Wil je gezond leven, dan moet je sporten. Dat is een gegeven. En als je niet sport, dan beweeg je 'gewoon' veel. Wat gewoon is, of veel, daar kunnen de meningen over verschillen.
De één loopt 3x per week 20 km hard 'voor de lekker' de ander ploetert 2x per week op 5 km en noemt dat sport. Voor de één is een kilometer baantjes zwemmen 'even lekker relaxen' (ja, echt gehoord) de ander stapt na 500 meter hijgend het bad uit en noemt dat zijn wekelijkse work-out.
Er zijn sporten, die niet door iedereen zo gezien worden.
Darten; voor dikke mannen in een kroeg zeker.
Dammen; say what? Een spórt?
Tafeltennis; dat is toch voor kinderen? En als je dan groot bent ga je écht tennissen. Of squashen, is dat er nog? In mijn jeugd was dat echt 'in', sporthallen werden ervoor omgebouwd. Zag er heerlijk uit, zo meppen tegen dat balletje.
Met andere sporten laat je zien dat je het echt méént. Van die sporten, waarvan je nonchalant in gesprek laat vallen dat je het doet. Mountainbiken, bijvoorbeeld, maar dan moet je wel heuvels in de omgeving hebben. Voor Groningers klinkt het alweer een beetje zielig.
Open water zwemmen is sinds de gouden medaille van Maarten van der Weijden in Beijing echt heel stoer. En koud ook, lijkt me. Wel goed te doen in Groningen.
Kreeg je vroeger als windsurfer de meiden achter je aan, nu is kitesurfen het helemaal. We doen niet meer aan waterskiën (pff watje), nee het is wakeboarden.
Ik heb met sport een soort haat-liefde verhouding. Als kind sportte ik veel, moest ook van mijn ouders, maar ik raakte snel geblesseerd, niet alleen tijdens sporten, ook bij buitenspelen, wat toch meer onder 'gewoon bewegen' valt. Nouja, van schuurtjes afspringen is misschien net iets meer dan dat. Ik was ook dat meisje, dat geblesseerd raakte als scheidsrechter bij basketbal. Ik begon mijn sporten aan te passen. Wat voor anderen 'bewegen' is, is voor mij nu al snel 'sport'. Of 'mijn conditie op peil brengen', ook zo'n mooie.
Mijn niveau van bewegen is wel net wat meer dan dammen. Darten is echt 'gewoon voor de leuk' (maar ja, ik raakte wel geblesseerd: niet geraakt door een pijl maar een peesontsteking), net iets meer beweging dan bankhangen. Hardlooptraining werd toch wandelen.
En nu is daar dan tafeltennis. Ja, ik voel me wel een beetje kinds, maar ik krijg veel beweging. Ik mis het balletje namelijk vaak, waardoor ik erachter aan moet rennen. Die balletjes gaan akelig snel en zijn lastig te pakken. In de zaal wordt om mij heen fanatiek gepingpongd. Dat is echt sport, wat mij betreft.
(NB: Ik moest een blog schrijven in de stijl van iemand anders. Het voelde vreemd om dat te doen, nep, maar zo ben ik wel eens anders naar mijn zin- en blogopbouw gaan kijken)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten