Pagina's

vrijdag 11 maart 2022

Nou dát weer

Ik ben boos. Op m'n lichaam. Ik weet dat dat niet zinvol is, iets met accepteren ook, maar .... AAAaaargh

Wat is er aan de hand? Nou, iets aan de voet eigenlijk. Hielspoor. Dit is een pijnlijke pees onder je hiel, de naam zegt het al een beetje. Hoe dat komt? Wandelen. Je weet wel, die rustige beweging met een minimum aan blessures. Behalve dan bij mij. Eerst m'n achillespees en nu dit. 

Wat is er aan te doen? Stretchen (dat hielp ook zo goed bij de achillespees, not), fijne schoenen (daar let ik altijd al op), gelzooltjes in de schoen onder de hak en minder wandelen. En ik was zo goed bezig weer. Vanwege de achillespees niet te lang achter elkaar. Half uurtje naar het werk, twintig minuten tijdens de lunch en weer half uurtje naar huis. Of half uurtje lunch en 's avonds nog half uurtje met m'n man, op dagen dat ik de fiets nam. De achillespees vond het best. De fascia plantaris of aponeurosis plantaris (peesplaat onder de hiel) niet. Eerst viel het nog wel mee tijdens het wandelen, maar dat is niet meer zo. Ook tijdens lopen doet nu zeer. En opstaan na een tijdje zitten? Het ziet eruit als bij een hoogbejaarde. Een niet al te fitte hoogbejaarde dan. Niet zo iemand van 82 jaar die nog marathons loopt of graag een Elfstedentocht wil schaatsen.

Dus ik wandel weer minder, ga weer op de fiets naar het werk. Gelukkig kun je bij ommetje nu ook je fietsritten registreren door FIETSRIT bij de challengecode in te vullen. En gelukkig is het heerlijk (fiets)weer, waardoor ik meer geneigd ben de fiets ook daadwerkelijk te pakken. Als het regent en waait, loop ik liever. 

Maar, al met al baal ik dus als een stekker. Ben ik gevoelsmatig wéér terug bij af. Altijd maar weer die rem. Mijn lichaam heeft écht een hekel aan bewegen en gooit alles in de strijd om mij zittend op de bank te houden, zo lijkt het. En daar baal ik dan weer ontzettend van, maar dat had ik al gezegd. 

fascia plantaris of peesplaat onder hiel

Hopelijk ben ik op 7 april weer zover hersteld, dat ik mee kan doen aan de Wandel naar je werk-dag. Ja, ik probeer maar positief te blijven. 
 


maandag 7 maart 2022

Gek op uitdagingen

 

Kijk dan wat leuk, de IkPas-uitdagingen op een rij. Dry January is inmiddels vervallen. KortDroog ook, zou je zeggen, maar die staat er nog bij. Twee uitdagingen voor maart, ik heb mij voor beide aangemeld. Geen keuzestress. En nu een nieuwe, voor april. Grote Schoonmaak. Daar doe ik meestal niet aan, een grote schoonmaak, maar deze kriebelt. Gaat het me nóg een maand lukken? Helemaal 'droog' tot aan onze vakantie in mei? Dat wordt wel écht een uitdaging, mooi weer, terrasjes, vaker bij mensen langs of visite thuis.

Ik merk dat het helpt, die uitdagingen, want ik ben er gék op. Zo doe ik ook elke dag meerdere ommetjes, want daarvoor krijg ik punten en is er een scorelijst. Al wandelend heb ik mij naar het hoogste niveau gelopen en nu is de uitdaging niet weer te degraderen. 

Dan is er natuurlijk nog de smartwatch, de stappen- en bewegingsuitdaging. Ik moet eerlijk toegeven dat ik op rustige dagen in het weekend de uitdaging een stukje laat zakken, om tóch m'n doel te halen die dag, maar dat is alleen als het 's avonds laat is en ik besef dat het niet meer gaat lukken. Of als ik heel veel pijn heb. Of andere dingen gedaan heb, waarbij helaas geen stappen geteld werden of training genoteerd. 

Uiteraard doe ik al jaren mee met de leesuitdaging van Hebben, maar dat is al bijna geen uitdaging meer. In het begin nog wel. Nu vind ik de honderd boeken van voorgaande jaren wel genoeg. Lezen is geen wedstrijd en behoeft ook niet steeds verbeterd te worden. Lezen bijhouden zit nu wel in het systeem. 

En bij IkPas krijg je badges! Oh heerlijk, kijk toch hoe gezellig! Je zou bijna op stap gaan, naar een vrijdagmiddagborrel of wat voor activiteit dan ook doen, om maar weer een badge in te mogen kleuren. (ja, ik heb diegene eruit gehaald, die ik gehaald heb, maar er zijn nog uitdagingen te gaan)

 

Ook ommetje heeft dit soort badges, of medailles, maar als je eenmaal een tijdje onderweg bent, moet je wel heel lang doorzetten, voordat je een nieuwe medaille krijgt. Honderd dagen, in de meeste gevallen. Ik voelde toch wel enige frustratie, toen mijn 'Reeks aangesloten dagen lopen' stopte, omdat ik in Londen vergeten was de app aan te zetten. Stond ik na 162 dagen ineens weer op 0. Een moment, waarop ik erover dacht met deze app te stoppen. Gelukkig zijn er nog de statistieken.

Dus ja, uitdagingen zijn aan mij wel besteed. Leuke uitdagingen dan. Vriendinnen van mij doen in december een '31 dagen opruimchallenge' en delen elke dag foto's wat ze wegdoen. Niets voor mij. Over een 'zoveel dagen geen suiker' challenge heb ik wel eens nagedacht, maar dat gaat dan ook over toegevoegde suikers, zoals in ketchup, en dat is te lastig, al die etiketten lezen. Ik zou er mijn eigen uitdaging van kunnen maken, maar zoveel zoetwaren eet ik in normale weken niet. Deze week is het Nationale Week Zonder Vlees & Zuivel, maar zo leef ik al bijna. Een uitdaging die ik met gemak zou kunnen halen en dus niet echt een uitdaging.

Maar goed, Grote Schoonmaak dus. In april. Zonder stofdoek en verplaatsing van meubilair, maar ook zonder alcohol. Ik denk er nog even over. 

Welke uitdagingen vind jij leuk om te doen?


 



 


donderdag 3 maart 2022

Boeken van januari en februari

In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.

2022 De kop is eraf

op 03 maart 2022 door   

Elk jaar zie ik de winter voor me als een grijze en koude periode, waar geen doorkomen aan is. Regelmatig denk ik dan in maart "huh, zijn er alweer twee maanden voorbij??" Zo ook dit jaar. Daarom dus een rijtje boeken van de eerste twee maanden van dit jaar. 

Ik begon 2022 iets positiever dan de bedoeling was, met corona. Gelukkig is dat weer voorbij, maar zo begon ik het jaar met veel tijd om te lezen. Wat las ik? 

Zeemeermin en Vuurtorenwachter - Camilla Läckberg
Met Zeemeermin wilde ik eerst even stoppen met deze serie, waarvan ik de eerste zes boeken in één ruk achter elkaar door las, maar het boek eindigde met zo'n enorme dubbele cliffhanger, dat ik 's nachts nog de eerste hoofdstukken van Vuurtorenwachter las, om te weten hoe het verder zou gaan met de hoofdpersonen. En ja, er zijn nog een aantal delen, dus in principe weet je dat ze het redden, maar hóe?

De boeken van Läckberg zijn steeds opgebouwd uit korte fragmenten van steeds weer andere personen. Gaandeweg kom je erachter welke stukjes van wie zijn, maar soms vind ik dat wel vertragend werken voor bepaalde verhaallijnen. Läckberg weeft ook heden en verleden door elkaar en langzamerhand ontstaat het verhaal. Misschien wel verslavend. 

Ooit zal ik hoog vliegen, mijn leven met een conversiestoornis - Maaike Baarslag
Een heftig verhaal van een jonge vrouw, die door onbekende oorzaak ineens niets meer kan, behalve liggen. Bij een conversiestoornis, een somatische onverklaarblare lichamelijke klacht (SOLK) kunnen delen van je lichaam uitvallen zonder dat je weet waarom. Mijn oudste kind heeft hier ook mee te maken. Hij heeft wel andere klachten dan Baarslag, gelukkig. 

Baarslag schrijft open over haar leven met deze aandoening, de frustraties als dingen niet lukken en de machteloosheid als er geen plek meer voor haar is in instellingen. 

Engeleneiland - Camilla Läckberg
Wederom een spannend boek van Läckberg. 

Jij mag alles zijn - Griet Op de Beeck
Een lief en soms verdrietig verhaal over een meisje, Lexi, dat opgroeit in verdrietige omstandigheden. Op haar eigen manier probeert ze het voor haar omgeving beter te maken. 

Terra Ultima - Raoul Deleo en Noah J. Stern
Een fantastisch boek met geweldige tekeningen. Het verhaal gaat over een ontdekkingsreiziger, die een onbekend werelddeel ontdekt. Kleurrijke tekeningen laten de lezer kennismaken met het dierenrijk, terwijl er ondertussen kort verteld wordt hoe het leven op dit continent is. Een boek om regelmatig door te bladeren. 

Leeuwentemmer en Heks - Camilla Läckberg
De laatste twee boeken van de serie met Erica Falck en Patrik Hedström. Op persoonlijk vlak komt alles bij elkaar. De verhalen zijn weer spannend. Heks gaat ook voor een groot deel over de problemen, die vluchtelingen ondervinden in het land waar ze heengevlucht zijn en de vooroordelen waar ze tegenaan lopen. 

Confrontaties - Simone Atangana Bekono
Salomé Atabong wordt al geruime tijd gepest op school. Wanneer het uit de hand loopt, komt ze in een jeugddetentiecentrum terecht. Een indringend boek over discriminatie, frustratie en onmacht. 

De leesclub - Laura de Koning (luisterboek, verteller Peggy Vrijens) 
Een verhaal met een leuke opzet, waarin een jonge vrouw een groot landhuis erft. Samen met haar vriendinnen van de leesclub, besluit ze hier wat van te maken. Ondertussen lopen ze tegen wat problemen en knappe mannen met blauwe ogen op. Het verhaal is leuk, de romantiek en de vrouwelijke machteloosheid en onzekerheid ligt er voor mij allemaal wat te dik bovenop. 

Sneeuwwit - Samuel Bjørk
Dit boek is een prequel van de serie met Holger Munch en Mia Kröger. Holger is net een nieuwe afdeling gestart en Mia komt voor het eerst het team versterken, vanwege haar talent om dingen te zien. Als gewoonlijk is Mia erg obsessief bezig met haar onderzoek, geen idee hoe ze dit lichamelijk uithoudt, en Holger rookt wat af. Sowieso schiet iedereen van links naar rechts, het ene moment hier, andere daar en slapen doen ze niet. Buiten dat, is het een spannend verhaal, met vele losse puzzelstukjes die op het eind perfect in elkaar vallen. Op een gegeven moment vond ik wel dat er érg veel personages aangedragen werden, maar dat heeft dus een reden. 

Ik was wel even van m'n stuk, toen ik erachter kwam dat een eerste moord in Zweden in de regio van Erica Falck en Patrik Hedström uit de boeken van Camilla Läckberg, gepleegd is. Onbewust verwachtte ik Patrik als dienstdoende agent. In elk geval geen plek waar het veilig lijkt om vakantie te vieren. 

De apotheker - Jan en Sanne Terlouw
Een leuk, spannend verhaal over een vermoorde vrouw en een zoon, die denkt dat ze vermoord is. Anderen weten niet zo goed wat te denken. Een vriendin van de zoon gaat met haar vader op onderzoek uit. 

Perfecte Prooi - Helen Fields
Hoewel ik de verhalen van Fields spannend vind, word ik ook snel afgeleid. Op de één of andere manier lukt doorlezen me niet goed. Dit kan te maken hebben met dat ik na de corona weer aan het werk ben gegaan, maar nog wel moe ben. Het verhaal zit in elk geval weer formidabel in elkaar. 

Februari

51794b1a21fcfda8886a7049b5353a32.jpg

Het was eind januarie-begin februari poezieweek en ik ging op pad om dichtbundels te kopen. Op zoek naar de bundels, die mijn boekwinkel me online aangeraden had, stond ik lange tijd te twijfelen voor het poezieschap. Eigenlijk had ik verwacht, dat er een grote display met dichtbundels zou zijn, maar die was er niet. Het boek van Mariek Lucas Rijneveld kon ik ook al niet vinden. 

Het boek dat ik niet weer weg kon leggen was Poems About Books and Libraries van diverse auteurs. Eén van de eerste gedichten die ik las, voelde zó vertrouwd. Het ging over het feit, dat je als boekenliefhebber maar boeken blijft kopen, ook al heb je nog niet alle boeken gelezen, die je ooit kocht. En ja, toen was ik verkocht. Het boekje ging mee én ik had hem al snel uit. Er staan zulke leuke gedichten in!

Na nog wat rondneuzen, bladeren en twijfelen, kwam ik die dag met vier dichtbundels thuis. 

De klokkenluider van de Notre Dame - Victor Hugo (luisterboek, verteller Louis van Beek)
Ik vond het maar een moeizaam boek. Zoveel monologen over de bouw van de Notre Dame, de opbouw van Parijs en het stratenplan. De mensen die er wonen en waar. Het idee over hoe een mens is, met al zijn fouten. Het duurde (erg) lang, voordat ik het verhaal erachter kon gaan waarderen. 

Perfecte Dood - Helen Fields
Hiervoor geldt eigenlijk hetzelfde als voor Perfecte Prooi. Nog steeds moe van corona en met verminderde concentratie, kwam ik het boek maar moeilijk door, maar ik vond het verhaal dus wél spannend en boeiend. Mogelijk nog wat te ingewikkeld voor m'n vermoeide brein. 

Ik werd gekozen als jurylid voor de Hebben Thrillerprijs! Deze mag ik hier nog niet noemen, dus er volgen nu alleen nog luisterboeken van deze maand.

Overleven met chronische pijn - Anna Raymann (luisterboek, door de schrijfster zelf voorgelezen)
Raymann heeft fibromyalgie en met veel tips uit de praktijk geeft ze je handreikingen hoe om te gaan met de lichaam en je leven, als je chronische pijn hebt. Er staan veel nuttige dingen in, maar voor mij was het meeste al herhaling. 

Knap voor een dik meisje - Tatjana Almuli (luisterboek, door de schrijfster zelf voorgelezen)
Almuli is haar hele leven al dik en merkt dat er tegen haar anders aangekeken wordt dan naar haar dunnen familieleden en vriendinnen. Ze probeert met al haar macht af te vallen, doet zelfs mee aan een televisieprogramma, maar het is voor haar een oneerlijke strijd. Langzamerhand verandert haar kijk op haar lichaam. In plaats van altijd maar in het perfecte plaatje proberen te passen, wordt het tijd dat de kaders voor een perfect plaatje veranderen en dat mensen niet meer afgerekend worden op hun (over-)gewicht. 

Almuli leest zelf voor en wanneer ze bepaalde opmerkingen benoemt, hoor je haar boosheid. Vooral de laatste hoofdstukken zou ik af en toe nog eens door willen lezen, want daar staan mooie en rake dingen in. 

De meisjes - Annet Schaap (luisterboek, door de schrijfster zelf voorgelezen)
In de meisjes geeft Schaap zeven sprookjes een modern jasje. Ze leest zelf voor, nee, ze dráágt voor. De verhalen zijn leuk, de manier waarop ze ze brengt maken ze nóg leuker. Het was een heerlijke ervaring. 

Hoewel het lezen in februari nog steeds niet echt ging zoals ik gewend ben, heb ik inmiddels wél m'n vier thrillers voor de thrillerprijs uit. Zo zit ik dus al op tweeëntwintig boeken dit jaar! Mede dankzij mijn eerste ziekteweek, waarin ik niet veel anders kon doen dan lezen. Maar ook dankzij de heerlijke thrillers, die ik mocht lezen. Wat een feest!


dinsdag 1 maart 2022

Blij alcoholvrij

Na de Dry January uitdaging ben ik ook Kortdroog goed doorgekomen. Ik kreeg van Ikpas een lovende mail, wat góed van mij, een héle maand niet drinken! Voelde een beetje ongemakkelijk, want het kostte geen moeite. 

Had ik dan helemaal geen trek in een wijntje? 
Nee, eigenlijk niet. Alleen bij een pizza heb ik me even afgevraagd, wat een goed alternatief zou zijn in plaats van de gangbare rode wijn. Want dat 'hoort' bij pizza. Maar het bleek dat water, met of zonder bubbels, net zo goed past. Ik heb dat water trouwens ook even 'opgeleukt' met gember en ananas. Dat was lekker, hoewel ik nog naar de juiste verhoudingen zoek, maar geen vervanging voor het wijntje. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik bij de verjaardag van m'n zwager nep-wijn gedronken heb. Lekker, maar ik dronk ook veel thee. Ook lekker. 

En dat heb ik ook met een andere vervanger. Hoewel ik geen trek in alcohol had, werd ik wel nieuwsgierig naar de alcoholvervangers die ik vorige maand kocht. Ze stonden nog steeds onaangeroerd in de kast. Ik besloot de Sapinca te proberen. Een 'rootbeer', waarin 10 verschillende wortels gemengd zijn. Er zit gember en kurkuma in, maar ook maca, yacon, tapioca, mierikswortel, zoethout, galanga, ashwanganda en oranjewortel. Nee, ik ken ze inderdaad niet allemaal. De combinatie is lekker, vind ik. Sapinca is eigenlijk alleen als mix te drinken en een mix is snel gemaakt met koud (bruisend) water of juist als thee met heet water. Een vervanging voor alcohol vind ik het niet echt. Meer een exotische frisdrank.Een drank met een 'bite'. 
 
Het grappige vind ik, dat ik nu ineens op zoek ga naar 'iets anders'. Terwijl ik nooit cocktails dronk, struin ik nu het internet af naar alcoholvrije varianten. Daarvan zijn er veel. Logische voorbeelden als een virgin Piña colada en virgin smoothies (ja, ik ken smoothies niet in eerste instantie als gezond ontbijt, maar als een lekkere vruchtenmix met alcohol uit het Caribisch gebied), maar ook mixen van vruchtensappen met frisdranken, zoals tonic en gemberbier. De drankjes zien er vooral feestelijk uit, door de kleurenlaagjes en de aankleding met parapluutjes, kruidentakjes en schijfjes fruit op de rand, vind ik. Nog steeds geen vervanging voor het wijntje op de zaterdagavond. Misschien wel voor een barbecue of bij een meer zomerse verjaardag. 

Al met al: tot nu toe bevalt alcoholvrij best goed. Nog steeds ondervind ik geen voordelen. Ik slaap hetzelfde, weeg hetzelfde, m'n huid is droog en jeukt als een gek. 's Nachts word ik zwetend wakker en de energie blijft ook op hetzelfde peil. Net als de hoofdpijn. Maar ik heb wel minder kans op allerlei ziektes op latere leeftijd. 

De reden dat ik me alsnog inschreef voor 'Fris de lente in' en '40 dagen geen druppel' (ja, die zijn allebei in maart, ik kon niet kiezen) is dat ik voor mezelf heel goed wil nadenken óf ik een wijntje/alcohol neem en waarom dan wel. Wordt het leven daar écht zoveel leuker van? Of is dat slechts een opgedrongen sociaal idee. Mogelijk wordt de maand maart ook lastiger door mijn moeders bijzondere verjaardag en dan die van mij (en m'n zus) nog eind van de maand. En binnen de '40 dagen geen druppel' valt zelfs nog een weekendje weg. Over uitdagingen gesproken.  



Gezellig ziet dit eruit he? Ik ben al rozemarijn aan het stekken om mijn drankjes mee op te leuken.



NB: dit wordt geen blog over hoe fantastisch het alcoholvrije leven is. Het blijft wel gaan over wat mij bezighoudt.