Mijn man is helemaal blij. Adidasfan in hart en nieren zoekt hij elke vakantie minstens 1 adidaswinkel, zijn luilekkerland, om rond te kijken en liefst wat te kopen. En aangezien het onze laatste vakantiedag is, moest het er nog van komen. Over een paar uur vertrekken we met het vliegtuig weer terug naar Bremen, waar we opgehaald en thuisgebracht worden door een neef. Ik wilde ook nog wel kijken, maar geen trappen meer. En die zijn er. Man is ergens op een verdieping aan het kijken, ik kon het niet opbrengen, ook niet na gebruik van lift, moet ik eerlijk toegeven. Dus zit ik op een (adidas-)bank tussen adidaskussens voor een schap met adidastassen, -slippers en -sokken. Vanaf een manhoge foto kijkt de heer Adi Dassler himself mij op mij neer. De verkoopsters praten in rap Portugees tegen elkaar en diverse klanten. Een Amerikaan vertelt iemand met wie hij telefoneert dat het hem spijt dat hij ergens niet persoonlijk bij kan zijn, terwijl zijn vrouw en kinderen shirts en schoenen uit de schappen halen.
Een drankje zou ik nu wel lekker vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten