"Zullen we er anders een weekendje van maken", stelde ik afgelopen zaterdag aan man voor. Hij twijfelde over een tafeltennistoernooi in Jever, Duitsland, op zondag. Of hij daarheen zou gaan. Ik had ineens wel zin in even samen weg, andere omgeving, even naar het strand van Wilhelmshaven, (wat bookcrossingboeken wegleggen), gezellig samen uit eten en een hotelletje nemen. En wanneer hij zich dan zondags uit ging sloven aan de tafeltennistafel, zocht ik wel een plekje om een boek te lezen. Of ik dat nou thuis deed of daar, dat maakt toch niet zo'n verschil?
Man was verbaasd. Zo'n spontaan voorstel, zo kende hij mij niet, volgens hem. Dit kwam even binnen, want zo spontaan was ik altijd wel, vroeger. Ooit. Maarja..
Terwijl we nog aan het twijfelen waren (man voelde zich niet geheel fit, dus kon hij zo'n heel toernooi wel aan?) kreeg ik vlekken voor m'n ogen. Migraine-aura. Inwendig vloekend kneep ik m'n ogen dicht en deed een ontspanningsoefening. Dat mocht niet baten. De aura werd sterker, ging van links naar rechts en weer terug.
"Laat maar", zei ik dus uiteindelijk tegen mijn nog dubbende man. Het wordt 'm toch weer niet. Het lichaam, mijn hoofd, steekt er voor mij weer een stokje voor. Uiteraard was het geen probleem als man alsnog ging spelen, maar op mijn aanwezigheid hoefde hij niet meer te rekenen.
Balend nam ik medicatie in en ging naar bed. 's Avonds werd het gelukkig weer wat beter. Zondag nog wel last en zelfs maandag en dinsdag nog naweeën. Daarom nam ik spontaan volgende week vrij (was toch al de helft van de week vrij, in verband met Hemelvaart)
Tot zover mijn spontaniteit. Man ging even een balletje slaan bij een vereniging in de buurt. Ook leuk.
