Kapot ben ik vandaag, echt kapot. Ik word wakker met hoofdpijn, stijve nek en rug, zere (boven-)benen, knieën en enkels. Om half twee lag ik vannacht op bed, om zeven uur ging de wekker, want m'n man moest eruit en ik bleef wakker. Vijf uur slaap, maar dat is het grootste probleem niet. Dat was het tellen gisterenavond.
Tellen?
Als zo'n achttien jaar zit ik op het stembureau (of in het stembureau, ik ben er nog niet uit) Met veel plezier. De eerste keren dat ik er zat, stemden we nog met computer. Langste werk hadden we met het tellen van de stempassen en het invullen van het proces verbaal, 'tellen' was een kwestie van knop om en er draaide een papiertje uit met aantallen. Wat een heerlijkheid. Maarja, niet veilig, dus het papier kwam terug.
Tellen duurde ineens een stuk langer. We moesten voor begin van dag de stembiljetten tellen en aan het eind van de dag de ongebruikte en gebruikte biljetten. (dat hoeft gelukkig niet meer) Er was een groot document van stemmers, waarin iedereen genoemd werd, die in jouw stembureau zou moeten stemmen. Die moest bij elke stemmer gecontroleerd. Op rustige momenten keken we wie er jarig was en wie voor het eerst stemde. Het was duidelijk hoeveel stemmers jouw stembureau kon verwachten en hoe groot de opkomst was.
Ook dat veranderde. We kregen een ROS, Register Ongeldige Stemmen, en iedereen in de gemeente mag overal stemmen. In het ROS worden mensen genoemd, die overleden zijn of verhuisden sinds de stempassen verstuurd werden, maar ook de stempassen van mensen die hun oude pas kwijt waren en een nieuwe aanvroegen of voor een kiezerspas gingen.
Met de jaren wordt het zwaarder, het zitten op het stembureau. Je moet er 's morgens om 6.45 uur zijn, het stemmen kan tot 21.00 uur en dán moet je nog tellen. Dan heb ik de dag meestal ook al gehad. Inmiddels zorg ik er wel voor, dat er een goede stoel staat. De hele dag op een houten stoel is ook niet meer te doen.
Waarom doe ik het dan nog?
- Het is leuk
- Het is nuttig en belangrijk voor de democratie
- Geld.
Over 1. kan ik duidelijk zijn: het is erg leuk en gezellig, zowel met de andere stembureauleden als met de stemmers. Ik heb eigenlijk altijd een leuke dag gehad. Het is leuk tót het tellen, dan wordt het hel. Voor mij dan. En gisteren helemaal, met die enorme vellen papier. Ik werd zelfs onwel op een gegeven moment.
Voor wat betreft 2. is het misschien wel nuttig, maar in Groningen waren deze keer meer aanmeldingen van vrijwilligers dan plekken. Ik was dus niet echt heel erg nodig, om de democratie door te laten gaan.
En 3. sja.. het zakcentje is gewoon leuk. Elke keer koop ik toch iets speciaals voor mezelf. Echt voor mij. Dit keer heb ik een paar boeken in gedachte, zoals Bedtijdverhalen voor Rebelse meisjes, waarin vrouwen genoemd worden, die een bijzondere plek in onze geschiedenis hebben. Een boek dat wel past bij verkiezingen en democratie. En misschien nog het boek van Barack Obama, zodat ik deze naast die van Michelle kan zetten. En het boek Noorse Goden van Neil Gaiman.
Maar ik heb al heel veel boeken en hoewel het een fijne beloning is, heb ik zowel het geld als nieuwe boeken niet echt nodig. (nouja, de boeken..)
Bottom line: ik ben kapot. Mijn hele dag is weg. En dat is het me niet meer waard. Het doet pijn, maar ik heb zojuist m'n 'ontslag' als stembureaulid gemaild. Uit voorzorg, omdat het niet de eerste keer is dat ik zo denk en bij een volgende verkiezing weer denk dat het wel meeviel. En het viel niet mee.
Het is echt erg jammer, maar ik kan het niet meer. Tijd om deze grens niet meer over te gaan.
