Waarom eigenlijk?

 Ik schrijf de laatste tijd nogal eens over de challenges die ik doe. Een mens kan zich afvragen: Waarom eigenlijk? 

Goede vraag!

Ik zit met een ziekte/aandoening, waarvan men niet weet hoe ik eraan kom, laat staan hoe ik er eventueel af zou kunnen komen. Dit is een frustrerend maar ook onzeker pad. Heb ik ooit wat gedaan, waardoor ik nu pijn heb of heb ik nu gewoon pech. Niet dat ik nu kan veranderen, wat ik vroeger deed, maar misschien is er nog wat terug te draaien. 

Veel is onbekend over fibromyalgie, maar wat wél bekend is, is dat een gezonde levensstijl voor iedereen goed is. En een gezonde levensstijl houdt bijvoorbeeld in, dat je gezond eet en regelmatig beweegt. Nou is regelmatig bewegen met pijn en vermoeidheid best lastig, vind ik, en alleen maar gezond eten ook. 

Er zijn mensen, die zich 'gewoon' voornemen iets te gaan doen en die doen dat dan ook. Bij de meeste mensen komt er uiteindelijk toch de klad in, een aantal pakt het voornemen daarna weer op en houdt zich er weer aan. (of zo heb ik mij laten vertellen, door deze supermensen op internet, die nooooit niet bewegen en áltijd heel gezond eten) 

Dit klinkt fantastisch en ik heb er grote bewondering voor. En op een aantal punten ben ik misschien ook al zover. Ik eet nog zelden een reep chocolade in één keer op of een zak chips in één keer leeg. Dat heb ik afgeleerd, ergens langs de route van gezonder eten. Met dagelijks bewegen heb ik meer moeite. Als ik nergens heen hoef, zit ik liefst de hele dag op de bank. Daar kan ik eerlijk over zijn. 

Dus begon ik met uitdagingen. Een aantal jaren terug met dagelijks 10.000 stappen per dag, waarvoor ik een stappenteller aanschafte en wat ik 100 dagen volhield (en waar ik een zere achillespees aan overhield, niet handig of motiverend) Nu heb ik m'n smartwatch, waarmee ik stappen maar ook activiteiten bijhoud. Mijn doel is niet meer 10.000 stappen per dag (vanwege die achillespees), maar ik kom hier toch nog vaak aan. Een beetje door te smokkelen, want m'n telefoon blijkt stappen te tellen als ik fiets. Hier kan ik niets aan veranderen, maar op dagen dat ik veel gefietst heb, is dat ook wel weer handig. Daarnaast heb ik dagelijks een 'training' van een half uur (vaak een wandeling of fietstochtje) en een activiteitsdoel. Meer dan een uur per dag ben ik 'actief'. Geen idee hoe dit precies berekend wordt, want ik haalde het niet altijd en ik zit/lig toch niet 23,5 uur per dag?

Ook activeer ik mezelf met de ommetjesapp van de Hersenstichting. Minimaal twee ommetjes per dag, waar ik punten voor krijg en ergens in een ranglijst beland. 

Tot zover dus beweging. Voor gezond eten is er niet echt een challenge. In elk geval niet één die me aanspreekt. Maar er is dus wel IkPas en de suikerchallenge van een week. Bijhouden wat ik eet op het voedingscentrum is geen challenge, maar stelt me wel voor de uitdaging om alle voedingsstoffen binnen te krijgen binnen mijn beperkte kcal-inname. Niet een afval-challenge, maar een 'ik wil niet aankomen'-noodzaak. 

Je zou kunnen zeggen dat mijn readingchallenge goed is (geweest) voor mijn mentale gezondheid. Een uitdaging is lezen niet meer, het is weer een ingesleten gewoonte en ik ben blij dat ik dat weer meer doe. Een fijn luisterboek zet me zelfs aan het wandelen. 

Dus, waarom?

Nou, ik probeer mezelf te motiveren zo gezond mogelijk te leven om zo min mogelijk last te hebben van mijn fibromyalgie. Omdat dat het enige is waar ik wél invloed op heb, of het nou helpt of niet. 

Daarom!

En wandelen door onze groene en fleurige wijk is ook zeker geen straf. Jammer dat het steeds regent.