Ooit stapte een jonge vrouw in de lift van een ziekenhuis en kreeg daarop commentaar van oudere liftgebruikers. Zo'n jonge meid, wat moest zij nou in de lift? Maar deze jonge vrouw had een (of meerdere) aandoening(en), waardoor de trap een onoverkomelijk obstakel voor haar was. Misschien wel een groter obstakel dan voor deze oudere mensen, want die kunnen nog best fit zijn. (maar oké, ze waren in een ziekenhuis, dus waarschijnlijk hadden zij de lift ook echt nodig)
Deze ervaring greep de vrouw zo aan, dat ze een blog startte met de titel "Onzichtbaar ziek". Deze blog is inmiddels uitgegroeid tot een website met meerdere beheerders, omdat de oorspronkelijke startster het niet meer aankon. Vanwege haar aandoening(en), begreep ik*.
Zo'n ervaring kan dus een beste impact hebben. Van mezelf weet ik nog dat ik me vroeger heel schuldig kon voelen wanneer ik op een 'slechte knie dag' in de bus niet opstond voor oudere mensen. Bij het uitstappen liep ik dan extra mank, ter verduidelijking. Andere keren stond ik wel op, trouwens, wanneer ik minder last had van m'n knie of het idee dat degene die stond nog moeilijker ter been was.
Uiteraard staat een dergelijke ervaring niet op zichzelf. Overal ter wereld zijn mensen onzichtbaar ziek en lopen tegen vooroordelen aan of kunnen hulp gebruiken. In 2016 ontstond daarom op Gatwick Airport London het idee voor de Hidden Disability Sunflower. Op hun website staat:
De Airport Passenger Advisory Group, het Gatwick-team, waaronder Ruth Rabet nu onze Business Development Director in het VK, werkten samen met lokale en nationale liefdadigheidsinstellingen om te beoordelen of het gebruik van een keycord nuttig zou zijn voor mensen met verborgen handicaps. Ze voerden gesprekken met Tim Wilkins van de Alzheimer’s Society, Daniel Williams van Visualise, Daniel Cadey,voorheen van de National Autistic Society, en ook met Maria Cook van Autism Support Crawley, wiens zoon Ryan autistisch is.
Na deze evaluatie koos de groep een sleutelkoord met zonnebloemen op een groene achtergrond om het idee van vertrouwen, groei en kracht weer te geven, maar ook om geluk en positiviteit te introduceren.
Sindsdien hebben duizenden bedrijven over de hele wereld in elke sector zich aangesloten bij het wereldwijde netwerk.
Mijn oudste loopt al een tijdje met een sleutelkoord rond. Hen woont in Londen, waarschijnlijk kwam het daardoor eerder onder diens aandacht. Ik wist er dus wel vaag van, maar toen ik op Schiphol een hele balie met zonnebloemen op de achtergrond zag, vroeg ik me af of het ook niet wat voor mij zou zijn, mijn onzichtbare aandoening wat zichtbaarder te maken. Liever loop ik er niet mee te koop dat ik pijn heb, maar misschien is het af en toe toch wel handig. Let wel: een sleutelkoord, sleutelhanger, pet of armband geven je geen voorrang in de rij op een vliegveld, maar wanneer er wat is, waardoor er extra lange rijen zijn, kan het zijn dat er iemand naar je toekomt om te vragen of het nog gaat. Of dat er meer begrip is, wanneer je wilt zitten.
Afgelopen week heb ik me dus in de producten verdiept. Helaas waren de armbandjes en taslabels uitverkocht, maar ik heb wel een gepersonaliseerde ID-kaart met sleutelkoord besteld en wat sleutelhangers. Armbandjes bestel ik later weer, want een sleutelkoord vind ik helemaal niet fijn dus zal ik niet vaak dragen denk ik.
Geen idee of ik deze zichtbaarheid ooit nodig heb, maar mocht dat het geval zijn, heb ik het in elk geval. Met mijn inmiddels grijze krullen zal ik in elk geval niet snel meer als 'te jong' gezien worden, wanneer ik wil (blijven) zitten. Integendeel, er is al eens voor me opgestaan. (misschien liep ik wel moeilijk, dat kan)
* het verhaal van het ontstaan van de website komt ik uit mijn geheugen, op de website zelf kan ik het zo niet terugvinden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten