Het is een uitstervende bezigheid, zo lijkt het. Het sturen van post. Gelukkig heeft ooit iemand postcrossing bedacht.
Postcrossing?
Ja. Heel simpel gezegd: je wordt lid van een site en vraagt daar adressen van vreemden over de hele wereld op. Je stuurt deze vreemden een kaartje, zij registreren het door middel van het nummer dat je erop gezet hebt (dat nummer krijg je automatisch op de site tegelijk met het adres) en op het moment dat deze persoon dat gedaan heeft, wordt jouw adres vrijgegeven aan vreemden.
Het klinkt wel een beetje eng. Jouw adres wordt aan wild vreemden doorgegeven. Via internet. Is dat niet iets dat ontmoedigd wordt? Ja, op zich wel, maar de persoon die jouw adres krijgt, heeft zelf ook zijn of haar adres afgegeven. Of soms een postbus, dat klopt.
Op zich kunnen deze personen ook niet zoveel meer met je adres dan opzoeken waar je woont. En dat doen sommigen ook. Die openen google maps en bekijken je huis. Niet zo heel spannend, wat mij betreft. Mensen uit buurlanden zouden je zelfs op kunnen zoeken. Maar dan? Dan staan ze voor je huis. Dat kan in principe sowieso elke willekeurige vreemde doen.
Degene die jouw kaartje krijgt, heeft jouw adres niet, tenzij je dit afgeeft.
Voor de statistieken: ik ben nu lid sinds 31 augustus 2012, heb 1613 kaarten verstuurd en 1621 ontvangen. Dat ik meer ontvangen heb dan verzonden, is niet helemaal waar. Niet elke kaart wordt geregistreerd, helaas. Na 62 dagen is je kaartje 'expired' en wordt je adres ook weer vrijgegeven om kaartjes aan te sturen.
Oké, dat is dus postcrossing. Waarom is dat zo leuk? Ik vind het heel erg leuk om kaartjes te sturen én te ontvangen. Zoveel post krijgen we niet meer en wat we krijgen zijn rekeningen, overzichten of afspraakbevestigingen voor het ziekenhuis. Vaak schrijven mensen wat persoonlijks op hun kaartje en degene die jouw kaartje ontvangt kan bij het registreren jou ook een berichtje schrijven, waarin zij je bedankt voor de kaart, bijvoorbeeld, of antwoorden geeft op vragen die je stelde. Deze 'hurray' kan heel enthousiast zijn, omdat je net dát kaartje stuurde, waar mensen blij van werden. Dat is natuurlijk leuk te lezen.
Mensen zetten in hun profiel vaak wat ze leuk vinden om te ontvangen. Wat hun hobby's zijn, welke boeken of films ze leuk vinden, hun favoriete dieren, enzovoorts. Zo kun je een beetje een kaartje uitzoeken. Als mensen hun kaartjes ook uploaden op hun 'wall' dan kun je ook zien wat ze al ontvangen hebben. En ze kunnen aangeven welke hun favorieten waren.
Adressen kunnen heel bijzonder zijn. Zo stuurde ik ooit naar een persoon in India, waarbij het adres 'het tweede huis achter de bushalte' was, zo ongeveer. En zoiets komt dus ook nog aan hè. Dat kunnen wij ons slecht voorstellen. Of ook weer wel, want onze post doet ook z'n best. Mijn postbode vindt het altijd leuk, al die verschillende postzegels uit verschillende landen (hij ziet natuurlijk alleen de adreskant)
Veel mensen doen ook nog hun best op het kaartje, omdat mooi te versieren met stickers en washitape. Soms zijn de handschriften onleesbaar, dat is wel jammer. Ik heb in mijn profiel staan dat ik Duits en Frans kan lezen. Dat klopt wel, maar met Engels kan ik toch beter ontcijferen wat ergens zou moeten staan.
Vandaag is het World Postcard Day. Ik weet niet of internationale posterijen deze dag in het even hebben geroepen of dat de site postcrossing dit gedaan heeft. Maar als je vandaag een adres opvraagt, en dus een kaartje stuurt, krijg je een 'stempel' bij je profiel. Gek genoeg werkt dat net zo goed als vroeger een sticker in je schriftje. Bijna elke fanatieke postcrosser trekt vandaag een adres. Of twee, want stel dat het kaartje niet geregistreerd wordt, dan krijg je je stempel niet!
Daarom vroeg ik vandaag vijf adressen aan. Er gaan drie kaartjes naar Duitsland, één naar de USA en één naar Rusland. Ja, die krijgen en sturen ook nog kaartjes. Veel Russen hebben anti-oorlog sentiment in hun profiel, valt me op. Dapper, denk ik, want ik kan me voorstellen dat de Russische regering dit niet graag ziet.
Nu ga ik dus kaartjes uitzoeken die bij die profielen passen. Ik heb een hele la vol! Dan zoek ik daar leuke postzegels bij (ik bestel ze online en krijg zo oudere postzegels, waarvan je drie of vier moet plakken), wat schrijven over de afbeelding op de kaart of over mijn dag, het weer of het feit dat het wereld postcard dag is. De kaartjes naar Duitsland zullen er niet zolang over doen. Met een beetje geluk heb ik donderdag al een blij ontvangstmailtje, de hurray dus. En een stempel.
Naast postcrossing vind ik het ook nog steeds leuk om naar vrienden en bekenden kaartjes te sturen. En ik heb genoeg op voorraad. Afgelopen week ook weer kinderpostzegels besteld.
En jij, stuur jij nog wel eens een kaartje?
