Ik voel me moe, moedeloos en gefrustreerd. Het lijkt wel of niets meer makkelijk gaat. Overal moet ik bij nadenken.
Regelmatig houd ik op voedingscentrum.nl bij wat ik eet. Ook dit jaar weer, al enkele weken. Hieruit blijkt dat ik, mede door mijn vegetarische levensstijl, niet aan mijn eiwitten kom, maar ook bepaalde vitamines te weinig binnen krijg. Dus moet ik schuiven, kijken, rekenen. Wat wel en wat niet. Altijd ben ik bezig met 'is dit gezond', 'eet ik niet teveel' (want afvallen en zéker niet aankomen) en dan daarbij 'krijg ik wel genoeg binnen'. Hoewel mijn eten altijd wel lekker is, en ik vrijwel alleen gezonde producten eet, is eten niet een ontspannen bezigheid, maar heeft het bijna over de hele dag mijn aandacht. Dit mag en dat moet. En hóe dan.
Bij een gezonde levensstijl hoort ook bewegen. Zeker voor mensen met pijn is dat belangrijk, want rust roest en van te weinig bewegen wordt de pijn erger. Maar van teveel bewegen ook! Mijn beweging bestaat momenteel vooral uit wandelen en fietsen. Een aantal keren wandelde ik naar het werk en weer naar huis en tussen de middag ook nog een rondje. Dat was kennelijk teveel. Sinds die tijd doen mijn voeten meer pijn dan normaal, dus ik fiets weer naar het werk en wandel alleen tussen de middag het rondje en soms 's avonds nog. Tijdens het wandelen heb ik meestal geen last, maar na een tijdje zitten, met de voeten omhoog of omlaag, doet opstaan vreselijke pijn.
Dus ook bij bewegen: wat kan wel en wat kan niet. Doe ik dit, dan kan dat niet. Wat wil ik.
Gisterenavond viel het me even aan. Het lijkt wel of ik naast werk alleen bezig ben met m'n gezondheid en hoe zo comfortabel mogelijk leven. Als m'n man voorstelt wat te gaan doen, zit ik bij voorbaat al te zuchten "jamaar... "
Ik wil dit niet! Ik wil spontaan, ik wil blij, ik wil enthousiast. Ik wil MIJ.
En ja, natuurlijk kan niet alles. En ja, natuurlijk hoort bij gezond en volwassen leven het maken van keuzes en het nemen van verantwoording. Maar altijd?! Bij elke hap en stap?
Dat ik moe ben, heeft waarschijnlijk ook nog te maken met het slapen. Ik ga zoveel mogelijk op dezelfde tijd naar bed, maar ben vaak om 5.00 uur al wakker . Soms slaap ik ineens negen uur, nooit achter elkaar, maar ook dan word ik nog moe wakker.
Hoewel ik mij het liefst opkrul in bed, met een reep chocolade binnen handbereik, ben ik weer op zoek naar oplossingen. Met de huisarts heb ik het gehad over vitaminetekorten en ik krijg hiervoor eerst een bloedonderzoek. Daarnaast adviseert hij mij een diëtiste aan, voor meer specifieke eethulp.
Via ReumaNederland werd ik geattendeerd op een inloopdag bij verschillende sportcentra over fitness en reuma. Speciaal opgeleide fitnesstrainers helpen patiënten om verantwoord te trainen. Binnenkort heb ik een proefles bij mij in de buurt. Het is duur, het is (vind ik) niet echt bij mij in de buurt, maar ik denk dat ik het een paar maanden ga proberen. Natuurlijk weet ik dat pas zeker ná de proefles.
En wat hopelijk naast deze stappen zal helpen, is de lente, die er weer aan zit te komen. Geen regen en storm, geen grijze dagen, weken en maanden, maar zon!
