Groen, groen groen en oranje

Het kijken naar natuurlijk groen, geeft je voor langere tijd ontspanning, zo las ik laatst ergens. Daar dacht ik vanmorgen aan, toen ik met de hond door het park liep. Waar een paar weken terug nog knoppen vol zaten met belofte, is het park nu zo goed als groen. Op sommige plekken doet een enkele boom nog moeite z'n eerste blad eruit te persen, maar groen overheerst.

Mijn hond loopt dapper voor me uit. De afgelopen dagen namen we wegens omstandigheden (ik stond te laat op) een kortere route, maar hij wilde zo graag weer eens door een groter stuk park. Vandaag geef ik hem die ruimte. Ondertussen kijk ik genietend rond.

Toch, alle natuurlijk groen ten spijt, heb ik niet direct het gevoel dat ik aan alle kanten ontspan. Daar moet ik, ook tijdens zo'n wandeling, toch echt moeite voor doen.

Om mij heen hebben de vogeltjes een drukte van belang. Het lijkt erop dat zij met meer groen in eerste instantie juist meer stress ervaren. Nesten moeten gebouwd, eitjes gelegd en uitgebroed en dan moet hun nageslacht nog eten. Daarnaast dient ervoor gezorgd te worden dat de alom vertegenwoordigde katten, kraaien, eksters en vlaamse gaaien juist weer van dat nageslacht afblijven. Dan zijn er ook nog van die kleine drukke vliegers, die dat na het uitvliegen van hun kroost gewoon  nog een keer doen. Bij het verdwijnen van het groen keert voor hen de rust terug, denk ik dan. Heerlijk ontspannen, kale bomen en alleen je eigen eten maar om voor te zorgen.

 Voor het groen aan kleurde het park al geel met narcissen en speenkruid. Inmiddels zijn er witte en roze bloesems en andere fleurige bloemen.  De vergeet-me-nietjes, waar een aantal jaren terug  het park nog vol mee stond, laten het dit jaar afweten, helaas. Alleen in de bosjes kan ik ze nog vinden. Zou dat blauw ook net zo ontspannend werken als groen?

Een plek van stress, voor veel mensen, is de werkplek. Ik zit zelf in een geweldig mooie groene omgeving, maar kijk uit op de parkeerplaats. Dat vind ik jammer, maar het is niet anders. Regelmatig haal ik koffie of thee en sta dan even te genieten voor de ramen. Vanmorgen zag ik een stelletje futen baltsen. Daar kan ik natuurlijk niet uitgebreid foto's van gaan maken, maar tussendoor is het leuk om te zien.

Terwijl de natuur groen kleurt, kleurt morgen het land oranje. Vooral onze stad, want tijdens Koningsdag zal Willem Alexander met z'n gezin en gevolg Groningen aandoen. Dit levert mij een vrije dag op. Ik had mee kunnen helpen als vrijwilliger, maar ben bang dat dat teveel zou zijn geweest. Dus bekijk ik het thuis op tv. Ook heel ontspannen.

Earth Day

Volgens het nieuws de afgelopen weken, neemt het aantal insecten de laatste jaren dramatisch af. Behalve de dan teek, daarvan neemt het aantal dan weer dramatisch toe, als ik het goed gelezen heb.

Gelukkig voor moeder aarde dus, dat ik zo'n slechte tuinvrouw ben. Terwijl ik lekker zit te genieten in het zonnetje, wordt er druk om me heen gezoemd. Dit allemaal dankzij rijen met paardenbloemen tussen de tegels, blad en mos óp de tegels en onder allerlei attributen in de tuin en een overvol insectenhotel, waar ze elkaar gewoon uit jagen.

Ja, de tuin is weer een zootje. Veel losse troep heb ik inmiddels opgeruimd (sorry insecten) en zo kwam ik nog een verrassing tegen. Een holletje, gemaakt in een klein potje van de vacht van een 'meneer Nilsson'-knuffeltje, dat erbij op een tafeltje lag. Zou daar het muisje overwinterd hebben, dat ik vorige week zag? Het is echt te klein voor een heel nest, gelukkig.

Terwijl de bijen en vliegen vrolijk (en irritant) door de tuin zoemen, zoeken vogeltjes enthousiast onder blaadjes en stukjes mos naar zespotige lekkernijen. Zo schiet het niet op met de hoeveelheid insecten, maar vogeltjes zijn wel zo leuk.

Onkruid is ook maar een mening

Ten behoeve van insecten, vogels en wat kleur en fleur, ga ik vanavond ook bloemenbommetjes proberen te gooien op het eilandje in de vijver. Dat staat namelijk vol met bomen en struiken, maar ik zie altijd weinig bloemen. Ik hoop dat deze vredige bommen aanslaan, en dat ik dit jaar ver genoeg gooi, maar mogelijk eten eenden en vogels de zaden al eerder op. Hoewel de zaadjes al aan het kiemen zijn in een doos in de tuin. Ik hoop dat ik het goed gedaan heb en dat ik de goede zaden kocht. Komende week zal ik een actiepakket van natuurmonumenten ontvangen, waarin precies omschreven staat, hoe je door middel van bloemenbommetjes bijen aan kunt trekken in de omgeving en hoe je zo'n bommetje maakt. Ik zal dan zeker nog een poging wagen.

Als ik in de tuin bezig ben geweest, heb ik overal jeuk. Het voelt alsof er insecten over m'n lichaam kruipen, maar ik zie niets. Nee, écht niet. Ook heb ik uitslag, van de zon? Best mogelijk. Op mijn huid lopen kennelijk spookinsecten.

Het was vandaag 'Earth Day', 's werelds grootste milieubeweging. Ik at salade, genoot in de tuin en gooi vanavond bommen, als een echte activist, maar eigenlijk genoot ik vooral passief van de vogels, de bloemetjes en de bijtjes.

Bewegen

Lee Good van de Fibro Blogger Directory kwam met een nieuw idee: een blogchallenge. Wanneer de bloggers vastlopen met ideeën, kunnen ze bloggen over de door Lee bedachte prompt. Het eerste onderwerp: Excercise.

Terwijl zich hier in mijn hoofd langzaamaan een blog over vormde, was de week al voorbij. De nieuwe prompt was 'Wat heb je geleerd van fibromyalgie' en ik kon niets verzinnen, dus besloot ik alsnog over mijn beweegdoelen en de realiteit te schrijven. Een goed idee is een goed idee, tenslotte.

Eerste lentedag: Koud maar zonnig

Mijn beweegdoel:
In een goede week fiets ik drie dagen naar het werk en ik loop de vierde, op vrijdag. Wandelend doe ik zo'n half uur over de afstand. Twee keer per week heb ik verschillende werkplekken en fiets ik tussen de middag ook nog 20 minuten. In mijn goede week zwem ik op maandagmorgen voor het werk. Op maandagavond heb ik tafeltennistraining en op de donderdag vrij spelen of een wedstrijd. De dagen dat ik niet sport, probeer ik toch 9.000-10.000 stappen te zetten op een dag.
Liefst zou ik ook nog één tot twee keer per week aan yoga doen, maar dat lukt me (nog) niet. 
  
Mijn beweegrealiteit:
Het was koud de afgelopen weken en het waaide veel. Buiten zijn was voor mij geen pretje, de pijn was aanmerkelijk erger. Steeds vaker nam ik de auto naar het werk. Op tijd opstaan werd bemoeilijkt, doordat ik me echt extreem moe voel. Hierdoor kwam het zwemmen in de ochtend ook in het slop.
Tafeltennis doe ik nog wel, in elk geval één keer per week, maar zelfs dat werd lastiger.
Door de kou en de pijn en de vermoeidheid haalde ik ook regelmatig de 9000 stappen niet.

Hoe pak ik dit nu aan?
Wanneer ik weer wil voldoen aan mijn beweegdoel, ga ik er meestal op maandagmorgen weer vol voor. Zwemmen, fietsen, tafeltennissen, niet nadenken maar doen. 's Avonds de hond mee voor een wat langere ronde, geen probleem. Of, nouja, wel een probleem, want op vrijdagmiddag lig ik dan weer uitgeput op de bank, om in het weekend de beweging tot het minimum te beperken. Dat is niet hoe ik het leerde in revalidatie.

Dus
De afgelopen week heb ik me mentaal bij de lurven gepakt en elke dag de fiets naar het werk genomen. Het was Pasen, dus slechts drie werkdagen. Het weer op donderdag viel wel erg tegen, met een complete herfststorm tijdens het lunchtochtje naar de andere werklocatie, maar ik fietste. Vanwege Pasen was er op maandag geen training, maar dinsdag én donderdag had ik een wedstrijd, dus twee keer tafeltennissen is ook een feit. Nog geen zwemmen en van het werkwandelen heb ik ook even afgezien.

En nu

Mijn stok achter de deur
in het weekend

Gelukkig laat de weersverwachting een stijgende lijn zien. Meer zon en hogere temperaturen. Volgens mijn stappenteller heb ik een dagelijks gemiddelde van 7334 stappen in de afgelopen 30 dagen (zo'n 4,7 km) Dat valt me nog mee, eerlijk gezegd. In feite is het maar 15 minuten wandelen per dag van m'n dagdoel van 9000 stappen af, dat klinkt haalbaar. Wanneer ik weer stabiel op dat dagdoel zit, ga ik het verhogen, is mijn plan. Zo bouw ik stapsgewijs (ja, pun intended) mijn beweging uit.

Komend weekend heb ik het druk, met een tafeltennistoernooi op zondag aan de andere kant van het land. Aan de éne kant vind ik, dat ik me gewoon aan m'n planning moet houden en op maandagmorgen moet gaan zwemmen, aan de andere kant kan dat misschien beter nog één weekje wachten. Het hangt een beetje af van de zondagavond, denk ik. Het zou jammer zijn als ik door het zwemmen de training 's avonds weer afzeg.

Al met al: nieuwe plannen, nieuwe doelen en een nieuw seizoen. Hopelijk verdwijnt de komende tijd die extreme vermoeidheid, waar ik maar last van blijf houden. Dat helpt namelijk niet. Omdat ik weet dat mijn conditie snel achteruit gaat wanneer ik stop met het basisbewegen (fietsen naar het werk, stappen en tafeltennis) probeer ik dit keer echt rustig aan op te bouwen. Eventueelvoor de pijn maar weer eens aan de pijnstillers. Dan moet het over een paar weken toch allemaal weer lukken en misschien zal ik dan eindelijk ook die yoga weer eens oppakken.