meer negatieve zin: man en ik zijn een weekend weggeweest. Hoewel ik de zaterdag voornamelijk met migraine in bed doorbracht, was het heerlijk om er even samen uit te zijn. Gelukkig had hij die dag wat te doen, zodat zijn weekend niet verpest werd. Hij vond het jammer, dat natuurlijk wel.

Licht
Letterlijk een lichtpuntje: vandaag is de kortste dag.

Vakantie
Volgende week heb ik lekker een week vrij. Met kerst doen we wat met de schoonfamilie, middenin de week vieren we de 55e huwelijksdag van mijn ouders en aan het eind van de week de verjaardag van een neefje (neef inmiddels). Het weekend daarna luiden we met z'n allen het nieuwe jaar in!

Fibro is what happens ...

Ik verheugde me erop, had er zin in, met man naar Duitsland. Hij een tafeltennistoernooi en nadat ik hem weggebracht had kon ik kiezen: het Kunstmuzeum, het Planetarium of gewoon de stad in. Alles naast het hotel, dus afstand geen probleem. En énige dat ik sowieso zou doen was huiswerk, want door hoofdpijn de laatste weken loop ik wat achter.


Voordat ik man naar z'n sporthal zou brengen, zette ik de website van m'n cursus vast klaar, helemaal zin in. En toen gebeurde het: vlekken voor m'n ogen. Grote witte vlekken met een trillende rand. Vlekken, waar ik niets doorheen zie, de voorbode voor migraine.

Gefrustreerd wilde ik m'n laptop tegen de muur gooien, maar dat lost ook niet op. Dus vloekte ik eens en legde hem beheerst naast me op de grond. Man keek verwonderd op "wat is er?"
Hij baalde met me mee, reed zelf naar z'n toernooi. Ik ging weer naar bed met een pil tegen migraine. Anderhalf uur later werd ik enigszins opgeknapt wakker. Een zeurende hoofdpijn achter m'n rechteroog, mijn migraineplek. Niet geschikt voor huiswerk, museum of planetarium, maar misschien was even over de kerstmarkt wel een idee.

Wolfsburg heeft een autovrij centrum, en dat voor de stad van Volkswagen. De hoofdstraat heet  'Porchestrasse', grappig. Wandelen ging gelukkig best, ik maakte wat foto's van de giraffe onder ons raam. Helaas werd ik misselijk van de geur van glühwein, waar ik normaliter zo van houd en al snel deden ook mijn benen teveel pijn om nog rond te kijken. Nu lig ik dus weer in bed.

"Life is what happens to you while you are busy making other plans" zei John Lennon. Fibro ook