Boeken van december

In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders. 

Mijn boeken van december

op 31 december 2019 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

De maand is weer voorbij, wat las ik in december?

Eind november haal ik een boek uit de minibieb van Debbie van der Zande. Jawel 'onze Debbie'.

De Boekendief van Markus Zusak
Dit verhaal wordt verteld door de dood. En waar de dood is, overlijden mensen. Hij neemt hun zielen mee over z'n schouder, aan z'n hand, bij tientallen aan z'n vingertoppen en kinderen altijd in zijn armen. Zoals het broertje van Liesel en zo leert hij haar kennen. Het verhaal speelt zich af in de tweede wereldoorlog, dus de dood heeft het druk. Toch vindt hij het verhaal van Liesel zo intrigerend, dat hij het wil vertellen. Hij komt haar vaak tegen. Ik huil tranen met tuiten aan het eind van het verhaal en moet mijn nominatie voor 'beste boek van 2019' herzien, ben ik bang.

Ik kan me voorstellen dat niet iedereen de schrijfstijl prettig vindt, maar ik verlies me erin. De beschrijvingen en metaforen, ze zijn geweldig. Regelmatig wordt het verhaal even onderbroken door een uitleg, vertaling of opsommig, als een soort intermezzo in het verhaal. 

Ook leuk: na het lezen leg ik dit boek te zwerven bij onze plaatselijke supermarkt en ik zie dat de straatkrantverkoopster hem in haar tas stopt. Ik hoop dat ze er net zo van geniet als ik.

Oogcontact - Ruth Newman
Dana Stone is een helderziende, die een traumatische ervaring heeft gehad bij het opsporen van een seriemoordernaar. Toch hoeft ze niet lang na te denken als rechercheur Joe Masters haar vraagt hem te helpen bij een zaak. Ik vond dit een leuk boek, met eens een andere manier om naar de dader te zoeken. Tenslotte houd ik wel van een beetje paranormaliteit. De schrijfstijl was ook fijn, ik zat goed in het verhaal.

Niemandsland - Simon Tolkien
Een prachtige roman, dat zich afspeelt in het begin van de twintigste eeuw in Engeland. Een boeiend verhaal over armoede, waar wij ons niets meer bij kunnen voorstellen, gelukkig, en standenongelijkheid. Maar ook over de verschrikkingen van de eerste wereldoorlog in de loopgraven. Maar ook over de veerkracht van mensen en kameraadschap. Ik dacht dat Simon Tolkien het verhaal van z'n grootvader vertelde, maar alleen die ervaringen van de oorlog zijn op zijn leven gebaseerd, begreep ik achteraf.

Reis om de wereld in 80 dagen - Jules Verne (luisterboek)
Mijn luisterboeken gaan tussendoor, met deze was ik dan ook al een tijdje bezig. Het is een onderhoudend verhaal, met veel voorspelbare gebeurtenissen, maar dat is nu. In de tijd dat het boek geschreven werd, waren mensen niet zo verwend, denk ik dan.
Verne is erg van de opsommingen, vooral als hij omgeving of materialen beschrijft. Dat hoeft voor mij niet altijd zo. Als ik het boek gelezen had, had ik vast passages overgeslagen.

Ik had het boek trouwens ook gelezen, toen ik 16 jaar was. Ik kan me herinneren dat ik het toen spannender vond. Misschien dat zelf lezen toch meer binnenkomt.

You - Caroline Kepnes
Nadat ik het nog onder de indruk ben van Niemandsland, besluit ik als volgend boek het eerste boek te gaan lezen dat op m'n pad komt: het boek van de adventskalender van die dag, ook al is het niet direct mijn genre. Dat werd dit You, waarvan het verhaal me ook wel intrigeerde.

Gedurende het lezen ben ik niet altijd enthousiast. Wel over sommige dingen, zoals de beschrijving van tijd volgens de songtekst "Nothing compares to You" van Sinaed O'Conner (It's been seven hours and fifteen days..) Ik leer tevens dat dit geschreven is door Prince. Wist ik niet.

Maar verder duurt het stalken (wat volgens de hoofdpersoon geen stalken is) me te lang en hoewel ik wil weten hoe het afloopt, komt dat einde niet snel genoeg.

54 minuten - Marieke Nijkamp
Een verhaal over een schietpartij op een school. Verschillende leerlingen worden gevolgd, allemaal hebben ze een geschiedenis met de schutter. Indrukwekkend, beangstigend en spannend. Verdrietig ook.

Versplinterd - Karin Slaughter
Door een doos met boeken van BookCrossing, kwam ik aan dit boek. Voorheen vond ik Slaughter vaak te gedetailleerd over de dingen, die slachtoffers aangedaan worden. In dit boek ook wel, maar het is niet zo heel uitgebreid. Wel gaat het voor mijn gevoel wat lang door over de dyslexie van de hoofdpersoon. Een spannend verhaal.

Het Eindstation - Patricia Cornwell
Deel 11 van de serie over/met hoofdpersoon Kay Scarpetti. Niet echt een losstaand verhaal, maar toen ik er eenmaal inzat goed te lezen. Wel opvallend wat er veranderd is in de opsporing sinds 1997, toen het boek geschreven werd. En dat er nog gerookt werd in kantoren en huizen!

Jaaroverzicht
Niet alleen de maand is voorbij, ook 2019 is bijna niet meer.

Door omstandigheden kwam ik dit jaar niet toe aan meer blogs in december. Ik las ook minder. Dankzij Hebban wel een mooi overzicht van 2019: https://www.hebban.nl/!/ria-vanb/2019

109 boeken, 33.405 bladzijdes. Meeste boeken gelezen van Kathy Reichs, uiteraard over Temperance Brennan. Dikste boek was Gevangen van Stephen King en dunste de boekenweeknovelle van Murat Isik Mijn moeders strijd

Nog een paar lijstjes:

In deze genres las je in 2019

35 boeken in het genre literatuur

48 boeken in het genre thrillers

6 boeken in het genre feelgood

4 boeken in het genre fantasy

6 boeken in het genre young-adult

8 boeken in het genre jeugdboeken

7 boeken in het genre non-fictie

0 boeken in het genre culinair (misschien eens wat culinairs gaan lezen?)

Jouw leesjaar per maand

JAN 8

FEB 8

MAA 10

APR 10

MEI 8

JUN 11

JUL 14

AUG 12

SEP 7

OKT 7

NOV 6

DEC 8

Iedereen de beste wensen voor 2020

Op naar een mooi nieuw leesjaar. Ik ben al begonnen :-)

Boeken van november

In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders. 

Mijn boeken van november

op 30 november 2019 door Ria van Boeken tot Blog  

+1

Eind oktober begon ik met het boek Kruisverband van Louzewies de Jager. Hoewel het niet zo'n dik boek is, deed ik er ruim een week over om hem uit te lezen. Gewoon, omdat andere dingen leuker leken dan dit boek. Uiteindelijk ben ik er op zaterdag voor gaan zitten en mocht ik niets anders meer doen, tot het boek uit was. Een opluchting.

Een goede raad - J.K. Rowling
Aangezien ik heel graag Harry Potter lees en ook al fan ben van de serie Cormoran Strike, geschreven onder Rowlings pseudoniem Robert Galbraith, werd het wel tijd dat ik dit boek ging lezen. Ik had er wat negatieve commentaren over gezien, dus durfde niet zo goed. Uitstellen was niet nodig geweest.

In het boek komen veel personages voor. Ik begreep van iemand, dat die dat teveel vond. Voor mij was het geen probleem. Het verhaal bouwt langzaam op naar een gebeurtenis, dat is duidelijk, maar welke gebeurtenis precies? Er komen scheurtjes in nette facades, niet iedereen is hoe je ze zou verwachten. Anderen juist exact zoals je dacht. Ook beschrijft het boek, hoe belangrijk afkomst is. Hoe anders er naar je gekeken wordt, wanneer je in een slechte buurt geboren bent dan wanneer je uit de goede wijk komt. Hoe belangrijk positieve aandacht ook kan zijn.

Al met al was het voor mij een pageturner. Ik zat zo in het verhaal, dat ik me aan het eind afvroeg, wat IK had kunnen doen, om deze gebeurtenis te voorkomen.

Moord op de moestuin - Nicolien Mizee
Dit boek was in februari van dit jaar Boek van de maand bij De Wereld Draait Door. Toen werd ik er al nieuwsgierig naar. Nu las ik het voor m'n leesclub. Het boek is dunner dan ik verwachtte. Het is ook minder spannend. Eigenlijk snap ik niet helemaal waarom het boekenpanel zo lyrisch over dit boek was. Het is leuk om te lezen, maar blijft bij mij niet echt hangen. Bovendien doe ik nog best lang over deze 130 pagina's.

Angel Mage - Garth Nix
Toen ik de beschrijving van dit boek las, besloot ik mij weer eens in te schrijven voor een leesclub. En gelukkig maar. Wat een heerlijk boek!

Perfecte resten - Helen Fields
Terwijl ik net begonnen was in Angel Mage voor de leesclub, ontving ik bericht dat ik Perfecte resten mocht buzzen. Oh - oeps.. - Gelukkig las Angel Mage lekker door en kon ik al snel verder met de buzz.

Perfecte resten is een spannende thriller, die zich afspeelt in Schotland. Het boek begint bij de dader, die een lijk verbrandt. (altijd lekkere binnenkomer) Gedurende het boek leer je zowel de dader als de hoofdpersonen, Luc Callanach en Ava Turner, steeds beter kennen. Hier staat mijn recensie.

Dit boek is volgens Hebban officieel mijn 100e, waarmee ik dus mijn readingchallenge heb volbracht! Onofficieel was dit al twee boeken eerder, aangezien ik twee Duitstalige boeken las, die ik niet kon registreren. Maakt niet uit, ik heb het gehaald!

.

Tranen van de giraffe - Alexander McCall Smith
Dit is mijn vergeten boek. Jawel, dit jaar heb ik 'm gewoon gelezen! En ook nog in november.
Tranen van de giraffe is een leuk boek, dat zich afspeelt in Botswana. Het is geschreven in een wat simpele taal, vind ik zelf. Er wordt veel nadruk gelegd op de cultuur in Botswana, de normen en waarden en hoe de jeugd van tegenwoordig zo anders is. De hoofdpersoon vindt eerlijkheid belangrijk, maar zoekt voor de goede vrede wel de grenzen daarvan op.

Wat mij, zoals wel vaker in boeken, irriteerde was de nadruk op de rol van de vrouw als het gaat om schoonmaken en de boel netjes houden.

En dan beginnen we met de laatste maand van het jaar. Een maand, waarin er weer een adventskalender is. Ik kijk er verwachtingsvol naar uit, net als velen met mij.

Wat erbij

Het is begin februari van dit jaar. Als ik binnenloop in het Koetshuis van de Ennemaborg in Midwolda brandt de open haard in het midden gezellig. Er staan comfortabele stoelen omheen. Het interieur bestaat uit veel donker hout en ouderwetse keukenstoelen rond de tafels, met vitrines langs de kant. Er hangen schilderijen aan de muren. Aan één tafel zitten twee mensen te kletsen. Verder is het leeg. Ik stap op ze af, want ik heb een afspraak met iemand van de Stichting het Groninger Landschap. Hij is er nog niet, maar ze weten wie het is. Ik zit nog niet of hij komt binnen.

Enige maanden hiervoor zag ik in de Golden Raand, het tijdschrift van het Groninger Landschap, een oproep voor promotiemedewerkers. Dat leek me wel wat. De stichting kende ik al, doordat ik jaren terug gastvrouw was bij een bezoekerscentrum in Pieterburen. Dat beviel heel goed, maar met kleine kinderen thuis en een man die 's weekends ook vaak de auto nodig had, was Pieterburen gewoon te ver weg.

Om dichter in de buurt wat te doen, ben ik toen bij een kunstenaarscollectief begonnen, maar dat is inmiddels ook alweer voorbij. Het afgelopen jaar is er enigszins wat rust in huis gekomen, dus het was wel weer eens tijd voor wat nieuws, vond ik. De oproep kwam dus éigenlijk op een goed moment.

De eerste keer dat ik meeloop met het promotieteam is op de tuinbeurs Groei en Bloei bij de Fraeylemaborg in Slochteren op tweede Paasdag. Het was er druk. Ik keek m'n ogen uit, zowel bij de tuinbeurs zelf als naar onze kar. Wat hebben we veel leuke producten! Boeken, ansichtkaarten, het tijdschrift natuurlijk en bijvoorbeeld koolzaadhoning en -zeep. Ik wist niet dat dat laatste bestond.
Het werven van nieuwe donateurs, waarvoor we eigenlijk zijn, gaat ook goed.

Al met al was de dag zwaar, maar het weer schitterend en de sfeer gezellig. Leuk om te doen, goed dat ik me aanmeldde.

De tweede keer ging ik naar Ten Boer, waar we met het team van de Widde Meuln probeerden meer mensen te trekken als vrijwilliger. En ondertussen ook wat donateurs te verwerven. Maar het regent en is vrij koud. Het is Bookstoreday, maar in Ten Boer doet de boekwinkel daar niet aan. Deze ervaring is iets minder positief.

Door drukke weekenden voor mijn vakantie en vervolgens mijn daadwerkelijke vakantie, ben ik vrij lang geen 'promotiemeisje'. De eerst volgende gelegenheid is in augustus. Elke zondag staat de promokar bij Zeehondenmuur op de dijk van de Dollard bij Termunten. De weervoorspelling is niet zo goed en ik zie er tegenop. Zit erover te denken me maar af te melden voor volgend jaar alvast, want lichamelijk vraagt zo'n dag best veel van mijn lichaam. Zeker als het weer tegenzit.

Maar dan kom ik bij die zeehondenmuur. Mijn collega is gezellig (dat was de andere dagen ook het geval, uiteraard, maar we zijn nu met z'n tweeën, dus meer op elkaar aangewezen), de omgeving fantastisch! Lepelaars vliegen om ons heen. Ik zag deze vogels nog nooit in het echt. Hier zijn er zoveel! En dan de zeehonden. Natuurlijk ga ik ook even naar de muur. Het zijn er meer dan honderd!

Ik ben zó enthousiast, hier doen we het voor. Dit willen we niet alleen beschermen, maar ook delen met mensen. Voorbijgangers, veel meer dan ik verwachtte, zijn ook enthousiast. Eigenlijk vond ik het jammer dat ik niet vaker bij de zeehondenmuur stond, terwijl ik er eerst zo tegenop zag.

Twee weken later zijn er de havendagen in Delfzijl. Ook daar staat het promotieteam van het Groninger Landschap. Mag ik een "Uiteraard!" Ik wist niet dat de provincie zoveel activiteiten had. Van de havendagen had ik mogelijk wel vaag eens gehoord, maar nooit de behoefte gevoeld erheen te gaan. Het weer is weer niet best. En het is druk. Maar wederom heel gezellig, daar zorgen we zelf voor. Die paar regenbuien naemen we maar voor lief. Veel nieuwe donateurs hebben we niet geworven, de zondag dat ik er was. Zaterdags hadden mijn collega's meer succes.

 De laatste keer dat ik bij een activiteit was, was bij het Dollardfestival. Weer in Termunten, maar dit keer bij het bezoekerscentrum. Wéér koud, wéér druk en gezellig. Allerlei activiteiten voor kinderen zijn daar. Echt leuk. Sommige mensen waren er gewoon de hele dag. Onvoorstelbaar vond ik dat. 

Ook na deze dag was ik békaf en eigenlijk rees de vraag of dit vrijwilligerswerk wel slim is om te doen. Het is een hele dag vooral staan. Het is buiten, wat met een mooie zomer niet erg is, maar afgelopen zomer viel het qua weer net op mijn dagen behoorlijk tegen. 

Ik twijfel dus nog. Ondertussen kwamen er al meer oproepen voorbij, waar ik wel wat voor voelde. Vrijwilliger bij de bibliotheek in het ziekenhuis, bijvoorbeeld, maar dat móet elke week minimaal één dagdeel. Zo frequent wil en kán ik mij niet vastleggen, maar het lijkt me wel heel erg leuk. Taalmaatje of zoiets lijkt me ook mooi om te doen. Mensen helpen, dat klinkt misschien ook wel nuttiger dan donateurs werven. Hoewel het behoud van de natuur en Gronings erfgoed ook niet onbelangrijk is. 

Afgelopen zaterdag hadden we een etentje met het hele promotieteam. We zijn niet echt met veel, soms moesten activiteiten afgezegd worden, omdat er geen promotieleden beschikbaar waren. Dat is jammer. Het is een leuke groep mensen. Zij maakten een wandeling in Westerwolde, ik bleef binnen een boek lezen. Anderhalfuur wandelen is niet te doen met mijn achillespees. Helaas zijn in de Smeerling in Westerwolde geen comfortabele stoelen rond de open haard, maar gelukkig ook geen hard houten stoeltjes bij de tafels. Ik houd het er wel vol.

Al met al was dit vrijwilligerswerk een positieve ervaring en ik besluit het nog een jaar te gaan doen. Tenslotte waren de ervaringen meer positief dan negatief en ik kom nog eens ergens, waar ik voorheen nooit kwam. En wat woon ik toch in een mooie provincie!

(Mocht een lezer denken "goh wat leuk, zo'n promotieteam", we zoeken nog mensen die dit ook willen doen)

Mengelmouzen

Jos Rietveld signeert

Vol bewondering kijk en luister ik naar haar, mijn collega de 'import-Groningse', zoals ze zichzelf noemt. Ondertussen maakt ze een praatje in het Gronings, doorspekt haar toespraak met Groningse woorden, zinnen en uitdrukkingen en schrijft ze om de week een column in de krant over de Groninger taal.

Ik, een geboren en getogen Groningse, kom niet verder dan 'het komt goud' (het komt goed) Niet echt een taaltechnisch hoogstandje.

Dertig jaar terug verhuisde Jos Rietveld uit Zuid Nederland naar Groningen. Ik weet niet precies het hoe en waarom. Wel weet ik dat ze al met taal bezig was en zich in Groningen aansloot bij een taalgenootschap. Ook schreef ze stukjes voor een wijkkrantje, maar die stopte.

Tien jaar terug werd ze gevraagd om haar stukjes voor het Dagblad van het Noorden te gaan schrijven. Dit jaar kwam ze in aanraking met iemand van Koninklijke Uitgeverij Van Gorcum, die het een goed idee vond om deze stukjes te bundelen en in boekvorm uit te geven. Jos besloot niet te gaan schiften en stopte gewoon alle 193 tot dan toe geschreven columns in het boekwerkje. Gisteren werd dit boekwerkje gepubliceerd.

Het boekje heet Mengelmouzen.  

,,Een mengelmous’’, zegt Rietveld, ,,is een verzameling van invloeden, wat we in het Nederlands een ratjetoe noemen. Mensen die naar de stad komen en hun taal en gebruiken meenemen.’’(quote uit artikel DvhN)

Ik was aanwezig met drie andere collega's en zag haar dus met trots een eerste exemplaar overhandigen aan wijkwethouder Carine Bloemhoff, omringd door fotografen, als al een echte beroemdheid. Het tweede eerste exemplaar ging naar bevriend Groninger publicist Henk Puister, die haar in de beginjaren in Groningen opnam in het genootschap Pennestreken. Na nog wat toespraken signeert Jos die ter plekke aangeschafte boeken. Er staat een heuse rij met fans, maar Jos signeert ook niet zomaar, ze heeft voor iedereen een persoonlijke opdracht.

Ik koop twee exemplaren, één voor mezelf en één nog weg te geven, ik weet niet aan wie. Ik vraag hierin wel een handtekening, want dit wordt natuurlijk een collectors item. "Biezonder bewoarspul", noemt Jos dat nog snel in het Gronings.

Helaas heb ik geen tijd voor de afsluitende borrel. De hond moet eruit, dus op m'n nieuwe fiets 'vlieg' ik naar huis.

Daar is ie dan..

"Ik geef je driehonderd euro voor je fiets, als jij deze koopt", zegt de fietsenmaker, wanneer ik (bijna) kwijlend voor een plaatje van een rode elektrische fiets sta.

Al een tijdje twijfel ik of ik wel of niet aan de fiets met trapondersteuning wil. Steeds sloeg de meter door naar "Nee, nog niet nodig", maar nu zag ik dus een leuke rode fiets. Een róde. En niet eens zo duur. Leuk sportief model en.. róód.

Afijn, het is weer duidelijk waar ik m'n spullen op aanschaf. Ook bij de auto was mijn eerste eis 'rood' en daarna model en grootte enzo. Gelukkig houdt mijn man z'n verstand erbij. "Wat is de actieradius e fietst hij wel lekker?" Ik kijk 'm verbaasd aan. "Wat? Hij is róód!" Man draait eens met z'n ogen.

Natuurlijk komt dit verstand binnen. Ik snap ook wel dat fietsgemak belangrijker is dan de kleur, dus ik ga wat fietsen testen. De rode fietst lekker, jeeeeeuuu wat snél! Maar toch.. het is hem niet helemaal. Er is nog een andere fiets, mooier met kratdrager er al voorop, maar die fietst zelfs op de eerste honderd meter niet fijn. Wel jammer.

Door omstandigheden (lui, regen, moe, migraine) laat ik de fiets even voor wat hij is, maar gisteren ging ik dan toch weer langs de winkel. Ik had een model gezien, ongeveer zoals mijn oude fiets. Misschien fietst die écht lekker. Deze fiets kan ik niet meer vinden (enige wat ik nog wist was de prijs en ongeveer de kleur, ik ben té erg), maar de fietsenmaker komt met nog een andere. Donkerpaars, met kratdrager en net zo duur als de rode. Zodra ik opstap, ben ik verkocht. Hij zit als een comfortabele stoel. De draaicirkel is ietsje anders dan m'n oude fiets, maar dat went wel. De snelheid is nog steeds eng. Na kort overleg met man, ga ik overstag, deze wil ik.

Dus, dit is hem. Vanmorgen heb ik er al op gefietst. Hij is donkerpaars, maar dat zie je alleen in de zon, helaas. Het merk is RAP, een eigen merk van onze fietsenmaker. Waarschijnlijk pak ik vanaf nu sneller de fiets, want het fietste toch wel erg lekker en makkelijk. Geen overweging meer, dat de wind tegen toch wel zwaar en fietsen dus pijnlijk is. Hoogstens nog dat het nat en koud is, maar daar heb ik dus een regenbroek voor. Ergens.

Boeken van oktober

In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders. 

Mijn boeken van oktober

op 03 november 2019 door Ria van Boeken tot Blog  

+2

Oktober, de maand van de spannende boeken, toch?

Ik begon goed in elk geval met Het Instituut van Stephen King.  Als gewoonlijk begint het verhaal kabbelend: een man die door Amerika trekt en hier en daar een baantje aanneemt. En een jong gezin, redelijk normaal. Alles 'ladidieladiedaa', totdat... en dan komt de spanning, waarvan je wist dat die zou komen. Het las weer heerlijk weg.

Judaskus - Linda Jansma
Op zich een spannend verhaal, dat voor mijn gevoel wat rommelig begint. En wat rommelig blijft door terugblikken [Toen] en schuingedrukte briefjes [Nu]. Ondertussen ook nog het verhaal verteld vanuit drie verschillende vrouwen. Geleidelijk krijg je door wat er ongeveer gebeurd moet zijn en is er nog de spanning hoe het afloopt. Vanwege de schrijfstijl wilde ik eigenlijk drie sterren geven. Ik ergerde me ook nogal aan één van de vrouwen. Vanwege het verhaal zijn het toch vier sterren geworden. En ik blijf met zorgen zitten om één van de hoofdrolspeelsters. Hoe gaat het nu met haar??

Uilskuikens in de Koningslaagte - Erik van Dost
Een vermakelijk kinderboek dat zich afspeelt in de Koningslaagte. Dit boek is geschreven in opdracht van Stichting Het Groninger Landschap voor het bezoekerscentrum Buitenplaats Reitdiep dat in de Koningslaagte ligt.
Twee jongeren gaan fietsen en komen door een val ineens terug in de geschiedenis. Daar beleven ze een paar dagen uit het leven van de Groningers van een paar eeuwen terug.

Harry Potter en de steen der wijzen - J.K. Rowling
Wanneer de dagen korter en kouder worden en de wind om het huis loeit, verlang ik (onbewust?) naar grote haardvuren, boterbier, allerlei voedsel met pompoen gemaakt door huiselven, kortom: de wereld van tovenaars, de wereld van Harry Potter. Heerlijk. Aan de ene kant vind ik het jammer, dat ik m'n tijd 'verdoe' met een boek dat ik al zo vaak las. Aan de andere kant is het heerlijk wegdromen in een bijzondere wereld, waar het ook altijd koud lijkt te zijn.

De acht bergen - Paolo Cognetti

Marionet - Daniel Cole
Ik kom het boek moeizaam in, denk dat de proloog gaat over gebeurtenissen in het vorige boek Ragdoll, maar dat blijkt niet zo te zijn. Dat verwart mij. Er wordt wel een aantal keren gerefereerd aan dit boek, maar het meeste is een nieuw verhaal. Een gruwelijk verhaal. Een verhaal, dat ik slechts met moeite weg kon leggen, toe ik er eenmaal wél in zat. En nu op naar deel drie van deze serie. Dit boek eindigt tenslotte met een enorme cliffhanger pff.

Mag ik even iets tegen je aanhouden? - Japke-d. Bouma
Op hilarische wijze beschrijft Bouma hoe zij tegen het huidige taalgebruik op kantoor en in de media aankijkt. En hoe het volgens haar ook kan, misschien wel duidelijker. Het boekje lag een tijdje naast m'n bed en regelmatig las ik een paar stukjes, wanneer ik bijvoorbeeld net een boek uitlas en niet voor het slapen aan een nieuwe wilde beginnen. Ideaal.

De Wolven - Daniel Cole
Voordat ik aan dit boek begin, besluit ik eerst het laatste hoofdstuk van deel één nog een keer door te lezen, zodat ik de details van de afronding van dat boek weer voor me kan zien.

Het boek gaat gelijk verder waar Marionet stopte. Vriend en ex-collega van Baxter en Wolf, Finley Shaw, pleegt zelfmoord. Wolf gelooft hier niet in. Door de flashbacks naar een zaak in de zeventiger jaren snap je als lezer al snel dat deze ermee verband houdt. Maar hoe? Een heerlijk spannend verhaal met verwachte en oververwachte twists en een bevredigend einde.