De stappenteller tegen dementie?

Een paar weken terug schreef ik dat zitten het nieuwe roken is, naar aanleiding van een artikel dat op mijn kantoor hangt. Het artikel is inmiddels 2 jaar oud en onderzoekers zaten deze jaren niet stil; ze wilden hier meer van weten. Of misschien zitten ze juist wel stil tijdens hun werk en wilden ze leren hoe en of ze dat toch gezond kunnen doen. Het lijkt me nogal demotiverend om jezelf met je eigen onderzoeken op de vingers te tikken. Liever zoek je uit hoe je je werk kunt blijven uitvoeren, zonder aan je eigen onderzoek ten onder te gaan.

Wat bleek? Zitschade is te compenseren, aldus een artikel op NRC.nl afgelopen vrijdag. Niet door drie keer per week intensief te sporten, hoewel dat niet verkeerd is als je het graag doet en kunt, maar door 60 - 75 minuten per dag matig intensief te bewegen. Te wandelen, bijvoorbeeld.

Direct toen ik dit las, pakte ik mijn stappenteller app erbij. Die houdt namelijk ook bij hoeveel minuten ik gewandeld heb. Wat blijkt? Met ± 8000 stappen per dag zit ik rond 1,5 uur bewegen. Goed bezig dus! Niet alleen door mijn 'stilzitalarm' (die ik nog steeds irritant vind, als ik net lekker ergens mee bezig ben, maar die me wel even in de benen brengt), maar ook door mijn matig intensief bewegen, gestimuleerd door diezelfde stappenteller.

Uit onderzoeken blijkt tevens dat te weinig beweging ook de kans op dementie vergroot, zo staat in de conclusie van het artikel. Dat zou inhouden dat er per jaar meer dan 5,3 miljoen mensen doodgaan aan te weinig beweging. Een bizar aantal. Zoveel doden door iets na te laten, wat zo'n deel is van de menselijke natuur: bewegen. 

Maar zitten blijkt dus minder ongezond dan roken, want het roken van een sigaret geeft nog steeds onherstelbare schade, terwijl je de schade van zitten kunt beperken met wandelen. Wat mij opvalt in het artikel is, dat men het steeds heeft over 8 uur stilzitten; wie doet dat? Iedereen loopt toch tussendoor naar de koffie, keuken/kantine en/of wc? Dat je 's avonds 3 uur aaneengesloten voor de tv blijft zitten, kan ik me beter voorstellen. Bijna beperkte ik het stilzitalarm voor de avonduren, maar het leek me beter dat ik me in elk geval bewust ben van mijn zitgedrag, ook al doe ik daar niet aldoor wat mee.

Dreigend staat er nog onderaan het artikel, dat "er nog een extra - onvermoed - gevaar schuilt in langdurig zitten". Ik krijg een visioen van macaber plaatje: een  man in zwarte cape gehuld met een zeis, waaronder in druipende letters staat "word vervolgd" Wat zal het zijn? Waar moeten we nog meer rekening mee houden? Voorlopig, ondanks de positieve noot van het artikel, toch maar blijven bewegen, zowel thuis als op het werk.

Milo is er moe van, al dat wandelen

Zondag

Ik at een ijsje. Op zich geen wereldschokkend nieuws, maar ik nam al 5 weken geen suiker (en alcohol) dus vond ik er best wat van. Dat ik zwak bleek te zijn, bijvoorbeeld. Als ik niet gereden had, was ik vast ook gezwicht voor de rosé, die zag er zo lekker fris uit!

We waren gisteren bij Harm en Laura, de vrienden met wie we naar Spanje gingen. We namen een fotoboekje van de betreffende week en een fles Mateus rosé mee, de rosé die we in Spanje dronken en die we zaterdag zomaar ergens in de aanbieding zagen staan. Met de barbecue in de tuin voelde het weer als vakantie, maar dit keer waren de kinderen en hond wel mee. Ook zij vonden het gezellig, gelukkig.

Harm en Laura hebben een flinke tuin, voor ons doen, en een tafeltennistafel. Al snel werd besloten tot een combinatie van die 2. Tafeltennissen op het gras, een apart gevoel. Lekker op blote voeten. Tafeltennissen in de regen ook, die gelukkig niet met bakken uit de hemel kwam, maar af en toe de tafel nat druppelde en het gras gladder maakte. Toen Harm een flesje met daarop een balletje op tafel plaatste met de mededeling dat het raken van dat balletje 2 punten opleverde, gingen de games helemaal snel. Met trots kan ik mededelen dat ik de eerste was die dat balletje raakte, maar mijn man en Harm raken hierin echt gespecialiseerd.

Pas toen het te donker werd om de balletjes nog te zien, hielden we op, moe en warm. Dat ijsje heb ik er wel weer afgetraind, zou je kunnen zeggen. Hopelijk heeft het ook geen effect op de huid, want die lijkt goed te reageren op mijn ontzegging van allerlei lekkers. Eczeem op plekken waar ik sinds de winter al last van had, blijft ineens weg. Niet meer wakker worden van een jeukende en pijnlijke huid, je zou zeggen dat je daarvoor een ijsje makkelijk laat staan. Voorlopig blijf ik dan ook weer van suiker en alcohol af. Zo moeilijk is dat door de weeks ook niet.

Dankzij de uren bij de tafel en het gladde gras doen m'n knieën nu wel extra veel pijn, dat is jammer, maar ik zou het zo weer doen, misschien met wat meer pauzes. Gelukkig mocht ik vandaag met de auto naar het werk, want mijn dochter bleef slapen en die haalde ik vanmiddag weer op.

Stappen en fruit

"Doe je aan de lijn?" een collega kijkt mij vragend aan, belangstellend ook, terwijl ik tijdens de koffiepauze van een stuk meloen geniet. Wonderlijk vind ik dat. Ik geniet namelijk van zo'n stuk meloen, waarom wordt zoiets geassocieerd met lijnen? Lijnen lijkt een synoniem voor 'jezelf tekort doen' of 'afzien' en zo'n stuk meloen is voor mij het tegenovergestelde van dat.

Nou wil het geval dat ik wel af wil vallen. Mensen die mijn omvang zien, zullen zich dat waarschijnlijk ook wel voor kunnen stellen, maar ik houd niet van het woord 'lijnen', net als dat ik nooit van 'zondigen' spreek, wanneer ik wat lekkers en bovendien ongezonds neem.

Deze maand eet ik toevallig een meer verschillend fruit dan anders. Het is 'Alfabetmaand' bij foto-per-dag en ik heb als thema 'Nederlandse benamingen voor fruit en groente'. (zie mijn andere blog) Nog nooit at ik in 1 maand zoveel verschillend fruit, aangevuld met groente, want we hebben niet voor elke letter een fruit. Ik dacht dat alleen de Q, X en Y een probleem op zouden leveren, maar een simpele letter als de E bleek al lastig of eigenlijk onmogelijk. Afijn, ik dwaal af.

Interesse in de medemens is niet verkeerd. Persoonlijk denk ik wel eens dat interesse snel verward wordt met bemoeizucht of het vellen van een oordeel. Maar waarom de vraag 'doe je aan de lijn?' Dat hoeft natuurlijk allemaal niet, maar door zo'n op zich onschuldige vraag als voel ik me bijna aangevallen, merk ik. Waarom zo'n persoonlijke vraag naar aanleiding van het eten van een meloen? Waarom niet gewoon iemand complimenteren met het eten van deze meloen en eventueel commentaar geven op de soort.

Het mooie is, ik ben de afgelopen weken zo bezig met mijn aantallen stappen en het zoeken naar fruit op alfabet, dat ik, mede door het mijden van suiker en alcohol, gewoon afval. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik met de suiker ook een aantal andere ongezonde producten als chips, cup à soup en curryketchup links heb laten liggen. Samen met mijn dagelijkse stukje pure chocolade schrapte ik zo maar liefst 200 kilocalorieën per dag. Zoals ik jaren terug al merkte maar kennelijk vergeten was, je richten op gezonde lekkere traktaties voor jezelf, zoals allerlei soorten fruit, helpt beter bij afvallen dan gaan zitten sippen dat je een gebakje misloopt.

Mijn antwoord op de vraag was "Nee". Zonder verdere uitleg, want waarom zou ik ook nog. "ja, ik wil wel gewicht verliezen, maar nee.. ik doe niet aan de lijn. Ik zet (weer) de stap naar een blijvende verandering van mijn eet-, beweeg- en leefwijze, waarmee ik mijn conditie weer opbouw en hopelijk gewicht verlies" Dat is een veel te lang en gedetailleerd antwoord, waar deze collega vast niet op zat te wachten.

 

Verdrietig

Ik herinner me haar lach en humor. Hoe groot en sterk ze was. Scherp van geest met een onwrikbare mening. De frons tussen haar ogen, die na de vakantie altijd weer weg was, waarna ze nog meer lachte. De zorg voor haar moeder en broertje, niet altijd door hen opgemerkt werd, teveel als vanzelfsprekend geaccepteerd. Altijd druk met kennissen en vrienden, naar theater gaan, cursussen doen en ver weg met vakantie. Haar problemen met haar gewicht, terwijl ze niet echt dik was, en het stoppen met roken.

Als kind voelde ik vaak haar kritische blik, had het gevoel niet goed genoeg te zijn. Een vakantie op Vlieland verpeste ik met huilen vanwege kriebelende broeken (wol!) en koud weer. Ze zong "Hagel en sneeuw, onweer wind en regen... " en probeerde, tevergeefs wat mij betreft, de moed erin te houden. Opgewekt wees ze naar "Pietje de vuurtoren" en vertelde verhalen over vakanties op dit eiland, samen met haar zusje, mijn moeder.

Nu ligt ze daar, eng mager, ze herkent me niet meer. Uit verhalen van mijn moeder weet ik hoe slim ze was en wat een doorzetter, nu wil ze het liefst blijven liggen en weet ze niet meer wat ze gisteren deed. Ademen gaat zwaar, haar mond krijgt ze met moeite dicht. Verstaan doe je haar niet meer, ook niet als ze plotseling wel een heldere reactie wil geven. Ze wijst met trillende hand iets aan, uit wat onverstaanbare geluiden en geeft het weer op. Valt in slaap, terwijl we er nog maar net zijn.

Afgelopen zondag bezocht ik samen met mijn zus onze tante. Ze lijdt aan Parkinson, woont alweer jaren in een verzorgingstehuis, waar mijn oom haar dagelijks opzoekt en liefdevol verzorgt. Minder dan een schim van wat ze ooit is geweest. Het doet pijn haar zo te zien.

Om mijn energie te sparen, was ik op zaterdag al naar mijn zus gegaan. Samen reden we naar tante, zodat ik 's avonds alleen het laatste stuk naar huis zelf hoefde te rijden, toch nog 1,5 uur. Hoewel ik er dus alles aan had gedaan om deze dag zo rustig mogelijk te houden, kostte het me een hoop energie. Niet alleen de reis, die toch tegenviel, maar ook op emotioneel vlak.

Na een slechte nachtrust kwam maandag de wekker te vroeg. Uren te vroeg, voor mijn gevoel. Aan de andere kant was ik blij de nacht vol malende gedachten achter me te kunnen laten. Eenmaal op het werk bleek weer eens wat een impact zo'n dag op me heeft. Hoewel ik me ertegen verzette, merkte ik dat werken gewoon niet ging lukken. Gelukkig is het niet al te druk, zo vlak voor de vakantie, en kon ik de middag vrijnemen om weer op krachten te komen. Beter dat, dan de hele week hier last van houden.

Op zulke momenten baal ik enorm van mijn lichaam. Ik zou graag vaker naar mijn tante gaan, nu het nog kan. Ik zou willen dat net zo sterk en vol energie was, als mijn tante en moeder vroeger, als mijn zus nu. Maar ik ben het niet. Hoewel ik daar rekening mee probeer te houden, overvalt het me toch en het valt me weer vies tegen.

Gelukkig deed de vrije maandag middag me wel zoveel goed, dat ik de rest van de week weer gewoon kon werken.

Ik vond het plaatje op internet en vond het wel toepasselijk.

A day in the park

Wanneer mensen mij vragen hoeveel ik beweeg en of ik ook sport, zeg ik steevast dat ik minimaal 1 dag per week naar het werk wandel. In werkelijkheid is dat er de laatste weken tot maanden slechts zelden van gekomen. Eén van de oorzaken is de ziekte van mijn dochter en dat een half uur reistijd dan gewoon te lang kan zijn, voor ad hoc oproepen van haar kant. Inmiddels is het vakantie en is dochter thuis. Op stel en sprong opgetrommeld worden, is nu niet aan de orde. Daarom besloot ik zondag, dat dit stukje beweging maar weer eens in ere hersteld moest worden. Maandag weer aan de wandel.

Ik trof het. De weersvoorspellingen waren goed, en het actuele weer sloot zich daar nu eens bij aan. Het kon zelfs wel eens mooier zijn, dan voorspeld! (dat ik dat nog mag meemaken) Dus stond ik vanmorgen op tijd en op ging op weg. Zoals altijd vond ik het weer genieten. Het half uur is zo om.

Vanmiddag was het weer zowaar nog steeds erg prettig. (ik reken nergens meer op momenteel, qua zon) Als zomer- en zonliefhebber vind ik het weer niet zoals het zou moeten zijn zomers, maar het is beter dan die regen al de tijd, dus was ik blij. Zo blij, dat ik zelfs de drang op voelde komen tot het maken van een vlog. Ik loop namelijk door een heerlijk park annex natuurgebied richting mijn wijk. Een park waarin mensen wandelen, samen, met kinderen of de hond, skaten, fietsen en zelfs paardrijden. Een park, dat sowieso 2 wijken bediend, maar waar volgens mij ook veel mensen van buiten die wijken vertoeven met mooi weer. Dit wilde ik nou wel eens delen.

Maar.. ik houd eigenlijk niet van zo vlogs. Dientengevolge heb ik totaal geen idee hoe ik zoiets in elkaar steek en of dat haalbaar is, lopend met een telefoon voor me uit. Daarom maakte ik foto's, om hier een serie van naast de tekst te plaatsen. En zojuist ontdekte ik hoe ik van verschillende foto's een animatie kan maken. Geen vlog, maar ook geen lange rij van foto's onder elkaar.

Het gaat wel wat snel misschien.., hoe ik dat aanpas, moet ik nog leren. De eerste foto is mijn schaduw en zo loop ik naar huis.

Overigens was de stappenteller ook blij met de uitvoering van mijn bewegingsplan. Toen ik bijna thuis was, vernam ik een jubelend getril rond mijn pols: ik passeerde de 10.000 stappengrens. In totaal zette ik 13.470 keer de ene voet voor de ander. Dat is het dubbele van het gemiddelde aantal stappen van vorige week. Niet verkeerd dus, zo'n dagje wandelen.

Geen suiker of alcohol

"Stoppen met koffie, thee, suiker en alcohol", dat is één van de eerste suggesties, die alternatieve genezers doen. Tenminste, dat is mij in de afgelopen 25 jaar al meerdere keren aangeraden. 25 jaar terug echt heel streng, 10 jaar terug meer met een 'het is wel beter dit te laten staan'.

Mijn eerste alternatieve was iriscopist en homeopaat. Ik zat onder het eczeem en was er helemaal klaar mee. Reguliere gezondheidszorg kwam niet verder dan smeren met een hormoonzalf dat steeds tijdelijk hielp. Ik wilde er gewoon van af! Naast het eet- en drinkadvies dat ik hierboven noem, kreeg ik ook nog pillen van een onduidelijke samenstelling. "Om de lever en nieren te versterken" zo vertelde hij mij, want die zijn aangetast. Gezien mijn leefstijl toen, wilde ik dat best geloven.

Lekker fris! Water met citroen

Bijkomend voordeel van stoppen met suiker en alcohol was indertijd dat ik binnen anderhalve maand 10 kilo afviel. Ja, ik leefde daarvoor echt ongezond. Mijn eczeem werd inderdaad stukken minder, maar ging niet helemaal weg. Bijzonder genoeg was geen koffie het moeilijkst vol te houden. 3 maanden was ik streng in de leer, zoals mij aangeraden was, daarna begon ik langzamerhand deze 'schadelijke' producten weer tot mij te nemen, alcohol gelukkig nooit meer in die mate als ik ooit gedaan had. Mijn eczeem bleef lange tijd redelijk onder controle, in het Caraïbisch gebied zelfs helemaal weg! Klimaat heeft kennelijk een grotere invloed dan eet- en drinkgedrag.

Toen ik jaren later achtereenvolgens weer voor eczeem, hooikoorts, astma en pijn bij verschillende alternatieven kwam, werd de regel niet zo hard verkondigd, maar hielp de behandeling ook minder. De acupuncturiste vertelde daarnaast ook nog dat mijn darmklachten met koemelk te maken konden hebben. Niet zozeer de lactose, maar bepaalde bestanddelen, geen idee meer welke. Dus ik ging over op voornamelijk sojamelk en geitenkaas en zowaar, mijn stoelgang werd makkelijker.

Na deze ervaringen ben ik er dus meer en meer van overtuigd dat de positieve werking van 'mijn' alternatieven meer lag in het aanpassen van mijn eet- en drinkgewoontes dan aan hun verdere behandeling. Dat is de reden dat ik (weer eens) ben gestopt met alcohol en suiker in een poging mijn eczeem in te dammen. Voorlopig dan. "Al" tweeënhalve week blijf ik van de wijn en chocolade af. Koffie beperk ik tot 2 koppen/bekertjes per dag. Zwarte thee drink ik eigenlijk al nooit, dus dat is geen opgave.

Tijdens deze tweeënhalve week ben ik bij verschillende sociale gelegenheden geweest, waar ik normaliter graag een wijntje drink en wat zoetigs eet. Beide keren ging het weigeren me gelukkig goed af. Nou moest ik van het familiefeest, afgelopen zaterdag, terugrijden en dan is alcoholvrij nooit een probleem. Ik begon met 'plat' water en halverwege de avond ging ik over op water met bubbels, voor het feestelijke effect. Zoetigheid was er alleen in dranken en hoewel ik daar wel even zin in kon hebben, was het dit keer geen probleem ook daar af te blijven.

Tot nu toe merk ik weinig effect, heb wel enorme zin in chocolade, maar dat zou ook pas na 4 weken tot 3 maanden merkbaar moeten zijn. Een zomer zonder rosé en ijsjes, ik ben al op zoek naar alternatieven. Water met vers fruit, groente (komkommer schijnt lekker te zijn) en muntblaadjes, bijvoorbeeld. Lekker fris en het ziet er zo gezellig uit, net sangria. Echt gedronken heb ik het nog niet, want daarvoor moet het toch echt warm zijn en dat is het niet. De zomer houdt kennelijk rekening met mijn (tijdelijke?) dieet. Wat aardig! Hoewel ik zo wel zin krijg in een warme chocolademelk met rum, of Franse koffie, om op te warmen.

Dit is sangria, maar zo gaat m'n water er van 't zomer dus uitzien