5 redenen waarom ik gek ben op de lente

Het was duidelijk de afgelopen winter; elke maand een blog over dingen waar ik blij mee ben, om mezelf op te peppen in het koude en donkere jaargetijde. Ik leefde toe naar de lente, ook al wilde ik niet aftellen. Waarom eigenlijk?

1. Langer licht
Ik vind het heerlijk om op te staan, terwijl het buiten al licht is. Hoewel ik zomer en winter op ongeveer dezelfde tijd opsta heb ik 's winters het gevoel dat het middenin de nacht is, terwijl in de zomer de dag al begonnen is. De eerste dagen van de lente wordt het ongeveer licht rond het tijdstip dat mijn wekker afloopt. Buiten zingen vogels, het is duidelijk tijd om op te staan. Dat maakt het een stukje makkelijker. (hoewel het nog steeds vroeg is)

2. Warmer
Ik heb niet alleen een weerzin tegen kou, ik krijg er ook meer pijn van. Niet voor niets ligt er 's winters een dekbed op mijn favoriete stoel, waar ik onder kruip bij het televisiekijken of lezen. Heerlijk warm. Zomers is dat niet nodig. De temperaturen zijn hoger en als het 's avonds kouder wordt, is een lange broek voldoende. De deken ligt er alleen nog voor de hond, die dat prettiger vindt liggen. Natuurlijk zijn we in de lente nog niet zo ver, maar dit seizoen is een belofte voor warmere tijden.

3. De natuur
In februari begint het al met het bloeien van de eerste sneeuwklokjes en winteraconieten. Ik kan het niet laten, elk jaar maak ik hier blij foto's van. In de lente komen er steeds meer bloemen en de bomen kleuren zachtgroen met nieuw blad. Tegen de zomer is het helemaal fleurig en groen. De bomen zijn weer aangekleed. Weg is het druilerige bruin en grijs van de herfst, waar zelfs de winter tegenwoordig mee belast is.

4. Beweging
Dankzij het warmere (en hopelijk drogere) weer en de langere avonden is buiten wandelen geen probleem. Na het eten nog even snel een rondje lopen van zo'n drie kwartier en ik heb m'n 10.000 stappen er weer opzitten. Zoveel prettiger dan op koude, donkere en natte winteravonden. Ook neem ik vaker de fiets als ik ergens heen ga.

5. De boekenweek
Gelijk in de eerste (vanwege de verkiezingen dit jaar de tweede) week van de lente is het boekenweek. Hoewel ik tegenwoordig vooral digitaal lees, koop ik in deze periode toch nog een echt boek in een echte boekwinkel, wat ik echt een feestje vind. Het lastigst is natuurlijk het kiezen.

Cursus in Amsterdam

Ik weet niet wat het is met mij en Amsterdam. In feite kom ik er niet vaak en ken ik de stad niet echt, al was ik er een paar jaar terug een week. Toch.. als ik ergens moet zijn, kijk ik globaal op de kaart en loop ik vanaf het Centraal Station zonder al te veel problemen naar de plek van bestemming. Tenminste, dat is me nu een aantal keren gelukt, zo ook zaterdag, toen ik naar cursus ging.

Abraham Storck 1679
het Paalhuis Nieuwe Brug

Ik nam een vroege trein, zodat ik naar alle lust kon verdwalen en toch nog op tijd zijn, maakte nog snel een foto van de plattegrond van de grachtengordel en ging op weg. Lopend langs één van de vele grachten, stelde ik me voor hoe het hier was in de tijd van Rembrandt: de geluiden op straat van gillende kinderen, blaffende honden, schreeuwende moeders en vloekende werklui. Klossende paarden op onverharde straten, die piepende en rammelende wagens trokken. Deftig geklede dames tussen zwervers in vodden.Weldoorvoede handelaren naast magere bedelaars. Alles doordrenkt met de geur van houtkachels en uitwerpselen.

Hoe anders is dat nu? Geluiden komen vooral uit auto's, fietsers en het belletje van de tram, die zelf vrij stil is. Op straat hoor ik amper de Nederlandse taal; mensen uit allerlei windstreken vergapen zich aan de smalle gevels. Overal worden foto's gemaakt met grote camera's of mobieltjes. Druk is het nog steeds, de sterke geur van wiet omringt mij regelmatig.

2017 rij voor Anne Frankhuis

Nadat ik redelijk rechtstreeks (volgens mij) de cursuslocatie bereikt heb, ga ik ervan uit dat ik met een kleine omweg met hetzelfde gemak het station terug zal vinden. Dat valt een beetje tegen. Op een gegeven moment zie ik links de Dam, die ik aan mijn rechterkant verwachtte. Het geeft niet, ik vermaak mij wel. Vanaf dit punt volg ik (ongeveer) de bordjes en zoek ondertussen een plek om wat te eten. Dat valt niet mee, zo op de zaterdagavond. Wanneer ik eindelijk ergens zit, duurt het te lang voordat mij gevraagd wordt of ik wat wil en wat dan wel, dus ik vertrek weer, om er zeker van te zijn mijn trein te halen. Salades haal ik bij de AH to go. Ook lekker. Op zoektocht naar het toilet ontdek ik restaurantjes zoals ik ze zocht, aan de achterkant van het station. Weet ik dat voor de volgende keer.

Al met al heb ik ruim 14.000 stappen gezet en ik voelde er niet eens zoveel van, 's avonds. De volgende dag wel, dus ik doe het rustig aan. Vandaag, maandag, komt de reactie pas echt. Opstaan gaat moeilijk en mijn benen voelen zwaar.Ik fiets wel naar het werk.

Wanneer ik mijn stappenteller app nog even check op de stappen van zaterdag, zie ik dat ik zowel de heen- als de terugweg 44 minuten heb gewandeld. Nou heb ik heen nog een rondje gelopen op zoek naar cursus, maar óf het was niet zo heel rechtstreeks als ik dacht, óf terug was een minder grote omweg. Laat ik dat maar in het midden laten. Ik heb in elk geval heerlijk gewandeld en kwam zonder zoeken op de plek van bestemming. Ben benieuwd hoelang ik daar de volgende keer over doe.