Pagina's

zaterdag 24 februari 2024

WoW: uitstelgedrag

 "Ohja, ik moet een afspraak maken bij de fietsenmaker", bedenk ik mij wanneer ik moet remmen en de linkerrem veel te makkelijk aantrekt. Remmen die het doen is belangrijk, maar zéker op een elektrische fiets. In november kreeg ik al een mailtje van de fietsenmaker, dat de fiets weer eens toe was aan onderhoud, maar ja.. druk druk druk, hoofd vol met komend kleinkind (druk in hoofd dus vooral) en wanneer breng ik de fiets hoe weg? 

Uitstelgedrag: specifiek bij studeren ook wel studie-ontwijkend gedrag (‘sog’)) is het uitstellen van taken die men eigenlijk wil of moet doen en waarbij men weet dat het uitstel waarschijnlijk niet goed is en tot moeilijkheden of extra stress zal leiden. Daarom wordt dit soms ook irrationeel uitstel genoemd.
bron https://nl.wikipedia.org/wiki/Uitstelgedrag

Uitstellen, ik ben er goed in. Eigenlijk wel toe goed. 's Morgens na de wekker stel ik het opstaan uit, 's avonds op de bank stel ik het naar bed gaan uit. Daar tussendoor stel ik vanalles uit, behalve eten, haha. 

Net als bij het voorbeeld met de fiets hierboven, stel ik het bestellen van herhaalmedicatie tot het laatste moment uit. Zoals mijn hooikoortspillen. Wanneer ik dan 's avonds op de strip zie dat het nu écht moet, pak ik toch snel m'n telefoon (medicijnen voor elf uur 's morgens besteld, liggen drie werkdagen later bij de apotheek, dus dan heb ik nog een halve strip en lijkt het nog láng niet dringend). Gelukkig kun je de receptenlijn tegenwoordig dag en nacht bellen, want toen dat nog tussen acht en half tien moest, was bestellen écht een drama. Ik kon dan wel 'lenen' van een vriendin met dezelfde medicatie, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. En ja, terwijl ik dit typ, heb ik ook even snel de receptenlijn gebeld en niet eens gedacht "dat doe ik zo wel", om het vervolgens weer te vergeten. Ik ben namelijk aan de laatste strip begonnen en met al die bloeiende bomen zijn er soms twee pillen per dag nodig. 

Uitstellen, snel afgeleid zijn en iets eigenlijk niet willen doen dat wel moet waardoor ik uitstel, dat zijn zo ongeveer de ingrediënten die ervoor zorgden dat ik langer over de havo deed dan nodig en nooit een hbo-opleiding afmaakte. De reden dat ik mijn dagboek niet bijhoud, tekeningen niet gemaakt worden, kaartjes te laat gepost worden, foto's van de afgelopen vijfentwintig jaar niet zijn ingeplakt of gesorteerd op de externe harde schijf en deze WoW pas op vrijdag zaterdag online komt. 

Zelfs lezen stel ik wel eens uit, maar als ik eenmaal lees, is dat weer dé boosdoener voor uitstelgedrag. 

Getekende stapel boeken met de tekst "Bookworms will rule the world as soon as they finish one more chapter"

Dan moet ik nu de fietsenmaker maar eens gaan bellen. Eerst een kop koffie. 

 #WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, meestal Karin of Irene, een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen


vrijdag 16 februari 2024

WoW: Valentijnsdag.

Woensdag 14 februari een WoW. Logisch dat het Valentijnsdag werd. Hoewel dat een datum is, waar mijn man en ik helemaal niets mee hebben. Valentijnsdag is voor anonieme aanbidders, is ons ooit verteld, en wij kennen elkaar al een tijdje. Elkaar 'aanbidden' doen we zeker, maar al zo'n 30 jaar niet meer anoniem. En we noemen het liever liefhebben.

Valentijnsdag: is een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met bijvoorbeeld cadeautjes, bloemen of kaarten. Valentijnsdag wordt gevierd op 14 februari. Paus Gelasius I riep in 496 14 februari uit tot de dag van de Heilige Valentijn.
wikipedia.org

Toch kreeg man van mij dit jaar een kaartje. Anoniem ook nog, want ik vergat er een boodschap in de te zetten. 

Vorige week vond ik namelijk een lief kaartje van twee giraffes die elkaar kussen, met hartjes alom, zelfs op de giraffes. Een ideaal kaartje om aan mijn man te geven. Meestal doen we zoiets op onze 'verkeringsdag' of 'samenwoondag', maar die zijn nog ver, ver weg. En, mijzelf kennende, dan zou ik dat kaartje alláng weer vergeten zijn. Kwam Valentijnsdag toch een keertje goed uit.  

Was er geen Valentijnsdag in aantocht geweest, had ik het kaartje waarschijnlijk gewoon een keer op z'n bureau achtergelaten. Of teruggevonden in m'n tas. Ergens in september, zo tussen onze feestdagen in, te laat voor het één, te vroeg voor het ander. 

Elke dag is een goede dag om te zeggen dat je van elkaar houdt.
En dat doen we dan ook regelmatig.
Gelukkig.

 

2 opgeplakte giraffes van papier, hartjes in plaats van vlekken, kussen elkaar met een hartje op de achtergrond


 #WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, meestal Karin of Irene, een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen

donderdag 1 februari 2024

WoW: Dilemma

Dilemma: Een dilemma is een situatie of probleem waarin uit twee even onaantrekkelijke (of aantrekkelijke) alternatieven moet worden gekozen. De keuze kan daarom niet alleen op logische gronden gemaakt worden. De weg om uit een dilemma te geraken is dan ook vaak een zeer persoonlijke keuze. [bron Wikipedia]

Na lang twijfelen heb ik besloten weer te gaan zwemmen. Wandelen gaat nog steeds niet best en na het bekijken van wat sportscholen werd ik daar ook niet enthousiaster over. Wat mij tegenhield om te gaan zwemmen was eczeem en zere oren doordat er water in kwam. Mijn eczeem is momenteel voor een winter redelijk onder controle, gelukkig, en dat water in het oor besloot ik te proberen te voorkomen met een badmuts. Enige probleem was nog: geen goed badpak. Ik ging dus online. 

Badpakken online worden geshowd door slanke modellen. Dat stimuleert minder dan je misschien zou verwachten. Er zijn wel ineens meerdere badpakken met pijpjes en dat leek mij eigenlijk wel fijn. Een badpak kruipt altijd zo omhoog en tussen je billen. Bij mij dan. 

Aangezien ik het water uit m'n oren wilde houden, keek ik ook naar badmutsen. Online winkel B had deze niet. Wel een paar badpakken, waar ik interesse in had. Online winkel D had wél badmutsen, maar ik twijfelde over de badpakken. Om maar een knoop door te hakken, kocht ik daar zowel badpak (twee) als badmuts en vond dat het zo maar goed moest zijn. Wat kan er tenslotte misgaan.

Helaas was ik na bezorging niet direct enthousiast. Het badpak met pijpjes had geïntegreerde softcups. Ik was ervan overtuigd dat ik daar expliciet naar gekeken had, en dat klopte ook, maar bij online winkel B en niet bij D, waar ik uiteindelijk de bestelling plaatste. Na het passen van beide gekochte badpakken, vond ik wel het badpak met pijpjes, maar dus ook de softcups, het lekkerst zitten. Alleen softcups belemmeren het lekker zwemmen, is mijn ervaring. 

Wat te doen? Ja, zie hier mijn dilemma. Proberen toch met de softcups te zwemmen, waarna ik het badpak dus niet meer kon retourneren, alleen het andere badpak houden of bij B alsnog een badpak met pijpjes kopen. En dan wel of niet het andere badpak ook terugsturen. Hoe de badpakken mij verder staan, was niet echt een argument tot houden of retourneren. Met een buik alsof ik acht maanden zwanger ben, vind ik badpakken sowieso niet zo heel flatterend. En een corrigerend exemplaar verandert mij niet in een slank model als op de plaatjes online, dus die optie werd niet meegenomen bij de keuzes. 

Beide badpakken retourneren was eigenlijk al geen optie, omdat ik vandaag wilde gaan zwemmen en dan dus geen badpak zou hebben. De ervaring leert dat dat gelijk een enorme streep door goede voornemens kan zetten. Ik besloot dus het badpak zonder softcups en pijpjes te houden en bij B alsnog een badpak met pijpjes erbij te kopen. Moreel ben ik nu dus wel aan mezelf verplicht om wekelijks te gaan zwemmen, zo met twee nieuwe badpakken. Wat het ook met huid en oren doet.

En ja hoor, ik heb gezwommen. Hierbij kwam ik er tot mijn verbazing achter dat een badmuts niet alleen niet helpt tegen water in je oor, daar was ik op zich al bang voor geweest, maar je haar ook niet droog houdt. Teleurstellend wel. Toch wordt het haar niet kleddernat én hangt niet voor de ogen, dus badmuts blijft. Bij het zwembad zijn oordopjes voor zwemmers te koop, alleen deze week niet, dus die ga ik maar proberen dan. 

Het dilemma is dus weer van de baan, gelukkig. Ik moet alleen niet vergeten het ene badpak terug te sturen. Daar ben ik niet zo'n held in, terugsturen. Maar ook nog een derde badpak houden, hoe lekker hij ook zit, zou teveel van het goede zijn. 

2 badpakken, rechts met pijpjes en gekleurde streepjes, links zwart adidas. Er tussenin een zwarte badmuts met wit bloemetjes
De badpakken. Rechts gaat terug, links blijft

 #WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, meestal Karin of Irene, een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen

dinsdag 30 januari 2024

WoW: Maatje

Oh, als ik toch eens rijk was, wat ik dan allemaal zou doen. Wie droomt daar niet over? 

Het is niet dat ik een heel vervelend leven heb. Ik heb geen hekel aan mijn werk en geniet van mijn vrije tijd. Maar af en toe zie ik wat langskomen, dat ik óók zou willen doen. Helaas zit ik met een matig energielevel, dat ik goed moet verdelen over de week. 

Maatje: 1) persoon met wie je goed kunt opschieten en met wie je veel leuke dingen kunt doen, 2) een inhoudsmaat, 3) eerste haring van het seizoen, 4) vriend
woorden.org

Wat ik bijvoorbeeld zou willen doen is Taalmaatje zijn. Mensen, wiens eerste taal niet het Nederlands is, helpen met onze lastige taal. Of mensen helpen, die om wat voor reden dan ook nooit goed hebben leren lezen en schrijven. Of kinderen voorlezen! 

Zelf ben ik veel bezig ben met taal, qua werk, deze blog en (heel veel) lezen. Voor mij is het niet voor te stellen hoe het leven eruit ziet, wanneer je niet kunt lezen. Nee, je hoeft niet net als ik boeken te verslinden, maar een keer een tijdschrift oppakken of ondertiteling van een mooie film lezen, maar ook formulieren invullen, off- of online. Lezen is in ons dagelijks leven zo belangrijk. In het mijne dan althans. 

Mensen die niet kunnen lezen of schrijven voelen zich vaak dom. Er is een kans dat ze hierdoor ineen sociaal isolement komen. En dat is natuurlijk zonde. Ook tegen een sociaal isolement worden er maatjes gezocht. Bij mijn moeder kwam elke week een dame langs. Ik geloof niet dat ik daar geschikt voor ben. Hoe mooi het ook klinkt, ik ben niet zo goed in het op gang houden van gesprekken.

Helaas vragen ze bij het taalhuis inzet van minimaal drie uur per week. En daar komt als ik toch eens rijk was weer om de hoek. Want naast mijn baan wil ik gewoon geen wekelijkse verplichting, ook als is dat maar drie uur. Het is wel drie uur op mijn vrije dag, die ik nodig heb om weer op te laden. Niet elke vrije dag heb ik die energie. En als je ervoor gaat, dan moet je het ook een tijd volhouden, vind ik zelf. Om die reden zoek ik altijd vrijwilligerswerk, dat níet elke week hoeft. Misschien kan ik ooit na ons pensioen nog wat voor mensen met een taalachterstand betekenen, maar als ik toch eens rijk was, dan stopte ik met werken en werd een taalmaatje. Onder andere.



 #WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, meestal Karin of Irene, een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen

zaterdag 20 januari 2024

#WoW: Afvinken

Lijstjes, sommige mensen zijn er gek op. Lijstjes maken en dan afvinken wat je hebt gedaan. Ik las zelfs eens van iemand, die een lijstje maakte van de lijstjes die ze heeft. Echt onvoorstelbaar voor mij. 

Voor mij is dat teveel planning. Lijstjes maken alleen al, dan nog bijhouden ook. Ik verzand in een gebrek aan overzicht door iets overzichtelijk te maken. Bovendien ga ik er nog steeds vanuit dat de lijstjes die ik in m'n hoofd heb, wel werken. Jarenlange ervaringen die het tegendeel bewijzen ten spijt. Want natuurlijk maak je onbewust lijstjes. Wanneer je naar de winkel gaat of op vakantie. En meestal gaat dat goed. Soms wordt er eens wat vergeten, maar zolang je met vakantie paspoort, pinpas en medicatie mee hebt, zit het meestal wel goed. Opladers, ook belangrijk. (door ervaring leert men)

Afvinken is wel leuk, natuurlijk. Het gevoel hebben dat je wat gedaan of bereikt hebt. 

Afvinken is een term die vaak wordt gebruikt om aan te geven dat een taak of item op een lijst is voltooid of afgerond. Het wordt vaak geassocieerd met het visueel markeren van een taak door er een vinkje naast te zetten, meestal in de vorm van een -symbool. Dit wordt gedaan om aan te geven dat de taak is voltooid of de vereiste actie is ondernomen.

https://chat.openai.com

Het is niet helemaal waar dat ik geen lijstje maak. Ik maak bijvoorbeeld via Hebban achteraf een lijstje wat ik heb gelezen in een jaar. Ik neem mijzelf een hoeveelheid boeken voor bij de Readingchallenge en elk boek dat ik lees vink ik af. , weer een boek gelezen.

Dit jaar doe ik mee aan de 'lees-uit-eigen-kast' (luek) challenge. 24 boeken lezen, die je voor 1 januari al in ongelezen in je boekenkast had staan en die nodig gelezen dienen te worden. Ik zette er ook boeken bij, die ik in december nog kocht, maar het gaat eigenlijk om nog oudere boeken. (stiekem kocht ik nog snel een (e-)boek voor deze lijst)  

Het oudste boek op deze lijst kocht ik in 1995. Nog met guldens! Die dag won ik een bedrag op een kraslot en daarvan kocht ik een boek. In die tijd schreef ik zoiets nog op in het boek. Dat boek moet sowieso op de luek'24-boekenlijst, want het wordt toch tijd dat deze ook eens gelezen wordt. Er stonden nog meer vergeten boeken in de kast, wachtend op aandacht. Ook boeken op de e-reader doen mee. Die worden soms nog sneller vergeten, doordat ze niet 'in het zicht' in de boekenkast staan.

In plaats van 24 heb ik inmiddels 30 boeken op mijn luek-lijst staan. Ik twijfel nog of ik dit weer terugbreng naar de 24 die ik écht wil lezen of dat ik het zo laat. Maak ik vooraf de keuze welke 24 boeken ik ga lezen, of denk ik achteraf 'oh mooi, er zijn 24 van gelezen, maar er zijn nog boeken over'. Zie? Lastig, lijstjes. Kopzorgen krijg je ervan. Voorlopig is de luek '24 mijn enige afvinklijstje van dit jaar. Al 4 boeken zijn er afgevinkt en de 5e ben ik aan het lezen.

 

Keep calm and read kaartje dat ik kreeg via postcrossing


#WoW betekent Write on Wednesday of Word of Week. Iedere woensdag verzint een van de deelnemers, deze week Karin, een woord waar je over kunt schrijven (bloggen, vloggen of ploggen). Niets moet, alles mag. Je kunt op ieder moment instappen. Zie ook https://verwondervrouw.nl/

zaterdag 30 december 2023

#WOT: gewoonte

 Gewoontes, iedereen heeft ze. Goede en slechte, waarvan men zelf uit kan maken wat ze tot een goede dan wel slechte gewoonte rekenen. De tijd voor afrekenen met slechte en het aanleren van goede gewoontes is weer aangebroken. 1 januari is bij uitstek de dag waarop men zich voorneemt nog louter met goede gewoontes bezig te zijn en de slechte achter zich te laten. Of eigenlijk 2 januari, want op de eerste moet men nog bijkomen van de feestelijke afsluiting van de wat mindere keuzes in het leven. 

Gewoontes zijn gedragspatronen of handelingen die regelmatig en vaak bijna automatisch worden uitgevoerd, meestal als reactie op bepaalde cues of stimuli. Ze vormen een integraal onderdeel van ons dagelijks leven en kunnen zowel positieve als negatieve invloeden hebben op onze gezondheid, productiviteit en algemeen welzijn. openai.com

Het aanleren van een gewoonte duurt zo'n zesenzestig dagen, heb ik ooit geleerd. Zesenzestig dagen! Dat zijn drie maanden! De meeste goede voornemens sneuvelen lang voor die tijd. Dat heeft te maken met 'snelwegen' en 'zandwegen' in je hersenen (metafoor, uiteraard, maar niet helemaal) waarbij de snelwegen de ingesleten, vaak makkelijke, gewoontes zijn en de zandwegen de lastigere. Om je aan te houden dan, voor veel mensen. Na zesenzestig dagen zouden de zandwegen meer geëgaliseerd zijn en er meer geplaveid uitzien, terwijl de snelwegen gebreken beginnen te vertonen, met wat hobbels en gaten. Als het goed is en gaat, tenminste. 

Al jaren bestaan mijn goede voornemens uit het prolongeren van de goede gewoontes en het trachten af te remmen van de minder goede. En op zich gaat dat heel goed. Met het geluk dat ik gek ben op groente en fruit, gaat gezond eten me over het algemeen goed af. Bewegen wat minder. Niet (alleen) door gebrek aan snelwegen in m'n hoofd, waarover mijn gewoontes zouden moeten lopen, meer door gebrek aan een goed mechanisme, die dat bewegen moet faciliteren. Ja, mijn lichaam dus.. 

De afgelopen maand was ik een aantal zandweggetjes in m'n hersenen aan het egaliseren. Nadat ik al bijna geen alcohol meer dronk, heb ik wekenlang de suiker kunnen weigeren. Suiker als in koekjes en chocolade. Wat er in de maaltijden zit die ik neem, meestal allemaal vers, niet altijd, daar kijk ik niet naar. Dat gaat over het algemeen om grammetjes en vind ik niet interessant. Dat ik rond Sinterklaas speculaaskoeken, pepernoten en chocoladeletters af kon slaan, vond ik een grotere impact hebben. En dat zonder moeite!

Wandelen pakte ik ook weer op en ik durfde zelfs op een gegeven moment twee keer twintig minuten te lopen. Mijn voeten accepteerden dit redelijk. Daarnaast begon ik aan fysiofitness, goed bezig dus! 

En toen kwam er een kleinkind. Gezond(er) eten was in Londen lastig. En om te vieren dat er een kleinkind was, nam ik ook een wijntje. En een toetje. Naar het ziekenhuis wandelden we, dus beweging kreeg ik wel, maar lang niet wat ik op een normale werkdag doe. 

Weer thuis was het ineens (ja, zo voelde dat) kerst en was er visite en lekker samen eten, zoals dat gaat. Na de kerst volgden, als gewoonlijk, meer vrije dagen en nog wat familiebezoek. En lekker eten én wijn. 

Ineens ben ik dus weer 'terug bij af', qua goede gewoontes. Al twee dagen niet gewandeld, suikerbrood bij ontbijt én lunch en veel te laat naar bed. Vandaag besloot ik dat 1 januari dé dag is om de betere gewoontes weer op te pakken. Al zo'n zevenentwintig dagen waren ze aan het inslijten, dus ik was op weg. Die paadjes zijn niet gelijk weer in hobbelige zandwegen veranderd, neem ik aan. Gelukkig maar, want daar zou ik vast m'n enkel op zwikken. 

De eerste dag van januari, ook nog een maandag, ga ik er weer voor. Dan pak ik de goede gewoontes weer op. Of misschien toch op de tweede ... (ja, uitstellen is ook een gewoonte, die ik af zou moeten leren, maar laten we niets overhaasten) 


Pad in het park, hobbelig en vol blad, water langs de randen en zon aan het eind

Elke week weer een WOT hoort natuurlijk ook tot de weer op te pakken goede gewoontes. 

Doe je mee?

#WOT of Write on Thursday. Het idee is elke donderdag een blog te schrijven over het woord van die dag, dat door Verwondervrouw of Karin verzonnen wordt.

maandag 25 december 2023

Over een kindje

Er was een blogstilte hier. Geen WOT's, geen klaagzang, geen teken van leven. Het zat er wel in, maar kwam er niet uit. Niet eens als concept. 

Wat was er aan de hand? Het hoofd zat vol. Werken lukte nog, maar nét. Werkgever was op de hoogte en kneep een oogje dicht, er werd nog genoeg gedaan hoor, maar ik was af en toe wat afwezig. Gelukkig was het niet zo druk. 

En waardoor zat het hoofd zo vol? Mijn kind, mijn oudste, was zwanger. En dat was nog niet alles. Rond de 32e week leken er problemen te zijn. Hen* lag een paar keer in het ziekenhuis met weeën en mogelijke bloodflow** problemen. 

Zenuwen! Ineens was er niets meer te plannen. Alles was onder voorbehoud, want mócht de kleine komen, dan gingen man en ik op stel en sprong naar Londen. Want ja, daar woont oudste met z'n man. En alles wat ik dacht, kwam neer op ons kleinkind. Ik wilde er wel over schrijven, maar toch ook weer niet. Ik was uiteraard emotioneel (WOT) en deed nog aan m'n vrijwilligerswerk (volgende WOT) en daar had ik ook allemaal schrijfwaardige gedachtes bij, maar zoals gezegd, geen blog. 

Inmiddels is hij er, onze kleinzoon. Geboren met 36 weken. 1,64 kg en zo gezond dat hij na 5 dagen het ziekenhuis mocht verlaten. Een beauty! Een poppetje, die zelfs in poppenkleren past. Zó klein! Z'n kleertjes zó groot, al is het maat 44. En aldoor zo'n tevreden koppie, alsof hij ons al vriendelijk toelacht "wees niet bang, het komt goed, ik ben er".

Man en ik zijn dus een week in Londen geweest. Hebben op maandag de 18e een groot deel van de dag in de zenuwen gezeten, tot de verlossende woorden "HIJ IS ER" doorkwamen. Mijn eerste blik was via videobellen, voor man alleen de schermafbeelding daarvan, want hij was net even weg. 's Middags uiteraard gelijk heen. Vasthouden, meehelpen verschonen, fles geven en zo zo zo opgelucht en blij zijn. 

Inmiddels is kleinzoon thuis met z'n zaza en papa en ook wij zijn weer in ons eigen huis. En zo kwam er ineens weer ruimte voor een blog. Een trotse oma-blog. Ik kan het nog niet bevatten, maar het is echt zo. En ineens is Londen ook heel ver weg, maar wat doe je eraan. 


Zijn kleine handje om mijn toch ook niet zo heel grote duim
Ons week-voor-kerst-kindje


*Hen, want mijn oudste is trans en non-binair. Had gelukkig nog wel diens baarmoeder. 

** bloodflow: want alles werd me in het Engels verteld en hoe het precies zat met de bloodflow is ook niet zo belangrijk. 

vrijdag 1 december 2023

Mijn mooiste boek van november

De herintroductie van een thema. 

Het was er dit jaar nog niet van gekomen, terwijl juist in tijden van blogrust een constante en herhaling wel handig is, maar hier is hij dan weer: 

mijn favoriete boek van de afgelopen maand

In november las ik zeven boeken en eigenlijk springt er niet één echt uit. Heb ik weer, haal ik een categorie uit het stof en kan ik er niet direct wat mee. Niet dat ik geen mooie boeken las, maar ze waren gewoon allemaal ongeveer even mooi, spannend of boeiend. 

Ik begon met One of us is Lying. Hier is ook een serie van op Netflix en daar had ik al van genoten. Van het boek nu dus ook. De 6:20 man van David Baldacci, Bezeten van Sander Blom en Escaperoom van Megan Goldin zijn allemaal leuke thrillers, heel andere insteek van het verhaal, maar spannend. Bezeten speelt zich af in de provincie Groningen, wat het af en toe nog iets leuker maakt, vind ik. 

Van Waar we niet over praten door Tracy Lien dacht ik dat het een thriller was, en hij is ook zeker spannend, maar gaat ook over Vietnamese vluchtelingen in Australië en hun problemen. Problemen die ik vorig jaar ook las in de boeken van Nhung Dam, een Nederlandse schrijfster wiens ouders ook vluchtten uit Vietnam. Best heftig en confronterend. Misschien is dit dan toch mijn mooiste boek. Of opvallendste boek.Of boek met meeste impact.

Via de actie Heel Nederland leest las ik Sonny Boy van Annejet van der Zijl. Ik had een roman verwacht, maar het was meer een beschrijving van het leven van Waldemar Nods en Rika van der Lans. Aangrijpend, frustrerend, maar wat een sterke mensen. Al jaren wilde ik dit boek lezen en ik ben blij dat ik het nu gedaan heb. Ook een boek met impact, trouwens, maar daarnaast een verhaal dat al vaker verteld en gelezen is. Dat gedeelte van de oorlog dan. Over Surinamers die in de jaren 1930 naar Nederland kwamen las ik eigenlijk nog nooit wat.

Als ik dan toch beschrijf welke boeken ik las, zal ik De dag dat de walvis kwam van John Ironmonger ook nog maar noemen. Weer een heel ander verhaal, interessant en vast met meer lagen dan ik erin teruglas, ondanks de bespreking achteraf in de leesclub. Een een boek over een pandemie geschreven in 2019 vond ik ook wel bijzonder. 

Dus, in plaats van mijn mooiste boek van de maand gewoon alle boeken op willekeurige volgorde. Ondertussen ben ik ook bezig in Eva van Cat Bohannon over het lichaam van de vrouw in de evolutie. Heel interessant, maar het leest niet zo snel. 

Kalender van november met de plaatjes van boeken op de dag dat ik ze uitlas
Kijk wat een leuk overzicht ik tegenwoordig heb door middel van een app!


(De WOT van deze week is vilein, hier kon ik echt helemaal niets bij verzinnen helaas)


vrijdag 24 november 2023

#WOT: Kater

 "Ja, ik heb het partijprogramma maar eens doorgelezen, er staan goede dingen in, maar ook minder goede", vertelde een man die toegaf op de PVV gestemd te hebben in een straatinterview op tv. Het was een proteststem, want de VVD, daar geloofde hij niet meer in. Kennelijk vond hij tussen de 25 alternatieven maar één échte protestpartij, die het tegen de VVD kon opnemen. Volgens mij kun je als protest tegen VVD beter Partij voor de Dieren stemmen, maar daar was hij kennelijk niet opgekomen. Maar waar hij precies op gestemd had, dáár kwam hij pas achter, toen hij na het stemmen het partijprogramma bekeek. 

Ik hoorde verschillende redenen om op de PVV te stemmen, van 'gewoon een leuke gast' tot 'tijd voor iets anders' of 'hij zegt tenminste hoe het is'. Dat eerste is persoonlijk, maar Wilders is één van de langstzittende Kamerleden én komt bij de VVD vandaan. Oude wijn in nieuwe zakken, noem je dat geloof ik ook wel. 

Kater
Gevoel van onbehagen, teleurstelling, ontgoocheling na een grote, maar tevergeefse inspanning [bron]

Een kater voor het naar bed gaan
Hoe ik me voelde, toen ik erachter kwam dat de PVV wel eens de grootste partij kon worden, beschrijft Karin heel goed. Verbijsterde en geschokte berichten gingen in een vriendinnenappgroep heen en weer. Hoe was dit mogelijk? Ik sliep er slecht van. 

Ik weet dat er mensen zijn die kijken naar een paar aandachtspunten en daar hun partij bij zoeken. Ik weet ook dat de PVV een paar punten in zijn programma heeft, die best goed klinken. Ze hebben alleen een veel groter aantal punten, waarbij me de tenen krommen, de rillingen over de rug lopen en de kin me op de grond valt. Hóe kun je het denken, laat staan in je programma zetten?

Er zijn veel mensen die het niet goed hebben in Nederland. Veel van deze mensen voelen zich niet gehoord en zijn ongelukkig. Ik geloof alleen niet dat de PVV het antwoord voor hen is. Ik ben zelfs bang dat ze van een koude kermis thuiskomen.

Voor die mensen die het moeilijk hebben, is het misschien fijn als er een zondebok aangewezen wordt. Één oplossing voor alle problemen. Met alles wat ik op tv en in de (sociale) media zag, werd mij duidelijk dat de oplossing van Wilders een wassen neus is. Niet alleen niet haalbaar, het is niet de oorzaak en het lost niets op. Maar dat is mijn (linkse) bubbel. De mensen die PVV stemden, zagen dit kennelijk niet. Ze zagen wel de onvrede en de mensen, die in het PVV-straatje riepen dat ze wisten hoe het moest. 

Ik ben bang. Ik ben verdrietig. Niet alleen verdrietig over de uitslag. Ook verdrietig dat zoveel mensen zó boos zijn en het zó slecht hebben, dat ze voor de standpunten van de PVV kozen. De boze standpunten. De standpunten, waar heel veel Nederlands het heel moeilijk mee gaan krijgen en zelfs nu al hebben. De standpunten waarbij groepen mensen buitengesloten worden. En dan doel ik niet alleen op asielzoekers en moslims. Nee, de uitsluiting van de PVV gaat veel verder. Eigenlijk word je alleen als witte cis hetero (man) niet uitgesloten, als het aan de PVV ligt. Je mag er wel zijn, maar liever niet op de voorgrond. En beter dat je je niet uitspreekt, als je voelt dat je benadeeld wordt. Dan had je maar wit, cis en hetero moeten zijn. En gezond van lijf en leden. Dat 'diversiteitsgeneuzel', daar heeft de PVV niets mee. (staat letterlijk zo in het programma)

We leven in een vrij land, in een democratie. Iedereen mag een partij starten, iedereen mag op de partijen stemmen die er zijn. En het is mooi dat mensen stemmen. Het is jammer dat niet iedereen van te voren kijkt waar hij/zij op stemt en dan achteraf misschien denkt 'oh, hier sta  ik misschien toch niet zo achter', terwijl de betreffende partij inmiddels de grootste is. We gaan het zien en meemaken. 

Ondertussen wens ik iedereen veel goeds, het allerbeste en veel liefde toe. 

Hartjessnoepjes met teksten als 'lief', 'snoes' enzovoorts

 

Mocht je willen weten waar mensen zoal voor vluchten, lees dan onderstaand boek eens. 
Zolang de citroenbomen bloeien
van Zoulfa Katouh

Zolang de citroenbomen bloeien van Zoulfa Katouh


Doe je mee?

#WOT of Write on Thursday. Het idee is elke donderdag een blog te schrijven over het woord van die dag, dat door Verwondervrouw of Karin verzonnen wordt.

maandag 20 november 2023

Ja, ik wil: tekenen!

"Tekenen!" zei ik ooit  als je naar m'n hobby's vroeg. Tekenen, schilderen en, nou vooruit, lezen. Later kwam daar fotograferen bij. 

Utopie was van de week het WOT woord. Ik dacht erover deze post te plaatsen. Is meer en vaker tekenen een utopie voor mij? 

Tegenwoordig teken ik niet zoveel meer. Mijn hobby leek lange tijd meer het kopen van tekenspullen te zijn dan het tekenen zelf. We hebben een kastje vol met schetsboeken (daar schreef ik net een blog over), potloden in kleur of grafiet in diverse hardheid, verf, contékrijt, pastelpotloden en pastelkrijt. Daarnaast zijn er nog een aantal boeken, waarin uitgelegd wordt hoe simpel tekenen eigenlijk is. Wat in de praktijk nog best tegenvalt. 
 
Dat ik weer wil gaan tekenen, is voor mij een goed teken. Ik wil weer even wat anders doen dan herhalingen van sitcoms kijken op tv. Ik wil weer even van de bank af en heb weer ruimte in m'n hoofd om wat te doen.  

Nu ik besloten heb tot gebruik van aanwezig materiaal komt de volgende opgave: wat ga ik tekenen. De besluiteloosheid hierover is één van de redenen dat ik niet teken. Vaak pak ik een boekje, zet een paar lijnen op papier en leg 'm weer weg. In een serie van Nicci French pakt de hoofdpersoon, Frieda Klein, steeds een wijnfles om te tekenen. Eigenlijk wel een goed idee, steeds hetzelfde onderwerp te nemen. Dus nu vraag ik me alleen nog maar af wát ik dan zal nemen als herhalend onderwerp. Je zou kunnen denken "giraffes genoeg", maar ik kan het mezelf heel moeilijk maken. En zo blijf ik uitstellen. 

Elma de Jonge, ontwerper en blogger :

“Leg de lat niet te hoog. Het zal niet elke dag een Van Gogh worden. Dat maakt niet uit, het gaat juist ook om het proces. Je werkt vanzelf toe naar een eigen stijl. En laat je inspireren. Ik kan uren op Pinterest kijken om ideeën op te doen qua kleurencombinaties of patroontjes. Maar geef er natuurlijk wel altijd je eigen draai aan.”

Meer van Elma’s art journal vind je op haar instagram (bron: Flow magazine)

Googlen op 'tekeninspiratie' leert mij dat ik vast niet de enige ben, want er zijn heel veel sites en boeken die dit als onderwerp hebben. Er zijn 365-tekenideeën boekjes, waarin voor elke dag een simpel onderwerp staat. Zou ik ook kunnen doen in de al aanwezige boekjes. Er is 'teken je dag'-inspiratie. Er zijn legio sites met art journal ideeën en ik had dus zelf nog boeken. 

Collage. Boven een stapel boeken over tekenen, onder 3 boeken uitgelicht: Zen tekenen, Het Flow tekenboek en Stap voor stap tekenen

Ohjaaa.... 

Zowel het gebrek aan ideeën als die mooi uitgewerkte inspiratievoorstellen blokkeren mij. Toch geniet ik er enorm van om al die ideeën te bekijken. Zoveel mensen maken zoveel leuke dingen! Ik wil tekenen, maar ben ook bang? Uiteraard weet ik dat het tekenen voor de lol is, omdat te genieten van het potlood of krijt op papier en daar iets uit te zien komen, maar bij voorbaat zie ik al op tegen het product. Jeetje, waarom maak ik het mij zo ingewikkeld. Wil ik nou tekenen of niet? 

Van de week heb ik toch een paar stiften gekocht en ben ik voorzichtig weer begonnen met wat kleur op papier zetten. Daarnaast is 'kijken naar tekeninspiratie' een nieuwe hobby erbij. Weer een hele andere hobby dan 'tekenspullen kopen'.  

(Toevallig zag ik van de week toch het perfecte boekje.. echt wat ik zoek.. en ik kocht ‘m niet!)

..

(Nog niet)


Voorbeelden van tekeninspiratie op internet: