Ik sluit mijn ogen en hoor de piep. Geen stilte. Toch hindert het me niet meer zo als eerder dit jaar.
In februari schreef ik een blog over de tinnitus, waar ik sinds enige tijd last van had. Het hinderde me niet veel of continue, maar was 'ineens' wel de hele tijd aanwezig. Dit maakte me bang; zou ik me ooit nog kunnen ontspannen en genieten van de stilte? Gelukkig bleek dit in Portugal wel mee te vallen.
Inmiddels weet ik dat het nooit meer stil zal worden, maar dat de piep ook niet continue op de voorgrond is. Soms is het enorm hinderlijk, vooral als ik moe ben en/of hoofdpijn heb. Dan is het ook echt storend, omdat ik het er voor mijn gevoel niet bij kan hebben. Ik bén al moe, héb al hoofdpijn, waarom krijg ik geen rust?
Dat je meer last hebt van de tinnitus wanneer je moe bent, is een bekend gegeven. Therapieën gaan ook over acceptatie, rust & regelmaat en het opbouwen van conditie. En dat klinkt allemaal mooi, totdat de piep je concentratie verstoort en je uit de slaap houdt.
De acceptatie lijkt er nu enigszins te zijn. In rust & regelmaat ben ik erg slecht. Of.. niet in de rust, maar in de regelmaat. Mijn werk zorgt voor regelmaat, maar zodra ik vrij ben, is alle regelmaat weg. Het ritme verschuift dan ook gelijk, bedtijd en dus ook opstaan wordt later. Dat ik leef als ochtendmens, heeft zeker met het werkritme te maken. Het regelmatige fietsen over grotere afstanden zou moeten zorgen voor meer conditie. Ik merk er nog weinig van, geloof ik.
Wat echt helpt bij de tinnitus is afleiding. Wanneer ik bezig ben met wat dan ook, gaat de piep naar de achtergrond. Soms zijn alleen mijn (drukke) gedachten al genoeg. De gedachten zijn ook nooit stil, net als de piep. Het is nu een soort weegschaal, de ene keer winnen de gedachten de andere keer de piep en ondertussen zoek ik naar balans. Er zijn dagen dat de piep me de hele dag niet opgevallen is, terwijl ik op andere dagen al met een keiharde piep wakker word.
Net als met de pijn fluctueert de overlast dus. En net als met de pijn, lijkt ermee te leven te zijn. Het is niet leuk, het is af en toe supervervelend, maar het is zoals het is. Weg gaat het niet meer, dus nu m'n best er maar voor doen dat het niet erger wordt.
Het is bij meer aandoeningen zo dat afleiding helpt, dat is althans mijn ervaring ook. Ik heb last van zenuwpijnen, vooral de huid van mijn onderarmen is pijnlijk. Het lijkt alsof mijn onderarmen 24 uur per dag in de fik staan, een pijnlijk branderig gevoel. Dingen doen helpt want dan verdwijnt de pijn naar de achtergrond. Ik word ook vroeg wakker van de pijn en tintelingen in mijn benen, daar is weinig aan te doen helaas.
BeantwoordenVerwijderen