Crea bloghop #6: Verstrengeld

Ooit, toen ik begon met zoeken had ik geen idee hoelang geleden, maakte ik een foto van een haagwinde die tegen een grasspriet opklom. Een voorbeeld van kracht, samen groeien en het onkruid in mijn tuin. 

Deze foto vinden op één van mijn blogs lukte niet, kennelijk niet met het goede label. Gelukkig hebben we de foto's op Facebook nog, waar de afbeelding makkelijker te vinden bleek, en zo vond ik 'm alsnog ook tussen de foto's van het blog. Een foto van mei 2013! (label Haagwinde.. echt moeilijk wel, maar eerlijk is eerlijk, die staat niet bij de labels)

Dit alles om duidelijk te maken dat ik me er voor deze opdracht niet zomaar makkelijk vanaf maakte met een simpele foto. Er ging een duik in de archieven aan vooraf!  

Kijk hoe deze twee met elkaar verstrengeld zijn! Ik heb er nog over gedacht de foto na te tekenen, maar ben (in m'n hoofd en het echt) druk bezig met de volgende opdracht. 

 

Met dank aan Conny's Quilts en Creaties voor deze leuke creabloghop-opdracht. 

 

Ik houd van lezen omdat...

Op Hebban is een artikel met deze titel. Aan de lezers op Hebban (en dat zijn er veel) de vraag, waarom zij van lezen houden. Veel antwoorden komen op hetzelfde neer. Sommige zijn poëtisch of juist bijna zakelijk. Hieronder dat van mij. 

"Ik houd van lezen omdat het een moment voor mezelf is. Een moment, waarin ik mij in andere werelden begeef. Ik kan me verliezen in en verwonderen over fantasiewerelden. Ben al bijna een tovenaar, wanneer ik meereis met een persoon die (écht) kan toveren, voel de kou wanneer ik meevlieg op een draak (hoe graag zou ik niet een echte draak willen.. ) en verlang wel eens naar het gemak van met een handgebaar troep opruimen (op sommige dagen probeer ik het echt, mijn huis laat zien dat het nog steeds niet zo werkt). Graag stel ik mij voor dat er echte tovenaars tussen ons rondlopen en ze mogen mij best eens aanspreken hoor.

Daarnaast gruwel ik bij de moorden, die thrillerschrijvers beschrijven. Hoe komen ze erop? Wanneer het boeken zijn van (bijvoorbeeld) Kathy Reichs, die uit ervaringen schrijft, hoop ik dat het in het echt er niet zo gruwelijk aan toeging. Uiteraard probeer ik de moord voor de dienstdoende rechercheur op te lossen. De beste boeken zijn diegene, bij wie dat niet lukt en ik aan het eind verrast word. Ook psychologische thrillers, zonder de (standaard) rechercheur lees ik graag. 

Dan houd ik nog van lezen, om te leren over andere landen en culturen. Zowel in de fantasieboeken als in de thrillers, krijg je inzichten in andere mensen en wensen. Maar om nog meer te ontdekken, lees ik ook meer literatuur uit landen, die niet zo gangbaar zijn.

En dat allemaal thuis op de bank onder een dekentje of lekker in de tuin in de zon, al naar gelang het weer."

 Het artikel is naar aanleiding van de reclamecampagne 'Wie leest heeft een goed verhaal' van De Leescoalitie. Bij het artikel op Hebban is ook nog een prijzenpakket te winnen. 

Lees jij vaak? En waarom? 

 

 

 

 

 

Hoe gaat het met.. de piep

Ik sluit mijn ogen en hoor de piep. Geen stilte. Toch hindert het me niet meer zo als eerder dit jaar. 

In februari schreef ik een blog over de tinnitus, waar ik sinds enige tijd last van had. Het hinderde me niet veel of continue, maar was 'ineens' wel de hele tijd aanwezig. Dit maakte me bang; zou ik me ooit nog kunnen ontspannen en genieten van de stilte? Gelukkig bleek dit in Portugal wel mee te vallen. 

Inmiddels weet ik dat het nooit meer stil zal worden, maar dat de piep ook niet continue op de voorgrond is. Soms is het enorm hinderlijk, vooral als ik moe ben en/of hoofdpijn heb. Dan is het ook echt storend, omdat ik het er voor mijn gevoel niet bij kan hebben. Ik bén al moe, héb al hoofdpijn, waarom krijg ik geen rust? 

Dat je meer last hebt van de tinnitus wanneer je moe bent, is een bekend gegeven. Therapieën gaan ook over acceptatie, rust & regelmaat en het opbouwen van conditie. En dat klinkt allemaal mooi, totdat de piep je concentratie verstoort en je uit de slaap houdt. 

De acceptatie lijkt er nu enigszins te zijn. In rust & regelmaat ben ik erg slecht. Of.. niet in de rust, maar in de regelmaat. Mijn werk zorgt voor regelmaat, maar zodra ik vrij ben, is alle regelmaat weg. Het ritme verschuift dan ook gelijk, bedtijd en dus ook opstaan wordt later. Dat ik leef als ochtendmens, heeft zeker met het werkritme te maken. Het regelmatige fietsen over grotere afstanden zou moeten zorgen voor meer conditie. Ik merk er nog weinig van, geloof ik. 

Wat echt helpt bij de tinnitus is afleiding. Wanneer ik bezig ben met wat dan ook, gaat de piep naar de achtergrond. Soms zijn alleen mijn (drukke) gedachten al genoeg. De gedachten zijn ook nooit stil, net als de piep. Het is nu een soort weegschaal, de ene keer winnen de gedachten de andere keer de piep en ondertussen zoek ik naar balans. Er zijn dagen dat de piep me de hele dag niet opgevallen is, terwijl ik op andere dagen al met een keiharde piep wakker word. 

Net als met de pijn fluctueert de overlast dus. En net als met de pijn, lijkt ermee te leven te zijn. Het is niet leuk, het is af en toe supervervelend, maar het is zoals het is. Weg gaat het niet meer, dus nu m'n best er maar voor doen dat het niet erger wordt. 

 

 

Agenda

 Al sinds jaar en dag is mijn agenda digitaal. Reuze handig, want hij is op de telefoon te raadplegen en diezelfde telefoon geeft een waarschuwing als er een afspraak of verjaardag aan zit te komen. Helemaal goed dus, en toch..

Elk jaar kijk ik weer bij de nieuwe agenda's. Elk jaar! Al ruim vijftien jaar agendeer ik digitaal en al die tijd sta ik enkele weken/maanden per jaar verlangend bij de agenda's. Zowel in deze tijd als bij de schoolagenda's. Wat zijn ze mooi. En leuk, en wat nou als ik écht... Ja, ik ging een keer voor de bijl en kwam niet verder dan m'n naam voorin te zetten. Je zou kunnen denken dat dat me wel genas van het verlangen naar een papieren agenda, maar nee. 

Enkele weken terug zag ik weer een hele mooie van paperblanks. Daar ben ik toch al gek op. Niet alleen de agenda's maar ook hun schrijfboekjes. Tijdloos mooi. De agenda waar mijn oog op viel heeft een omslagpatroon van Portugese tegeltjes. Portugees! Ik was al bijna verkocht. Maar.. het verstand zegevierde. De agenda bleef in de winkel, samen met z'n agendavriendjes. 

In januari van dit jaar ontdekte ik ook een andere leuke toepassing van een agenda. Terwijl ik probeerde elke dag een kopje koffie te tekenen, zag ik op instagram dat sommige mensen een agenda gebruikten voor hun dagelijkse tekening. Ooooh, wat vond ik dat leuk. Dit kwam natuurlijk gelijk als optie in mijn gedachten, bij het zien van die leuke agenda met Portugese tegeltjes. Toch bleef die agenda nog steeds in de winkel, bij z'n agendavriendjes. Inmiddels is mij immers wel bekend hoe het gaat met de goede voornemens tot iets dagelijks doen op creatief vlak. 

Afgelopen maandag vond ik mezelf even heeel erg zielig. Niet alleen deed m'n knie nog zeer van een val bij het wandelen, ik was ook net gevallen met de fiets. Als troost liep ik de boekwinkel in. Een plek waar het altijd goed toeven is en m'n humeur wat verbetert. Ik zag m'n de agenda, liggend tussen z'n agendavriendjes. Hij ligt er nog! Hij kwam niet mee als troostaankoop en er kwam ook geen boek mee. Ik ben zo trots op mijn eigen standvastigheid. Ik zou mezelf bijna gaan belonen, met een leuke agenda bijvoorbeeld, zoéén met Portugese tegeltjes erop. 

Afijn, er is nu een deal tussen mij en mezelf. Als deze agenda in januari nog in de winkel ligt, nóg zo leuk is én met korting, dan koop ik 'm. -Zucht- Was het maar alvast januari. 

😍

Ik kan dan natuurlijk ook een goedkopere agenda kopen met dezelfde lay-out en steviger papier, zodat het tekenen beter gaat. Jaja, dat weet ik wel. Daar denk ik ondertussen ook over. 

Plantaardige(r) challenge

Via mijn werkgever doe ik mee met een "meer plantaardig eten challenge" van ProVeg. Voor mij als vegetariër is de uitdaging op zich niet zo groot, maar een uitdaging is altijd leuk en misschien komen er nog a-ha-momenten langs. Het leuke van de challenge is ook dat je het met collega's samen doet, in een app/via een website met een keur aan recepten. Voor dat laatste hoef je natuurlijk niet aan de challenge mee te doen. Je kunt gewoon hun website bezoeken. 

De aftrap van de challenge was vorige week maandag met vega(n) lunch op het werk en een lezing over het belang van een plantaardig dieet. Zo blijken vleeseters vaker last te hebben van een aantal chronische aandoeningen dan vegetariërs of veganisten. Ik val buiten die geluksboot voor vegetariërs, met mijn drie chronische aandoeningen, die dan ook nog genoemd werden. Maar minder kans op kanker, diabetes 2 en hart- en vaatziektes klinkt goed. Zeker als ik bedenk dat twee van deze drie volop in mijn familie voorkomen. En ja, ik weet dat het gaat over kans en dat dat verder niet zegt dat je dús deze ziektes niet krijgt. Met een bingokaart aan klachten, is elke kansverkleining mooi meegenomen. Ook al krijg je het later in het leven, dan is het al winst. 

Meer plantaardig eten is ook beter voor het milieu, wat dus ook weer gunstig is voor de algemene gezondheid, en dieren welzijn, maar dat spreekt natuurlijk voor zich. Wil je meer weten? Kijk op hun website. Er is genoeg te lezen daar. Dit is geen praatje om je de plantaardige richting op te duwen, maar om het over mijn challenge te hebben.  

De gezamenlijke lunch was verder wel leuk en gezellig en vooral ook heel lekker.  

Veel mensen denken bij vega(n) gelijk aan 'niet lekker' of 'gezond'. Een eerste klik op de recepten van ProVeg maakt duidelijk dat vega(n) niet per se gezond en 'niet lekker'* is. Bij de eerste klik zie je namelijk dit: 

Hmm.. Pastel de Nata, ik ben geïntrigeerd! Dat is wel mijn favoriete Portugese taartje. En wat te denken van vegan Meringue? Er gaat een wereld open! Nu al! Na één klik!

In een eerdere blog gaf ik al aan dat ik zoveel mogelijk plantaardig** eet, maar dat mijn darmen me daar nogal eens mee in de weg zitten. Het is voor mij van belang om rekening te houden met FODMAP's en degene waar ik last van heb, zitten vooral in bonen en cashewnoten, dé eitwitleveranciers van de veganist. Gelukkig las ik ook op een website voor FODMAP-diëtisten dat tofu, hoewel gemaakt van bonen, juist weer FODMAP-vriendelijk is. 

Tofu vind ik een lastig ingrediënt. Een vriendin van mij vindt het heerlijk, ik kom niet verder dan 'niet heel vies'. In Chinese gerechten van diverse Chinese restaurants is het vaak wél lekker, dus mogelijk doe ik iets niet helemaal goed. Mijn uitdaging voor de komende maand is dus om meer recepten te zoeken en gerechten te maken met tofu. De woensdag is daar een goede dag voor, omdat het mijn vrije dag is. 

Op de site van ProVeg zijn al een hoop recepten te vinden. Mogelijk zitten er een paar makkelijke gerechten bij, die ik naadloos in kan passen in mijn normale eetgewoontes. Want dat is wel iets, waar ik gelijk tegenaan loop in de app: een ontbijt is niet gewoon een broodje pindakaas, nee er moeten voorbereidingen gedaan worden. Umpf. Alsof ik daar 's avonds aan denk. Maar goed, misschien is wat variatie in m'n dagelijkse menu voor wat betreft ontbijt en lunch ook nog een leuke extra uitdaging.  

We gaan het zien. Afgelopen zondag was de tofu door m'n roerbakgerecht goed te doen. Alvast een stukje uitdaging geslaagd. 🎖

 

* ik probeer zoveel mogelijk om 'vies' als het over eten gaat te vermijden

 ** het is gek maar 'plantaardig eten' klinkt vriendelijker dan vegan, voor mijn gevoel. 

Daar ging ik weer

Het is een fractie van een seconde, een oneffenheid in de weg, een verkeerde beweging in de enkel en inwendig gil ik "NEE niet weer!" voordat ik op de grond beland. 

Ik maak vaak grapjes dat ik een keer per jaar door m'n enkel ga en val. Meestal vlak voor, tijdens of na de vakantie. Dit jaar doe ik het anders; ik viel vlak voor de vakantie, er vlak na en donderdag. Dat is drie keer in vijf maanden. Toen ik de tweede keer viel, waren de korstjes van de eerdere val nog niet eens weg. Momenteel loop ik nog steeds bij de fysiotherapeut vanwege een zere schouder door de tweede val. Schouder? Ja, schouder. Man en ik liepen namelijk hand in hand en man probeerde me voor (weer) een zere knie te behoeden, door me aan m'n arm omhoog te trekken. Zo blesseerde ik m'n schouder. 

Gisteren liepen we (gelukkig?) niet samen, maar door m'n val op te vangen met beide handen, is m'n schouder weer gevoeliger. 

Door m'n enkel gaan terwijl ik stilsta, dat kan ik. Door m'n enkel gaan op een vlakke ondergrond, geen probleem. Maar de afgelopen drie keer waren het niet zulke onbenullige verzwikkingen. Hoewel...

De eerste keer zwikte ik m'n enkel van het afstapje voor de deur. Dat afstapje zit er al even. 
De tweede keer wilde ik een kuil ontwijken, om te voorkomen dat ik zou vallen, en viel ik.
Gisteren  was het een opstaande tegel onder een berg blad. Nou, oké, kan gebeuren. 

Een gevolg is wel dat ik ook weer boos ben op mezelf. Want waarom doe ik dit? Alsof het expres is.  

Wat wil ik met dit verhaal? 
Vooral m'n frustratie kwijt, denk ik. Frustratie over weer een zere knie, weer een dikke enkel, weer gevallen en bijna niet meer durven wandelen. En ik ben de pijn ook zo zat. 

Gelukkig lukt fietsen nog wel.  

 

Crea bloghop #5: zet een historische figuur in deze tijd

 

De vijfde Creabloghop-opdracht van Conny's Quilts en Creaties. Deze opdracht maakte dat ik heel graag (weer) zou willen kunnen fotoshoppen, want wat had ik Etta Palm graag aan het spreekgestoelte van de Tweede Kamer gezet, zodat ze eindelijk haar stem kan laten horen. Een stem, die in deze tijd nog steeds actueel is, stel ik me zo voor. En terwijl dat door mijn gedachten gaat, denk ik ook aan al die andere vrouwen, die in deze tijd zo'n ander leven gehad zouden hebben. Die (h)erkend zouden worden, als uitvinder of inspirator. 

Ik zei het al eerder: vrouwen, ze gaan me aan het hart. Het is dus niet de vraag óf ik voor deze opdracht een vrouw gebruik, maar wie. Keuze genoeg. Door de update over de poppetjes kwam ik op een idee, waardoor ik Etta Palm toch in deze tijd kon plaatsen. 

Ik dook in de kist met spullen die van mijn oudste zijn geweest. Hier zitten heel veel barbies in en allerlei barbiekleertjes. Helaas niet helemaal wat ik zocht, dus kwam er een bezoekje aan de Action bij. Er zitten trouwens sowieso schatten in die kist, die de moeite waard zijn, maar 'that's another story'. 

Met het haar van een barbie, een roze jurkje uit de winkel en een bloesje uit dek ist toverde ik een poppetje om tot een soort van Etta Palm. Voor de lengte staat ze op een stoeltje, dat ook in de kist zat. Met een geprinte en gelamineerde Etta als back up, toog ik zondagmorgen naar de stad. Hier fotografeerde ik haar voor haar geboortehuis in de Poelestraat, het Stadhuis en de Martinitoren. De geprinte Etta kreeg eindelijk ruimte voor haar toespraak. Deze week is er helaas geen vergadering voor mij in de raadzaal, want daar zou ze helemaal op haar plaats zijn. 

Kijk, hier is ze dan! 

Allereerst is hier Etta Lubina Johanna d'Aelders voor haar geboortehuis in de Poelestraat. Hier werd ze in april 1743 geboren. Op het gebouw zit een plakette, maar niet voor Etta. Ook Sibrandus Stratingh is verbonden met dit huis, omdat zijn Natuur- en Scheikundig genootschap hier vanaf 1831 bijeenkomsten hield. 

Hier staat ze op de Grote Markt, met het Stadshuis op de achtergrond. Een Stadhuis, dat voor ons een oud en monumentaal gebouw is, maar er in haar tijd nog niet stond. Zij liep over de Grote Markt voor het Raad- en Wijnhuis langs.  De panden links van het Stadhuis stonden er waarschijnlijk al wel. 

Hier is achter Etta de Martinitoren te zien. Deze stond er in haar tijd natuurlijk wel. Ook het torentje van het Provinciehuis achter de kerk was in die tijd al te zien. Het vierkante gebouw links is na de tweede wereldoorlog neergezet. 

Staande op het bordes van het Stadhuis, overziet Etta hier de Grote Markt. Links de nieuwbouw van de Oostwant en rechts panden, die er in haar tijd ook al stonden. In elk geval een aantal ervan.

De afbeelding van Etta, zoals je haar bijna overal ziet, printte en lamineerde ik. Deze afbeelding stelt Etta voor, toen ze de vergadering in Parijs toe wilde spreken. Dit heeft ze nooit mogen doen. Van mij krijgt ze even de ruimte om haar feministische toespraak voor de Grote Markt te houden, op het bordes van het Stadhuis. 

De universiteit in Groningen stamt uit 1614. Dit gebouw stond er dus al in Etta's tijd, maar was alleen toegankelijk voor mannen. Vrouwen mochten er waarschijnlijk wel in om schoon te maken. 

Als laatste is hier Etta op het Martinikerkhof. Nu een groene oase in het centrum van Groningen, aldus wikipedia, maar in Etta's tijd was het nog in gebruik. Haar ouders werden er begraven. Zijzelf stierf in 1799 in Den Haag. 

En dit was het dan, mijn creabloghop met verhaal. De kritische Ria zal je kunnen vertellen dat het poppetje er natuurlijk niet uitziet en de foto's ook wel wat meer aandacht hadden mogen hebben, zodat Etta niet af en toe onscherp in beeld is, bijvoorbeeld. 

De Ria die het krakkemikkige poppetje toch plaatst met de foto's die beter konden, is een Ria in ontwikkeling. Minder kritisch en (redelijk) tevreden over het proces. Het was in elk geval erg leuk om door de binnenstad te lopen en me af te vragen wat Etta Palm, geboren d'Aelders, wel en niet heeft gezien. Hoe zij deze stad beleefde, in haar tijd. 

Overigens kon ik ook gewoon deze foto plaatsen: Aletta Jacobs voor het Harmoniegebouw van de Universiteit in Groningen. Een foto die ik in oktober 2023 maakte voor mijn 365-project met de Sonny Angels. Aletta werd ruim honderd jaar na Etta geboren, in 1854. Alweer een heel andere tijd. 

 

Het gaat zo snel

 Het weekend is weer voorbij. Dat gaat zo snel! Het was niet een erg actief weekend, maar ik heb wel wat leuks gedaan: de creabloghop van komende woensdag is al af!

Al sinds de vorige bloghop had ik een idee in m'n hoofd, die langzaamaan vorm kreeg. Zoeken in een speelgoedkist van m'n oudste, bij een winkel en in m'n eigen knutselkast bracht in elk geval materiaal bij elkaar. 

Zaterdagmiddag ging ik dan ook echt knutselen. Een historische figuur. Uiteraard kan ik het resultaat nog niet laten zien, die komt woensdag online, maar het is beter geworden dan ik gehoopte. Dus dat valt nog mee. 

 

Zondagochtend stapte ik op de fiets, om de 'historische figuur' daadwerkelijk in onze tijd te zetten. Gelukkig was het weer goed. Helaas ben ik vergeten ook een foto zónder de figuur te maken, want die had hier wel leuk gestaan. Nu moeten jullie het doen met een soort 'teaser' met gebruikte spullen. 

Afijn, dat was mijn weekend. Naast het knutselen, fietsen en fotograferen, heb ik eigenlijk alleen maar op de bank gezeten en tv gekeken. Geheel toepasselijk in een tijd van Halloween ben ik de serie Bones aan het bingewatchen. Seizoen twee is al voorbij. Temperance Brennan en Seely Booth komen inmiddels ook regelmatig terug in m'n dromen. Mét gruwelijke lijken. Gek genoeg ging het slapen juist hartstikke goed. 

Afgelopen vrijdagavond hebben we trouwens met een aantal mensen deelgenomen aan de Online Pop2000 A gogo quiz van Leo Blokhuis. Een leuke start van het weekend!

En nu weer m'n hoofd breken over de volgende opdracht(en).  Daar moet op tijd mee begonnen worden, want wat gaat het snel allemaal.