Enige maanden hiervoor zag ik in de Golden Raand, het tijdschrift van het Groninger Landschap, een oproep voor promotiemedewerkers. Dat leek me wel wat. De stichting kende ik al, doordat ik jaren terug gastvrouw was bij een bezoekerscentrum in Pieterburen. Dat beviel heel goed, maar met kleine kinderen thuis en een man die 's weekends ook vaak de auto nodig had, was Pieterburen gewoon te ver weg.
Om dichter in de buurt wat te doen, ben ik toen bij een kunstenaarscollectief begonnen, maar dat is inmiddels ook alweer voorbij. Het afgelopen jaar is er enigszins wat rust in huis gekomen, dus het was wel weer eens tijd voor wat nieuws, vond ik. De oproep kwam dus éigenlijk op een goed moment.
De eerste keer dat ik meeloop met het promotieteam is op de tuinbeurs Groei en Bloei bij de Fraeylemaborg in Slochteren op tweede Paasdag. Het was er druk. Ik keek m'n ogen uit, zowel bij de tuinbeurs zelf als naar onze kar. Wat hebben we veel leuke producten! Boeken, ansichtkaarten, het tijdschrift natuurlijk en bijvoorbeeld koolzaadhoning en -zeep. Ik wist niet dat dat laatste bestond.
Het werven van nieuwe donateurs, waarvoor we eigenlijk zijn, gaat ook goed.
Al met al was de dag zwaar, maar het weer schitterend en de sfeer gezellig. Leuk om te doen, goed dat ik me aanmeldde.
De tweede keer ging ik naar Ten Boer, waar we met het team van de Widde Meuln probeerden meer mensen te trekken als vrijwilliger. En ondertussen ook wat donateurs te verwerven. Maar het regent en is vrij koud. Het is Bookstoreday, maar in Ten Boer doet de boekwinkel daar niet aan. Deze ervaring is iets minder positief.
Door drukke weekenden voor mijn vakantie en vervolgens mijn daadwerkelijke vakantie, ben ik vrij lang geen 'promotiemeisje'. De eerst volgende gelegenheid is in augustus. Elke zondag staat de promokar bij Zeehondenmuur op de dijk van de Dollard bij Termunten. De weervoorspelling is niet zo goed en ik zie er tegenop. Zit erover te denken me maar af te melden voor volgend jaar alvast, want lichamelijk vraagt zo'n dag best veel van mijn lichaam. Zeker als het weer tegenzit.
Maar dan kom ik bij die zeehondenmuur. Mijn collega is gezellig (dat was de andere dagen ook het geval, uiteraard, maar we zijn nu met z'n tweeën, dus meer op elkaar aangewezen), de omgeving fantastisch! Lepelaars vliegen om ons heen. Ik zag deze vogels nog nooit in het echt. Hier zijn er zoveel! En dan de zeehonden. Natuurlijk ga ik ook even naar de muur. Het zijn er meer dan honderd!
Ik ben zó enthousiast, hier doen we het voor. Dit willen we niet alleen beschermen, maar ook delen met mensen. Voorbijgangers, veel meer dan ik verwachtte, zijn ook enthousiast. Eigenlijk vond ik het jammer dat ik niet vaker bij de zeehondenmuur stond, terwijl ik er eerst zo tegenop zag.
Twee weken later zijn er de havendagen in Delfzijl. Ook daar staat het promotieteam van het Groninger Landschap. Mag ik een "Uiteraard!" Ik wist niet dat de provincie zoveel activiteiten had. Van de havendagen had ik mogelijk wel vaag eens gehoord, maar nooit de behoefte gevoeld erheen te gaan. Het weer is weer niet best. En het is druk. Maar wederom heel gezellig, daar zorgen we zelf voor. Die paar regenbuien naemen we maar voor lief. Veel nieuwe donateurs hebben we niet geworven, de zondag dat ik er was. Zaterdags hadden mijn collega's meer succes.
De laatste keer dat ik bij een activiteit was, was bij het Dollardfestival. Weer in Termunten, maar dit keer bij het bezoekerscentrum. Wéér koud, wéér druk en gezellig. Allerlei activiteiten voor kinderen zijn daar. Echt leuk. Sommige mensen waren er gewoon de hele dag. Onvoorstelbaar vond ik dat.
Ook na deze dag was ik békaf en eigenlijk rees de vraag of dit vrijwilligerswerk wel slim is om te doen. Het is een hele dag vooral staan. Het is buiten, wat met een mooie zomer niet erg is, maar afgelopen zomer viel het qua weer net op mijn dagen behoorlijk tegen.
Ik twijfel dus nog. Ondertussen kwamen er al meer oproepen voorbij, waar ik wel wat voor voelde. Vrijwilliger bij de bibliotheek in het ziekenhuis, bijvoorbeeld, maar dat móet elke week minimaal één dagdeel. Zo frequent wil en kán ik mij niet vastleggen, maar het lijkt me wel heel erg leuk. Taalmaatje of zoiets lijkt me ook mooi om te doen. Mensen helpen, dat klinkt misschien ook wel nuttiger dan donateurs werven. Hoewel het behoud van de natuur en Gronings erfgoed ook niet onbelangrijk is.
Afgelopen zaterdag hadden we een etentje met het hele promotieteam. We zijn niet echt met veel, soms moesten activiteiten afgezegd worden, omdat er geen promotieleden beschikbaar waren. Dat is jammer. Het is een leuke groep mensen. Zij maakten een wandeling in Westerwolde, ik bleef binnen een boek lezen. Anderhalfuur wandelen is niet te doen met mijn achillespees. Helaas zijn in de Smeerling in Westerwolde geen comfortabele stoelen rond de open haard, maar gelukkig ook geen hard houten stoeltjes bij de tafels. Ik houd het er wel vol.
Al met al was dit vrijwilligerswerk een positieve ervaring en ik besluit het nog een jaar te gaan doen. Tenslotte waren de ervaringen meer positief dan negatief en ik kom nog eens ergens, waar ik voorheen nooit kwam. En wat woon ik toch in een mooie provincie!
(Mocht een lezer denken "goh wat leuk, zo'n promotieteam", we zoeken nog mensen die dit ook willen doen)
