Onze ouwe

Op de bank springen gaat niet meer zo makkelijk. Vaak zit hij er huppend voor en kijkt één van ons dan verwachtingsvol aan. 'Help'? Lijkt hij dan te vragen. Andere keren springt hij er juist vol enthousiasme en zeer gemakkelijk op. Wanneer hij een deur in de tuin hoort, bijvoorbeeld, wat kan betekenen dat het baasje thuiskomt en voor de hond houdt dat automatisch in dat het etenstijd is. Ook als baasje een keer uren eerder door de poort stapt. Baasje thuis = eten. Hondenlogica.

Onze maltezer Milo is nu ruim tien jaar bij ons gezin. Tien jaar. Wat is er veel gebeurd in die tijd. De kinderen zaten nog op de basisschool en lieten hem tussen de middag uit. We wandelden nog vaak, soms urenlang, in het weekend. Uiteraard alleen met mooi weer. Hoewel schier onmogelijk lijkt het erop dat de hond een nóg grotere hekel aan regen heeft dan ik. Sneeuw vindt hij dan weer geweldig, maar het blijft wel heel vervelend in z'n vacht kleven. Deze winter nog geen last van gehad.

Nu, tien jaar later, is de oudste al uit huis. Met z'n geliefde mee naar Londen. Jongste vertrekt dit jaar vanwege opleiding zuidwaarts. Hij blijft (voorlopig) nog wel binnen Nederland, maar gaat op zijn manier z'n hart achterna.

Wat er in ons leven ook veranderde, de hond merkte daar natuurlijk alleen zijn dingen van. De oudste bleek chronisch ziek en heeft toen hij nog thuiswoonde vele uren op de bank doorgebracht. Voor de hond natuurlijk heel ongezellig, dat oudste wegging. Na drukke schooljaren van jongste, is hij nu ineens veel meer thuis. De gezelligheid keerde voor de hond terug. En daar zal dus halverwege 2020 weer verandering in komen.

Nou is het niet zo dat hij heel veel aandacht krijgt of vraagt, wanneer één van ons thuis is. Milo ligt voornamelijk op de bank, schuift van de ene plek naar de ander, dan weer naar een heel andere bank om vervolgens weer terug te gaan naar het eerste plekje. Een kwartiertje tegen je aan en dan weer weg. Een paar keer per dag wordt er even gespeeld met 'de kip', het eerste speelgoedje waarmee hij apporteert, en vanaf vier uur zit hij verwachtingsvol de tuin in te kijken of baasje al thuiskomt.

Wat ook veranderde is het wandelen. Milo was daar nooit echt een fan van. In de tijd dat ik wandelde voor de 10.000 stappen per dag, deed ik dat vooral zónder hond, want die vond dat inmiddels veel te ver. Toch had ik met hem bepaalde vaste afstanden. 's Morgens was de eerste ronde ook gelijk de grootste, zo'n twintig minuten door het park. De daarop volgende rondes wat kleiner en 's avonds is het letterlijk een blokje rond. Wat Milo betreft doen we alleen nog maar dat blokje rond. De grootste ochtendronde is dus verworden tot één van de kleinere rondjes, die we de rest van de dag ook lopen.

Dat is niet alleen de schuld van Milo, ook mijn achillespees speelde een rol. Maar hoewel ik nu wel weer meer kan wandelen, vindt Milo het wel best. Hij wil z'n behoeftes doen, vooral graag in bepaalde bosjes, en dan weer snel naar huis. Neem ik hem toch eens mee op een langere afstand, loopt hij met een klein donderwolkje boven z'n koppie met me mee. Of blijft overal extra lang staan snuffelen. Hij presteerde het zelfs een keertje om mij door te laten lopen en zelf een kortere route te nemen.

Onze ouwe.. we haalden hem uit het asiel toen hij ongeveer drie jaar oud was. Inmiddels is hij deel van ons leven. Hoewel we geen lange wandelingen meer maken, houdt hij me op vrije dagen toch in beweging. Tenminste vier keer per dag lopen we een klein rondje. De rest van de dag ligt hij op één van z'n plekjes op de bank, af en toe gaat z'n kop omhoog en kan hij je minutenlang aanstaren. Geen idee wat hij dan denkt of wil, irritant is het wel. Andere keren schrikt hij op, van vuurwerk of als we een mug dood proberen te slaan. (wat doen die beesten hier om deze tijd van het jaar?) Ik hoop dat hij nog lang bij ons blijft.

Boeken van januari

In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders. 

Mijn boeken van januari

op 01 februari 2020 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

En dan is de eerste maand van het jaar alweer voorbij. 2019 eindigde voor mij anders dan anders en daardoor begon 2020 wat raar. Lezen leek in een dip te raken. Uiteindelijk heb ik me er toe gezet, aangezien ik de ontspanning echt nodig leek te hebben.

Wat las ik?

De Muze - Jessie Burton
Een bijzonder boek dat zich afspeelt in het Andalusië van 1936 en Londen 1967. In Spanje speelt het verhaal rond het meisje Olive,dat samen met haar Oostenrijks/Engelse ouders in een Spaans landhuis komt te wonen. Isaac en Teresa, broer en zus, komen al snel hun diensten aanbieden en er onstaat een intrige rondom een schilderij.

In Londen speelt het verhaal zich af rond Odille. Zij is geboren op Trinidad en hoewel ze daardoor Engelse is, wordt ze door haar donkere huid als vreemdeling gezien. Zij krijgt een baan bij een galerie. Ze raakt bevriend met een jongeman, die een schilderij van z'n moeder heeft geërfd. Zij spoort hem aan dit bij de galeriehouder te laten taxeren en daar blijkt haar werkgeefster Quick een bijzonder gevoel bij te hebben.

Hoeder gezocht - Eveline Bergwerf
Dit is een jeugdboek dat door BookCrossing op mijn pad kwam. Eén van de boeken die ik toch liever eerst wilde lezen, voordat ik het verder liet zwerven.
Het verhaal gaat over Franca, die samen met haar broertje David opgroeit bij een tante, die niet echt haar tante is. Op een dag wordt ze door een magiër meegenomen naar het Verbonden Land. In dit land blijken meisjes niet dezelfde rechten te hebben als Franca in het moderne leven gewend was. Als opstandige tiener gaat ze hierin tegen verzet. Uiteindelijk blijkt dat de leiders van het land wel naar haar moeten luisteren en zij herzien hun oordeel over Franca.

Graag had ik deel twee ook gelijk gelezen, maar die blijkt er nog niet te zijn. Een behoorlijke tegenvaller, aangezien dit boek al in 2007 geschreven is en volgens de website van de schrijfsters is deel twee 'bijna klaar'.

Moeder is onmogelijk - Olivia Goldsmith
De titel klinkt leuker dan het boek uiteindelij is. Ik vond vooral de kinderen onmogelijk en de moeder een heerlijk mens. Maar goed, wie ben ik. Het is een leuke roman, waar je zeker een paar uur plezier aan kunt beleven.

Echo - Thomas Olde Heuvelt
Op social media had ik de meest uiteenlopende reacties op dit boek gelezen en eigenlijk durfde ik niet te beginnen, bang dat het zou tegenvallen, wat ik verwachtte er nogal wat van. Maarrrr.. met de thrillerleesclub hadden we deze uitgekozen, dus nu moest ik echt. En ooh, wat een geweldig boek! Heerlijk. In een weekend uit.
Ik was vervolgens wel de énige in mijn thrillerleesclub die hem zo goed vond.

Als ik aan je denk - Laura Lippman
Leuk, weer een boek dat ik kreeg via BookCrossing. Een schrijfster waar ik nog nooit van had gehoord, maar wellicht nog wat van wil lezen. Hoewel niet echt écht spannend, zitten er goede wendingen in het verhaal, dat blijft boeien tot het laatst.

Koerier voor Sarajevo - Tomas Ross
Deze dwarsligger kocht ik in 2017, vooral omdat hij zo goedkoop was en weer eens in een ander land afspeelde. We hadden toen de landenchallenge. Raar genoeg kwam ik er nu pas aan toe.
Het is een spannend boek, dat zich afspeelt in de Balkanoorlog. Een boek over liefde, intriges en verraad. Een aanrader.

Rosy - Pierre Lemaitre
Een dun boekje en een dun verhaal. Wel vermakelijk.

Sherlock Holmes en de Agra-schat - Arthur Canon Doyle (luisterboek)
Met dit luisterboek sloot ik m'n leesmaand af. Zo kwam ik toch nog op acht boeken.
Het is wel een goed verhaal, maar doordat ik luisterboeken nooit in één keer door luister, kom ik nooit echt in het verhaal. De verteller doet het wel leuk, met verschillende stemmen voor elk karakter, maar een volgend boek van Sherlock Holmes zou ik toch eerder lezen dan luisteren.

Acht boeken dus, niet slecht voor een leesdip.