Mijn leesjaar 2016

 Omdat Hebban in 2025 stopt met de blogs op de website, plaats ik een aantal van mijn daar geplaatste blogs met terugwerkende kracht hier. 

Mijn leesjaar 2016 (werkende blog)

op 26 december 2016 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Het is eind december, traditioneel de tijd van het jaar van lijstjes. Hele televisieavonden worden ermee gevuld: wie was het snelst, het best, wat schokte ons het meest en waar werden we blij van. Sport- en nieuwsoverzichten, het houdt niet op. Ook de voorpagina van hebban heeft tegenwoordig allemaal lijstjes.

Dit was het eerste jaar ooit dat ik bijhield wat ik las en hoeveel. Dit was ook het eerste jaar dat ik met anderen sprak over wat ik gelezen had, zowel in een leesclub in de buurt als (uiteraard) hier op hebban. Dit alles gaf lezen een nieuwe dimensie en maakte het leuk. Maakte het ook weer meer een deel van mijn leven.

Sja.. en als je dan zoals bijhoudt wat je leest, ga je ook aan het eind van het jaar denken "Wat trof mij nu het meest?" en "Van welk boek heb ik het meest genoten?"

2016 is sowieso het jaar, waarin het het vaakst (voor mij) een nieuwe schrijver ontdekte, zowel via hebban leesclubs als buzzboeken als ook via mijn thrillerleesclubje.

Het boek dat mij het meest bijblijft van dit jaar is ook een boek dat ik als één van de laatste gelezen heb. Via hebban. Een behoorljike pil met veel drama, geschiedenis en fantastisch mooie zinnen: "Het achtste leven (voor Brilka)". Door er hier in de leesclub over te praten, vielen automatisch meer dingen op en leerde ik extra van de geschiedenis, omdat anderen zo goed waren dit op te zoeken of te delen. Het is een boek dat ik iedereen aanraad, die van familiegeschiedenissen en geschiedenis houdt en tegen een dik boek kan. Een vriendin van mij heeft hem al op haar verlanglijstje staan.

Qua thrillerschrijvers ben ik dit jaar blij verrast door S.J. Bolton en Bjork. Hierin stond ik niet alleen. 'De Doodsvogel' komt op vele lijstjes voor, volgens mij. Bolton las ik toevallig net met m'n thrillerleesclub, toen ik haar nieuwe boek als buzzboek mocht lezen. Weer een schrijfster, waar ik meer van wil, maar helaas nog niet aan toegekomen ben. Stephen King maakte wat mij betreft z'n reputatie waar met de Mr. Mercedes-trilogie. Echt vernieuwend was het voor hem niet, maar het zorgde weer voor veel leesplezier.

Blij verrast was ik door "De man die alles achterliet", een historische roman van Tanya Commandeur. Zonder hebbanleesclub had ik dit boek nooit in handen gekregen, ben ik bang, en ik heb er echt van genoten.

Ik vond het leuk ook nieuwe fantasyschrijvers te leren kennen. Natalie Koch met de 'Verborgen Universiteit' en verschillende series van Adrian Stone, die ik ook alweer via een leesclub ontdekte. Ik hoop komend jaar deel 2 van Magycker te lezen. (en ik zou het niet erg vinden als deel 3 dan gelijk volgde, ik ben niet zo goed in wachten)

Een leuk origineel boek, dat ik dit jaar las, vond ik "Het Rosie project", dat ik cadeau kreeg via Elly's Choice. Volledig anders dan de andere boeken, maar ik had er veel plezier aan. Mijn dochter stoorde zich ondertusen enigszins aan mijn gegiechel tijdens het lezen. Ik twijfel nog over het vervolg, "Het Rosie effect". Hoor er verschillende verhalen over.

Zijn er dan nog boeken die tegenvielen? Nou 'Overspel' van Tatiana de Rosney kon me niet echt boeien en het einde snapte ik geloof ik niet helemaal. Van 'Dagen van Schaamte' had ik meer verwacht. 'Gangsterland' kreeg ik zelfs helemaal niet uit, iets wat mij niet vaak gebeurt.

Momenteel ben ik bezig in een boek van Baldacci, die spannender is dan ik verwacht had. Hij komt dit jaar (deze dagen) nog wel uit, denk ik zo. Dan heb ik 45 boeken gehad en kan terugkijken op vele uren leesplezier. Op naar 2017

Omdat Hebban in 2025 stopt met de blogs op hun site, kopieer ik een aantal van mijn blogs naar deze blog. 

Readingchallenge 2016 (en de kennismaking met hebban)

op 21 december 2016 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Vorig jaar rond deze tijd* zag ik de uitdaging op internet: hoeveel boeken wil je lezen in 2016? Een nichtje ging voor 24 boeken en deelde dat op facebook. Ik ging kijken, ja hier op hebban, en was enthousiast.

Waarom enthousiast?
Ik wil graag lezen, zeg ook altijd dat het een hobby is, maar doe het (te?) weinig, vind ik. Op de één of andere manier 'kom ik er niet aan toe'. Ik stel dus de verkeerde prioriteiten, zo kun je dat ook vertalen. Een challenge, een haalbare challenge, leek me een gezonde stok achter de deur.

Maar wat was voor mij een 'haalbare challenge'? Eigenlijk wilde ik gaan voor 52 boeken, 1 boek per week. Klinkt mooi, mooi afgerond. Natuurlijk red ik niet altijd 1 boek per week, maar in de vakantie lees ik meer boeken en zo zou dat dan op te lossen zijn. Na wat twijfelen maakte ik er 26 van, 1 boek per 2 weken, het was tenslotte ook nog ontdekken hoeveel ik ongeveer lees. Al na 3 maanden hoogde ik op tot 30, een niet uit te leggen getal, maar wel haalbaar.

Het Hebban-avontuur
Waar ik niet op had gerekend, was dat ik het 'hebban-avontuur' aanging. Gelijk in januari won ik al een buzzboek, wat een feest! Dat smaakte naar meer en het werden er ook meer. Buzzboeken, leesclubboeken en 'gewone' cadeauboeken. Hoewel ik nog niet had gekeken naar de 'categorieën' waaruit je de boeken voor je challenge kunt kiezen, om de uitdaging nóg groter te maken, kon ik na een aantal gewonnen boeken al wel een stel afvinken. Een voor mij onbekende schrijver (meestal!), boeken die dit jaar verschenen (allemaal?), non-fictie, een historisch boek (meerdere), meer dan 500 pagina's (ik ben nog bezig) en een debuutroman: ik won het allemaal. En winnen smaakt naar meer, net als de onbekende auteurs. Lezen smaakt ook zéker naar meer. Met andere enthousiaste lezers je ervaringen delen is heel leuk gebleken. Menigmaal adviseerde ik lezers, die ik in 'de echte wereld' tegenkom, deze website eens te bezoeken, omdat het me hier zo goed bevalt en toen ik startte ook nog deze blog. Even verdreef hebban de boeken. Ai.

Maar ik sloeg dit jaar al ruim 40x een uitgelezen boek dicht, bij wijze van spreken dan, want meestal lees ik digitaal. Slechts 1 boek kreeg ik niet uit, door taalgebruik en onderwerp waarschijnlijk. Door dat boek las ik een aantal weken niet, wat wel jammer is, natuurlijk. En nu zit ik te broeden op mijn volgende challenge... zou de échte uitdaging, 1 boek per week, me nog meer stimuleren? Zal ik uiteindelijk m'n prioriteiten hierop aanpassen? Of plaag ik mezelf er alleen maar mee? Op hebban lezen is tenslotte ook leuk en kost tijd.

Ik doe het gewoon
Een echte uitdaging, geen veilige: 52 boeken in 2017.

Er zijn ook nog categorieën waar ik mogelijk nog naar op zoek ga; een getal of kleur in de titel is wel leuk om naar te zoeken misschien, om mijn leeswereld nog verder te vergroten.

Terwijl ik deze blog schreef, plaatste Debby van de Zande een artikel over de challenge van dit jaar, wie haalde hem?, en voor volgend jaar. Leuk om te lezen hoe anderen hun challenge beleefden. Onvoortelbaar dat mensen 165 boeken per jaar kunnen lezen!

*Ik schreef dit artikel op 5 december, maar plaats het later, in verband met de 10 dagen in het teken van de Reading Challenge

Count your blessings (4)

Mijn zegeningen tellen, het ging me moeilijk af de afgelopen tijd. Ik werd veel geplaagd door hoofdpijn; migraine, spanning en een volle voorhoofdsholte. De jackpot, zou je kunnen zeggen, maar één die je liever niet 'wint'. Mijn inspanning om toch zo min mogelijk ziek te melden op het werk resulteerde in halve weekenden in bed. Jammer.

Buiten was het net zo mistig als in mijn hoofd

Ook jammer, vond ik, was dat ik daardoor veel minder schreef. Op mijn blogs bleef het akelig stil en nu is er maar zo weer een maand voorbij.

Er zijn lichtpuntjes, gelukkig:

Dochter
Mijn dochter is opgenomen in een kliniek, waar samen met haar aan haar ziekte gewerkt wordt. Ze zal er nooit helemaal vanaf komen, maar als het goed is zal het over een half jaar een stuk beter gaan. Mij bracht de opname rust en hoop. Wat nog extra rust gaf, is dat ze heen en weer gereden kan worden door een taxi, zodat wij niet twee keer per week vier uur hoeven te rijden.

Het weer
Ja, dat had ik niet verwacht rond deze tijd van het jaar, maar het weer valt me alles mee. Het is koud geweest, maar toen was het best zonnig en samen met dochter heb ik lekker gewandeld. Meestal is mijn instelling "alles beter dan regen" en daar houden de weergoden zich aardig aan. Fijn dus!



Weekend weg
Ik schreef er al eerder over, helaas in meer negatieve zin: man en ik zijn een weekend weggeweest. Hoewel ik de zaterdag voornamelijk met migraine in bed doorbracht, was het heerlijk om er even samen uit te zijn. Gelukkig had hij die dag wat te doen, zodat zijn weekend niet verpest werd. Hij vond het jammer, dat natuurlijk wel.

Licht
Letterlijk een lichtpuntje: vandaag is de kortste dag.

Vakantie
Volgende week heb ik lekker een week vrij. Met kerst doen we wat met de schoonfamilie, middenin de week vieren we de 55e huwelijksdag van mijn ouders en aan het eind van de week de verjaardag van een neefje (neef inmiddels). Het weekend daarna luiden we met z'n allen het nieuwe jaar in!

Fibro is what happens ...

Ik verheugde me erop, had er zin in, met man naar Duitsland. Hij een tafeltennistoernooi en nadat ik hem weggebracht had kon ik kiezen: het Kunstmuzeum, het Planetarium of gewoon de stad in. Alles naast het hotel, dus afstand geen probleem. En énige dat ik sowieso zou doen was huiswerk, want door hoofdpijn de laatste weken loop ik wat achter.


Voordat ik man naar z'n sporthal zou brengen, zette ik de website van m'n cursus vast klaar, helemaal zin in. En toen gebeurde het: vlekken voor m'n ogen. Grote witte vlekken met een trillende rand. Vlekken, waar ik niets doorheen zie, de voorbode voor migraine.

Gefrustreerd wilde ik m'n laptop tegen de muur gooien, maar dat lost ook niet op. Dus vloekte ik eens en legde hem beheerst naast me op de grond. Man keek verwonderd op "wat is er?"
Hij baalde met me mee, reed zelf naar z'n toernooi. Ik ging weer naar bed met een pil tegen migraine. Anderhalf uur later werd ik enigszins opgeknapt wakker. Een zeurende hoofdpijn achter m'n rechteroog, mijn migraineplek. Niet geschikt voor huiswerk, museum of planetarium, maar misschien was even over de kerstmarkt wel een idee.

Wolfsburg heeft een autovrij centrum, en dat voor de stad van Volkswagen. De hoofdstraat heet  'Porchestrasse', grappig. Wandelen ging gelukkig best, ik maakte wat foto's van de giraffe onder ons raam. Helaas werd ik misselijk van de geur van glühwein, waar ik normaliter zo van houd en al snel deden ook mijn benen teveel pijn om nog rond te kijken. Nu lig ik dus weer in bed.

"Life is what happens to you while you are busy making other plans" zei John Lennon. Fibro ook

Het achtste leven (voor Brilka)

Omdat Hebban in 2025 de blogs gaat verwijderen van de site, plaats ik de meeste van mijn Hebbanblogs uit het verleden op dit blog. Aan dit feuilleton heb ik goede herinneringen.

Feuilleton

op 08 december 2016 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

In 1996 gaf Stephen King zijn boek 'De Groene Mijl' (The Green Mile) in 6 delen uit. King herinnerde zich hoe hij vroeger boeken las: één keer per week als bijlage in de krant. Zo'n feuilleton verzamelde je dan. Elke week wachtte je in spanning hoe het verhaal verder zou gaan.

In 2016 besluit de lezerscommunity Hebban het boek 'Het Achtste Leven (voor Brilka)' als feuilleton te gaan lezen met een leesclub. De in totaal 1245 bladzijden van de omvangrijke familieroman, wordt in 10 delen wekelijks naar de deelnemers gestuurd.

Zowel in 1996 als in 2016 doe ik mee. Van 'De Groene Mijl' verschijnt het eerste deel op mijn verjaardag. Ik stel me zo voor dat ik mijn verjaardagsgeld gebruikte voor het eerste boekje. Elke (twee?) week daarna begeef ik mij zo snel mogelijk naar de boekhandel, nieuwsgierig hoe het verhaal verder loopt. Hoe het gaat met de grote man John Coffey, de urineweginfectie van gevangenisbewaker Paul Edgecomb en de muis Mr. Jingles. En vooral: is John Coffey schuldig en loopt hij uiteindelijk de groene mijl, de gang naar de elektrische stoel.

En nu zit ik middenin 'Het Achtste Leven (voor Brilka)'. Elke woensdag wacht ik ongeduldig op de verlossende mail: de pdf is verzonden. Zodra ik tijd heb, krul ik me met een stapel papier of mijn iPad op in de stoel en lees. Lees, lees en lees. Het verhaal boeit. Ik lees met ontzetting de familiedrama's, maar ook het grotere verhaal: de revolutie en daarop volgende oorlogen in Georgië en Rusland. De schrijfster vertelt het verhaal van haar familie aan haar achternichtje Brilka. De verhalen hoorde ze van haar overgrootmoeder Stasia, met wie het boek begint, en haar grootvader Kostja.

Op 16 november kregen we twee afleveringen (1 hoofdstuk) in één keer. Lekker veel leesplezier, maar wel langer wachten. 150 of 300 pagina's, ik lees wel door tot het uit is, zet mezelf niet op rantsoen. Bij het volgende deel werd hier weer voor gekozen en kregen we erbij te horen dat dat het laatste deel al was. Het achtste leven voltooid, de verhalen verteld. Toen ik het deel 'Daria' uitlas, voelde het boek niet af. Het kon, maar gevoelsmatig miste er een deel van het verhaal. In de leesclub deelden meer mensen mijn mening, hoewel het boek zo ook af kon zijn. Er zijn wel vaker boeken, die een onaf gevoel achterlaten. En met familiekronieken, mis ik aan het eind van het boek altijd de familieleden van het verhaal. Wil ik weten hoe het verder met ze gaat, of er na alle overwonnen obstakels toch geluk in zicht was.

Gelukkig kwam al snel het verlossende woord: er komt tóch nog een deel. De afsluiting krijgen we op woensdag 14 december. Weer kan ik eigenlijk niet wachten, maar heb natuurlijk geen keus. Nog 1 hoofdstuk, 95 pagina's en de familiekroniek is echt uit. Een verhaal lezen als feuilleton is anders dan in 1x doorlezen. Doordat we er in de leesclub nog over praten, blijft het je bezig houden. Ongeduldig als ik ben, zou ik er toch zo weer voor kiezen, als ik de mogelijkheid kreeg. Lezen, zoals men dat vroeger deed, als feuilleton met een (paar) hoofdstuk(ken) per week.