In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn.
Mijn boeken van februari
"Lezen is een genoegen, het kan ons naar een totaal andere wereld voeren. Niemand die ooit door een boek plaats en tijd vergat, zal dat ontkennen. Dat lezen aangenaam moet zijn, dat het doel ervan precies is om plezier op te wekken, is een relatief nieuwe opvatting"
Dit citaat komt uit het boekje Vrouwen die lezen zijn gevaarlijk van Stefan Bollmann, waar ik de maand februari mee begin. Hierin worden lezende vrouwen in de kunst beschreven, naar aanleiding van diverse schilderijen en een aantal foto's. Hoewel het een dun boekje is, valt Bollmann toch een aantal keren in herhaling. Zo worden een schilderij van Rembrandt 'Oude lezende vrouw' en van Edward Hopper 'Hotelkamer' twee keer op exact dezelfde manier beschreven.
Waarom zijn lezende vrouwen nou zo gevaarlijk? Nou, al lezend doen ze ideeën op, waarvan de maatschappij liever niet zag dat ze die hadden. Ze kregen zelfbewustzijn. Heel eng voor de man.
Uit de serie Heroes of Olympus van Rick Riordan lees ik House of Hades en met The blood of Olympus sluit ik de serie af. Wat een verhalen! Hous of Hades duurde mij af en toe iets te lang, maar met Blood of Olympus zat de vaart er weer goed in. Met boeken van deze dikte wordt het nog lastig om de 100 van mijn readingchallenge te halen! Het is voor mij zeker dat ik nog meer boeken met Griekse en Romeinse (misschien zelfs Egyptische) goden in de hoofdrol ga lezen. Noorse goden hebbben mij ook altijd geïntersseerd. Tenslotte passen die beter bij mijn regio. Daar ga ik maar eens naar op zoek.
De psychiater en het meisje - Erik Rozing
Het themaboek voor deze maand; een leesclubboek. Gekregen via de Hebban adventkalender stond deze heel handig op de e-reader, die overal mee naar toe gaat. Zo begon ik er in een willekeurige wachtkamer al in, terwijl de boeken van Riordan me nog bezighielden. Dit boek pakte me in het begin zo, dat deze 'thuiskeuze' me af en toe moeilijk viel, zelfs. Later viel dit boek me wat zwaarder, maar de humoristische schrijfstijl trekt me er doorheen.
Achter je - Lisa Gardner
Nog een boek dat past bij het thema van deze maand. Ik wilde het al langer lezen en was wel weer eens toe aan een ouderwetse thriller. Nou, dan ben je met dit boek aan het goede adres. Het kostte wat slaap, maar binnen twee dagen was ik door het boek heen.
De IJsdragers - Anna Enquist
Wat doe je als je 's avonds een boek uitleest, maar voor het slapen toch nog wat wilt lezen? Ik pakte een oud boekenweekgeschenk. Achteraf weet ik nog steeds niet wat ik ervan vond. Beklemmend wel.
Ik zag een man met een bos bloemen naar de Nieuwstad gaan - Lilian Zielstra
Na een signeersessie van Japke-d Bouma, nam ik dit boek ook mee naar huis. Zielstra was twee jaar lang Stadsdichter in Groningen. (Nieuwstad is onze Rosse Buurt) en ik wilde al eerder een boek van haar kopen. In dit boekje staan de gedichten die ze maakte in haar functie. Een bijzondere vlotte stijl. Het boekje was snel uit, maar gedichten herlees je regelmatig, toch? Dit boekje zal ik er in elk geval nog wel eens bij pakken.
Bot voor Bot - Kathy Reichs
Een aantal boeken van Reichs met Temperance Brennan in de hoofdrol, die we kennen van de serie Bones, had ik een tijdje in huis. Een neef leest ze vaak en veel. Toen ik er laatst weer één op zijn salontafel zag liggen, besloot ik toch eens in een exemplaar te beginnen.
De hoofdpersoon komt niet helemaal overeen met 'Bones' in de serie. Tenminste, dat denk ik, want ik heb de serie niet echt goed gevolgd. Wie weet wat er in de volgende boeken gebeurt. De schrijfstijl is omslachtig en wollig, af en toe. Tot in den treure worden dingen omschreven in plaats van beschreven. De schrijfster maakt duidelijk dat ze veel van geschiedenis weet; iets zou uit de tijd stammen dat Alaska bij de Verenigde Staten wilde behoren, een vest ziet eruit alsof het van voor de grote honger in Ierland stamt en ga zo maar door. Daarnaast is haar de kleur van ongepoetste tanden of juist gepoetst tin, en dat vlak na elkaar in één hoofdstuk. Tot in den treure worden, zeker in het begin, routes door Montreal beschreven.
Maar als je hier over- en doorheen leest (of stukken overslaat) dan is het een heerlijk verhaal, waar je niet zomaar mee wilt stoppen. De volgende boeken ga ik dan ook zeker lezen.
En zo zit de tweede maand van 2019 er weer op. En dankzij een paar dunnere boeken, zit ik ook weer mooi op het schema van mijn hebbanreadingchallenge.
