Pagina's

donderdag 31 oktober 2024

Boeken van oktober

In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.

Oktober met een eindsprint

op 31 oktober 2024 door   

Niet echt een maand, waarin ik veel las. Tenmninste, in het begin. En dit keer zonder de 'smoes' van "Ja, maar ik las een boek in het Portugees". Het probleem was vooral mijn (gebrek aan) concentratie en de afleiding van een spelletje op m'n telefoon. Bovendien was mijn kind uit Londen een week lang over, met ons kleinkind! Ja, daar zat ook wat tijd (en energie) in. Daarnaast ben ik begonnen met een tekencursus, waarvoor ik ook elke dag wat huiswerk moest maken. Nouja, 'redenen' genoeg.

Al met al, lezen kwam er niet zo van, maar toen kwam het laatste weekend van de maand. De vonk kreeg me ineens weer te pakken. Nadat ik op vrijdag Er stromen rivieren in de lucht uitlas, waar ik dus al de hele maand over deed, was ik vier dagen later ineens drie boeken (van de maand) verder en besloot ik de nog niet gelezen boeken van de maand ook maar aan te schaffen. Dankzij de e-reader hoefde ik daar niet het herfstige weer voor te trotseren (en bleef het nog betaalbaar). Met een deken en ettelijke koppen thee (niet tegelijkertijd) kroop ik op de bank en las ook deze boeken uit. Ja, de woensdag is mijn vrije dag. Ik deed tussendoor zelfs nog nuttige vrijedag dingen, zoals was enzo.

Dus, wat las ik?

Er stromen rivieren in de lucht - Elif Shafak
Een boek van de Hebbanmaand. Een schitterend boek, dat ik met veel plezier las. Niet altijd, want er gebeuren een aantal minder leuke dingen in en dat is dan ook nog niet zo heel lang geleden gebeurd. Gruwelijk, wat mensen elkaar aandoen.

Maar het verhaal, het verweven van meerdere levens, dat is allemaal heel goed gedaan. Ook met veel interessante informatie over de geschiedenis van diverse rivieren, wat er op hun oevers zoals gebeurde, en hoe sommige verdwenen.

Ik vrees, ik vrees dat jij niet vreest - Leon Roossien
Dit boek las ik als redacteur. Het wordt begin volgend jaar waarschijnlijk uitgegeven. Het is een verhalenbundel, geschreven door mijn zoon! Daarom noem ik het toch maar even, want ja, het is nóg een reden dat de andere boeken niet zo snel gingen. Boekscout is de uitgever.

Als de wereld wankelt - Jandy Nelson
Weer een boek van de maand. Ik ben bezig met een inhaalactie, dat blijkt. (ik schrijf deze stukjes zoveel mogelijk als ik het boek uit heb. Inmiddels weten we dat de inhaalslag gelukt is) Weer een schitterend boek. Zo'n boek, dat je eigenlijk niet weg wilt leggen, omdat je contact wilt houden met de diverse personages in het boek. Zo'n boek.

Ook hierin diverse verhalen die bij elkaar komen. Ik had de stamboom achterin al bekeken, dus een spoiler gelezen, maar dat maakte het niet minder mooi om te lezen. De verschilldende levevens, echte emoties aangevuld met een stukje magie. Ik houd ervan.

Wat liefde kan doen - Lotte Kok
Ja, het thema deze maand is boek van de maand, dat is duidelijk. Voordeel van dit boek was, dat het bij de online bieb te leen was. Ik las het in een (maandag)avond uit. Een boek over psychische mishandeling binnen een relatie. Een heftig verhaal, dat af en toe helaas wat dichtbij kwam. En wat ik heb bewondering voor de kracht van deze schrijfster. 

Wondermond - Anne-Gine Goemans
Zoals gezegd, ik was lekker bezig en dit boek stond al in de kast, dus besloot ik verder te gaan met de boek-van-de-maand-inhaalrace. Ik had niet verwacht dat ik ook dit boek in een dag uit zou hebben. Wat een heerlijk boek! Verdrietig ook en gekmakend, als je de geschiedenis van Nanna leest en beseft dat het fictie is, maar heel waarschijnlijk wel is gebeurd, ooit, ergens en nog steeds. Hoe het eind nog weer teruggrijpt op het eerste verhaal, brengt wat schijnbaar niets met elkaar te maken heeft weer bij elkaar.

Gelukkige dagen - Renée van Marissing
Doordat ik af en toe wat vergeetachtig kan zijn, vond ik het spannend aan dit boek te beginnen. Ik dacht zelfs dat dit het boek zou zijn, waardoor ik de boek-van-de-maand-challenge niet zou halen, maar toen las ik Al het blauw van de hemel, met hetzelfde onderwerp, en ontdekte dat het niet zo eng was en zelfs mooi kon zijn. Of... mooi en ontroerend beschreven kan zijn. Dat klinkt beter. Na al twaalf goede ervaringen met het boek van de maand, besloot ik het maar te proberen. 

Wat een intens en intens verdrietig verhaal. Zodra ik erin begon, werd ik erin meegezogen. Net als met Hersenschimmen van Bernlef, merkte ik dat ik dezelfde gedachtengangen ging krijgen, waardoor ik even afstand moest nemen. Net als Sil in het verhaal, begon ik te herhalen wat ik ging doen. Kaartje schrijven, kaartje schrijven, kaartje posten, enz. Al snel ben je als lezer dit stadium weer voorbij en huil je stiekem mee met Lina, Barbara en Piers. 

Stemmen - Naomi Rebekka Boekwijt
Het laatste boek-van-de-maand dat ik nog kon lezen en ja, daar begon ik dan ook maar mee.
Weer een heel ander verhaal, maar ook toch weer heftig. Verdrietig als je leest hoe Sis' vertrouwen al verschillende keren beschaamd is, ook als dit verdedigbaar is. (geen idee) Mooi dat ze Hanne treft, die een andere ingang durft te nemen om bij Sis' emoties te komen. Ik hoop dat Sis en Japke, en alle andere bewoners, een mooie toekomst tegemoet gaan.

Sja, en toen had ik na een aantal leesarme weken ineens in een week zes boeken gelezen. Het kon dus wel. Zoveel heb ik er niet voor hoeven laten.

Nu ben ik natuurlijk benieuwd naar het volgende boek van de maand, ik lig (weer) helemaal op schema! Vol spanning zal ik morgen deze website openen. Maar wat zal ik nu eens zal lezen? Ik heb vast nog wel een leuk luek-boek om in te beginnen. (ik ga er maar vanuit dat ik die niet in een avond uitlees en dat ik dit [boek van de]maand-overzicht dus kan plaatsen)

vrijdag 11 oktober 2024

Nieuw schetsboek

Ik kijk online graag naar tekeningen van anderen. Sinds enige tijd volg ik verschillende Facebookgroepen van "Urban Sketching", regionaal en internationaal. Heerlijk. Hele kunstwerken komen daar voorbij, die volgens mij nog weinig met schetsen te maken hebben, maar waar ik graag naar kijk. Via het algoritme kom je dan ook vanzelf bij "Reisschetsboeken" en "Tekenen met waterverf". Heerlijk zo'n algoritme met niets dan moois.

Uiteraard pakte ik er vervolgens mij eigen schetsboek bij. Deze wordt er, zo wijzen de data onder schetsen uit, zo'n twee keer per jaar bij gepakt. Elk jaar rond mei en oktober krijgt het 'ik wil tekenen' virus vat op mij, en na een paar (mislukte) schetsen blijft het weer liggen. Hoe dat komt? Niet tevreden met het resultaat en daardoor een enorme rem op het tekenen zelf. 

Dit jaar doe ik het anders.
Nadat m'n cursus Portugees afgelopen was, vroeg ik me af wat ik nu eens zou gaan doen. Dit was zo rond de tijd dat ik het schetsboek er weer bij pakte. Online kwam een cursus 'urban sketching' voorbij en dat leek me ook wel wat. Maar.. hoe dan. Al zoekend kwam betreffende cursus niet meer boven, wel een basiscursus tekenen en schilderen. Voor ik het wist, had ik me aangemeld. 

En zo begon ik vorige week welgemoed met mijn beginnerscursus. Leuk! We kregen allemaal ons eigen schetsboek, haha, weer een nieuw tekenboek. Zou ik niet meer kopen, nu dit. Maar, in tegenstelling tot andere schetsboeken, is deze ook gelijk de hele week gebruikt. 

Tijdens de cursus oefenden we met tekenen zonder kijken. Erg leuk om te doen. Daarna was het huiswerk élke dag tekenen! Dit is me gelukt, maar ik liep uiteindelijk wel weer tegen mezelf aan. 'Wát zal ik eens tekenen... ' en 'kan ik dit wel.. nee dit kan ik nooit'. Ja, ik werd geconfronteerd met mijn eerder genoemde rem. 'Ik wil niet want ik kan niet'. 

Tijdens de cursus werd deze 'rem' ook nog enigszins geactiveerd, want toen we moesten oefenen met houtskool en alledaagse voorwerpen had ik vooral krabbels, schetsen dus, terwijl andere cursisten hele kunstwerken maakten van een kaasschaaf en een wasknijper. Maar goed, ik was ondertussen tegen mijn onkunde betreffende 'perspectief' en 'tekenen wat je ziet in plaats van wat je denkt te zien' aangelopen en dat is toch ook wat waard. Dat is ook waar ik thuis tegenaan blijf lopen, en waardoor tekeningen dus niet worden zoals ik zou willen.

Gisteren, tijdens de tweede cursusavond, kwam dit onderwerp al een beetje aan bod toen we met licht en schaduw gingen werken. Leuk, met een kaarsje bij een kopje. Idyllisch. Gaandeweg merkte ik al dat oefenen en herhalen wel helpt. Eigenlijk weet je zoiets wel, maar het dóen, dat is soms wat lastiger.

Nog nooit heb ik zo braaf elke dag huiswerk gemaakt als afgelopen week, hoewel ik toch een paar keer 'ohja, moet nog' tekende, gevolgd door 'wát dan'. Nog nooit had ik zo'n onbevredigend gevoel na het maken van huiswerk, want steeds werd het niet wat ik wilde, was het niet af. Maar als het goed is, gaat oefenen hierbij dus helpen. Helaas is de afgelopen week het dagelijkse tekenen dan weer niet gelukt.

Nog een dingetje

Aansluitend op het onderwerp van dit blog: tweeënhalf uur tekenen doet pijn. En daar baal ik van. Want het laatste half uur wil ik eigenlijk gewoon stoppen en weg, terwijl de tijd ervoor voorbij vliegt. En ja, we hebben een pauze en, ook ja, ik wissel van houding, loop wat rond en dergelijke. Had ik dit van tevoren kunnen weten? Waarschijnlijk wel, maar ik heb er toch niet echt bij stil gestaan, eigenlijk. Gelukkig maar.

 Afijn
Ik heb dus een nieuw schetsboek, ik heb zelfs elke dag getekend en als ik zo doorga, post ik over een paar jaar misschien ook wel bij "Urban Sketchers", heb ik een getekend (reis-)dagboek en worden al mijn tekenspullen eindelijk eens gebruikt, inclusief de schetsboeken die ik al had. Ik heb er zin in.  


NB: deze blog staat dus al 2 weken in concept. Vergeten te posten. Bij deze..

zondag 6 oktober 2024

Boeken van augustus en september

 In 2025 stopt Hebban met de blogs op de website. Daarom kopieer ik in november 2025 een aantal oude blogs hierheen. In elk geval de maandoverzichten. Soms nog andere blogs die het bewaren naar mijn idee waard zijn. 

Raar genoeg is de lay out steeds weer anders.

Ojé augustus en september zijn voorbij

op 06 oktober 2024 door   

De tijd gaat snel. Voor ik het weet is er weer een week, een maand en nog maand voorbij. Zo waren maar zo de zomer door en belandden we in de herfst. Wat las ik de afgelopen maanden? 

Rome - Kiki van Dijk
Dit boek wilde ik lezen in Rome, maar dat is niet gelukt. Nu ik het las, was het in elk geval leuk dat ik in Rome geweest ben. Als ik het ter plekke gelezen had, had ik op bepaalde plekken nog wat beter rondgekeken. 
Verder is het een leuk verhaal, bij tijden spannend. Het las makkelijk weg. Wel fijn na mijn moeizame tocht door een Portugees boek. 

Clara - Agnita de Ranitz
Van de schrijfster van Kom Atir kom. Ook dit boek gaat over een exotisch dier dat poot op Europese grond zette en daarbij veel bijkijks had. Clara, een neushoorn dit keer. Daarnaast komt er nog een stukje geschiedenis van een rijke familie in Groningen in voor. Interessant leesvoer op een toegankelijke manier geschreven. 

De vervalste Vermeer - Jeroen Windmeijer
Dit boek borduurt voort op het onderwerp van Het bedrog van Goring, hoewel het van een andere schrijver is. Opvallend dat beide boeken vorig jaar juni uitkwamen. Het is ook een dun boekje en was uit voordat het spannend kon worden. 

O caso do funeral fatal (After the funeral/Na de begrafenis) - Agatha Christie
Na drie boeken in vier dagen, had ik misschien weer eens tijd om een boek te nemen dat zeker langer duurde. Een Portugees boek dus. Een goedkoop exemplaar uit een supermarkt. Daar deed ik vervolgens een stuk langer over dan ik verwacht had. Je zou zeggen dat mijn vorige ervaring met een boek in het Portugees een voorbode was. Christie las iets makkelijker, maar ik deed er nog steeds langer over. Waarschijnlijk omdat het nog niet makkelijk gaat en dus niet lezen ter ontspanning is. 

Het verhaal was een echte 'whodunit', zoals we van Christie gewend zijn. 

Met dit boek ging ik ook september in. 

Na weer een moeizaam leesavontuur, wilde ik een doorlezer. Dit vond ik in Stemmen in het duister van Nicci French. Een spannend verhaal over een vrouw met een psychisch verleden en die daarom niet geloofd wordt, wanneer ze zeker weet dat haar buurmeisje vermoord is. Er zaten wat punten in het boek, waar ik graag over gepraat had in een leesclub, maar helaas las ik dit boek daar niet voor. 

Dat was wel het geval met Al het blauw van de hemel door Mélissa da Costa. Een triest verhaal, dat weet je van tevoren, want de hoofdpersoon lijdt aan vroege dementie. Boeken met dit onderwerp ga ik liever niet aan, bang dat ik mijn eigen vergeetachtigheid erin herken. Gelukkig was dit niet het geval. 

Het is een mooi verhaal, met wat onregelmatigheden waar ik met liefde overheen las, ten behoeve van het geheel. Toch kwamen deze nog wel aan bod bij de bespreking. Er waren er zelfs steeds meer. Nam niet weg dat ik het laatste hoofdstuk van het boek huilend uitlas. 

Afgeschreven van Angelique Haak was het laatste boek van september. Technisch gezien las ik het in oktober uit, vlak voor m'n andere leesclub. Een verhaal, dat al op verschillende manieren geschreven is. Een schrijfster stopt met een serie en een toegewijd lezer wil graag dat ze verder schrijft. Langzamerhand kunnen er steeds meer verdachten zijn. Een oplettende lezer ziet de ongeregeldheden, die misschien naar een dader wijzen, een leesclub ziet er samen (achteraf) nog meer. Een spannend boek, dat je doorleest omdat je wilt weten of je geijk hebt of dat er toch een andere dader is. 

En dan is het écht oktober. Alweer een week. Een drukke week, waardoor ik even niet aan schrijven, of lezen, toe kwam.